Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[στη μάνα μου...] ΔΡΑΠΕΤΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΟΧΥΤΗ 1 [...] Τα βλέφαρά μου κλείνουν προς το μάταιο. Σηκώνω στο φως τα κρυστάλλινα ποτήρια, είναι καθαρά; Γωνιές διαμαντιού ρίχνουν στο πρόσωπό μου, σκοτεινό σαν ένα ρυάκι τους γλιστρά. Οι πασχαλιές, οι πασχαλιές της Λαϊκής με προεκτείνουν μέχρι τον παράδεισο. Σώσε τους κραδασμούς μου, αμνάδα των ατμών. ΛΑΝΤΖΑ Η σκόνη πέφτει μαζί με το φως Ολόκληρη στοίβα άπλυτα πιάτα με περιμένει όπως βουνό τον προφήτη του, μία διέξοδος προς τη λευκότητα μάταιη μάταιη καθώς συνθλίβομαι από ημερομηνίες, κώδικες. Άλλ...

Ένα οικολογικό ορατόριο που εκφράζει τον προβληματισμό στο σύγχρονο κόσμο, κραυγή αγωνίας για τη Φύση, για τον Πλανήτη. "Μάνα Γη/ στο στήθος σου γυμνό σπαθί/ αιμάτινο ποτάμι/ μαύρος πηχτός καπνός με τύλιξε/ κι η ανάσα σου ήχος τραγικός".

Οι ποιητές που παρουσιάζουμε εδώ, θεωρούνται από πολλούς σαν οι πιο σημαντικοί από τους σύγχρονους αμερικάνους. Φωνές τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, όπως της Σύλβια Πλαθ και του Γκρέκορυ Κόρσο, μαρτυρούν μια ποίηση που καθρεφτίζει το αδιέξοδο του αμερικάνικου τρόπου ζωής, τη συνειδητοποίηση ενός εφιάλτη που με τέτοια ένταση κορυφώθηκε στο Βιετνάμ. Αλλά δίπλα σ' αυτόν τον εφιάλτη, υπάρχει ένας μοναδικός μύθος: το αμερικάνικο όνειρο. Ένας μύθος που συμβολίζει τη λαχτάρα για πραγματική ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη που δεν μένει μόνο στο χαρτί. "Αχ! να 'σπαζα τα δεσμά" λέ...