Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι Εκδόσεις Άγρα συμμετέχουν στην επέτειο των 50 χρόνων από το 1968, χρονιά που σημαδεύτηκε από την εξέγερση του Παρισινού Μάη, τις δολοφονίες του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και του Ρόμπερτ Κέννεντυ, την επέμβαση των Σοβιετικών στη Πράγα, την κορύφωση του πολέμου στο Βιετνάμ και άλλα συνταρακτικά γεγονότα, με την κατάθεση του ισπανικής καταγωγής Μεξικανού συγγραφέα Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ για την εξέγερση και την καταστολή της εξέγερσης τον Σεπτέμβριο του 1968 στο Μεξικό. Το μόνο που λειτουργεί είναι η μνήμη. Η συλλογική μνήμη. Επίσης η πιο μικρή και θλιβερή ατομική μνήμη. Έχω...

Η Μαρίκα η Ταταυλιανή, μια Πολίτισσα κυρά, λογία μα και μποέμισσα, μέσα από την μακρά αφήγηση του βίου της, αναφέρεται παράλληλα, άλλοτε περιληπτικά κι άλλοτε διεξοδικά, σε περιστατικά και σε πρόσωπα, με έμφαση στην κοινωνική ζωή των Ρωμιών και των Τούρκων και στις μεταξύ τους σχέσεις, αλλά και συμπολιτών της που ανήκουν σε άλλες μειονοτικές ομάδες, οι οποίες συνδιαμορφώνουν την ανθρωπογεωγραφική ταυτότητα της Πόλης του περασμένου αιώνα. Ο λόγος της διακόπτεται συχνά από σπαρακτικά ιντερμέδια της διαταραγμένης μνήμης της που είναι στοιχειωμένη απ' τα ανεπούλωτα τραύματα της...

Ένας γνωστός δημοσιογράφος γράφει την προσωπική του ιστορία, για την εποχή που ερχόταν με τα πόδια μετανάστης από την Αλβανία. Μια όμορφη κοπέλα -γοργόνα άραγε;- τρώει θαλασσινά σ' ένα φαστφουντάδικο.'Ενας ξενιτεμένος Έλληνας τη δεκαετία του 1920 γράφει συγκινητικές επιστολές στους γονείς του. Μια γλυκιά γυναίκα κεντά μια κουρτίνα που αλλάζει μορφές. Ένα θαύμα παρουσιάζεται στο φλοιό ενός καρπουζιού. Τι σχέση έχουν όλα αυτά -και άλλα πολλά- μεταξύ τους; Πώς εμπλέκονται δύο αγόρια και ένα κορίτσι, φίλοι κολλητοί, στις ιστορίες αυτές; Στην Ελλάδα της εποχής της κρίσης...

Ένας ιδιαίτερα καλαίσθητος τόμος που περιλαμβάνει τον θεατρικό μονόλογο "Το μπουφάν της Χάρλεϋ ή Πάλι καλά..." (που παραστάθηκε με επιτυχία στο Θέατρο Δημήτρης Χορν και θα συνεχίσει και τη θεατρική περίοδο 2010-2011), καθώς και ορισμένα πεζά του Βασίλη Κατσικονούρη.

Ο συγγραφέας αναζητεί τον έρωτα: την έννοια, την αίσθηση και, φυσικά, το πρόσωπο, εκείνη. Θα περιπλανηθή στα μονοπάτια που ανοίγονται από τις διηγήσεις ενός φίλου, από τις αναμνήσεις και τα σημειώματα πολύ συγγενικού προσώπου, από τα καλπάσματα, τέλος, της δικής του φαντασίας μέχρι... μέχρι να φτάση στη μυρωμένη ανάσα της Άννας· μέχρι τον Παράδεισο...

...τον πρώτο καιρό όλα έμοιαζαν όμορφα. Κάθε μέρα με τάιζαν και μου έδιναν φρέσκο νεράκι. ...κάποιες φορές φώναζαν και με μάλωναν, αλλά δεν είχαν κι άδικο γιατί έκανα τις ανάγκες μου μέσα στο σπίτι. Πάντως, όσες φορές έμενα μόνος μου με τον πατέρα του μικρού, πάντοτε κατέληγα να είμαι στο μπαλκόνι ή δεμένος στον κήπο. Ποτέ δε με άφηνε μέσα.. ...το επόμενο πρωί, έχοντας συνειδητοποιήσει ότι δεν έχω πια οικογένεια, άρχισα να περπατάω μέσα στη ζέστη και με το κεφάλι σκυμμένο. Δεν ήξερα τι να κάνω. Στενοχωριόμουν για την κυρία Σταυρούλα, γιατί αυτή μου είχε φερθεί καλά κα...

Από τα μικρά σιδερόφραχτα παράθυρα του μαντζάτου, έβλεπες όξω τον οβορό, που έλαμπε πνιγμένος στα λουλούδια και στον ήλιο. Τριανταφυλλιές με λογής λογής χρώματα. Πανσέδες, κρίνοι, λαγουδάκια, σκουλαρίκια, ζαμπάκια, ψευτοπιπεριές, αρμπακανέλες, μανουσάκια, αγιόκλημα, δεντρολίβανα, βασιλικός, λουίζες, γαρουφαλιές, λεβάντες, σκόρπαγαν μυρουδιές θεσπέσιες που έμπαιναν από την ανοιχτή πόρτα.

Οι 8 μελέτες του βιβλίου αυτού, μολονότι αναφέρονται σε κείμενα διαφορετικών περιόδων και ειδών της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, έχουν ορισμένα κοινά γνωρίσματα που σχετίζονται με την ακαριαία στιγμή τη επαφής του λογοτέχνη με τον τόπο και τον άνθρωπο. Το πρώτο γνώρισμα είναι η σχέση των προσώπων των έργων με τις εγγενείς δυνάμεις του περιβάλλοντος, που συντελούν στην διαμόρφωση του νέου ανθρώπου. Το δεύτερο γνώρισμα αφορά στην ανίχνευση των βημάτων της ανατροπής που αποκαθιστά τα όρια του ανθρώπου και τον σεβασμό στις πανανθρώπινες αξίες. Περιεχόμενα: - Εισαγωγή 1. Λ...

Κατακαλόκαιρο, χρόνια πριν, ένα σωρό μυρωδιές μπερδεύονταν και έφτιαχναν χαρμάνια "εις τας αυλάς". Οι μαρκαμπέλες ολάνθιστες, τα αγιοκλήματα, οι γαρδένιες και τα μπουγαρίνια μαζί με τις νυχτολουλουδιές ανάδιναν χλιαρές ανασαιμιές, που τέτοιες ούτε στο περβόλι των θεών δεν υπήρχαν μαζεμένες... Τα "αναπάντεχα" όσο κι "απρόσμενα" συμβαίνουν μέσα στην αυλή ενός μοδιστράδικου. Ο πόνος συνυπάρχει με τον ζόφο και την ανέχεια, οι αστοί με τους πλούσιους, ο όχλος με την πολιτική, το δίκιο με το άδικο. Μέσα απ' τον άκρατο αυθορμητισμό και την ιστορία της Νίτσας της υπηρέτριας, περν...

Πολύ συχνά έχω την εντύπωση πως ο Θοδωρής Αθερίδης δεν είναι ένας ηθοποιός που γράφει, αλλά ένας παραμυθάς γραφιάς, που χειρονομεί και αρθρώνει κείμενα. Θέλω να πω πως κατάγεται από τη γραφή που είναι σύστημα, κώδικας συμβόλων και όχι, όπως η υποκριτική μιμητικός κώδικας. Αν και τα δύο χρειάζονται ως προϋπόθεση μια έντονη κοινωνικότητα και μια έμφυτη περιέργεια. Ούτε συγγραφέας ούτε καλλιτέχνης δεν γίνεσαι, αν δεν έχεις την όρεξη του ειδέναι κι αν δεν ναρκώνει το άλγος του ζην με δοκιμές εν φαντασία και λόγο, όπως με οδύνη ορίζει την ποιητική ζωή ο Καβάφης. Ο Αθερίδης καλλ...

Ήταν η δεύτερη φορά που περνούσα κάτω από το σπίτι της και πάλι δεν τόλμησα ν' ανέβω. Μπήκα σ' όλα τα καφενεία με τ' αχνισμένα τζάμια, τα χνώτα και τις πυρωμένες θερμάστρες, στάθηκα για κάμποση ώρα με μια τρελή επιθυμία μπροστά στο καπελάδικο με την ξύλινη μόστρα βαμμένη παλιό κίτρινο, μα δεν έλεγα να γλιτώσω από κείνο το ανέμισμα των μαλλιών της που στραφτάλιζε στα μάτια μου με όλο το κόκκινο εβραίικο χρώμα. Η Θεσσαλονίκη με βούλιαζε στη μελαγχολία και πήρα το τραίνο για τη Φλώρινα.

... Εκείνοι που ανέλαβαν να παίξουν το ρόλο του Θεού πριμοδότησαν και τους θανάτους -τιμωρία των αναμνήσεών τους. Θάνατος προσώπων από ένα υγρό, αμύθητο παρελθόν, ευτράπελο όσο και τρομακτικό, προσκολλημένο στα τέλη της δεκαετίας του '40. Τότε που ο θίασος της Μαρίκας Σουέζ περιόδευε με τρέλα και αυταπάρνηση στις ιαματικές λουτροπηγές μιας εξαθλιωμένης από τους πολέμους Ελλάδας. Για τον Στάθη, που κόντευε τα εξήντα, με παράστημα αλά Κλιντ Ίστγουντ, όπως αρμόζει σε διασωθέντα ήρωα, όλα αυτά ήταν γρίφος. Όμως όσο κι αν το πήρε αψήφιστα, ασφαλισμένος στο χλιαρό παρόν του, σ...

Κασετινά με δύο από τα μεγαλύτερα έργα του κορυφαίου Έλληνα συγγραφέα Γιάννη Ξανθούλη. ... Ύστερα ήρθαν οι μέλισσες ... Εκείνοι που ανέλαβαν να παίξουν το ρόλο του Θεού πριμοδότησαν και τους θανάτους-τιμωρία των αναμνήσεών τους. Θάνατος προσώπων από ένα υγρό, αμύθητο παρελθόν, ευτράπελο όσο και τρομακτικό, προσκολλημένο στα τέλη της δεκαετίας του ’40. Τότε που ο θίασος της Μαρίκας Σουέζ περιόδευε με τρέλα και αυταπάρνηση στις ιαματικές λουτροπηγές μιας εξαθλιωμένης από τους πολέμους Ελλάδας. Για τον Στάθη, που κόντευε τα εξήντα, με παράστημα αλά Κλιντ Ίστγουντ, όπω...

... Εκείνοι που ανέλαβαν να παίξουν το ρόλο του Θεού πριμοδότησαν και τους θανάτους-τιμωρία των αναμνήσεών τους. Θάνατος προσώπων από ένα υγρό, αμύθητο παρελθόν, ευτράπελο όσο και τρομακτικό, προσκολλημένο στα τέλη της δεκαετίας του ’40. Τότε που ο θίασος της Μαρίκας Σουέζ περιόδευε με τρέλα και αυταπάρνηση στις ιαματικές λουτροπηγές μιας εξαθλιωμένης από τους πολέμους Ελλάδας. Για τον Στάθη, που κόντευε τα εξήντα, με παράστημα αλά Κλιντ Ίστγουντ, όπως αρμόζει σε διασωθέντα ήρωα, όλα αυτά ήταν γρίφος. Όμως όσο κι αν το πήρε αψήφιστα, ασφαλισμένος στο χλιαρό παρόν του, συνε...

200 περίπου χρόνια προτού το πρώτο ατµόπλοιο οργώσει τις θάλασσες του κόσµου, τότε δηλαδή που θεός των ναυτικών ήταν ο άνεµος, ζούσε ένας σπουδαίος καπετάνιος. Οι θαλασσινοί τού είχαν δώσει το όνοµα "Ο Πειρατής των Επτά Θαλασσών", γιατί στη ναυτοσύνη σαν κι αυτόν άλλον δεν είχαν ξαναδεί και, µάλλον, ούτε υπήρξε και άλλος! Αυτός, λοιπόν, ο φοβερός πειρατής είχε βάλει σκοπό της ζωής του να ανακαλύψει τον πολυτιµότερο θησαυρό από όλους τους θησαυρούς της Γης... Χρόνια πολλά ταξίδεψε στις θάλασσες του κόσµου και, τελικά, τον βρήκε... Όµως, παρότι τον ανακάλυψε, µαζί του δ...

"Με μελαγχολεί, με φοβίζει... Αυτή η διαδρομή στη ζωή που θυμίζει πως από κάπου τρέχω να κρυφτώ, να φύγω... κι όμως γνωρίζω πως πάλι πίσω θα γυρίσω, στο κρεβάτι μου κοιτώντας το ταβάνι, να γεμίζω το μαξιλάρι δάκρυα για όσα με κάναν δυνατό. Ας είναι έτσι! Κι ας μου στέρησαν πολλές από τις χαρές μου. Τα παιδικά μάτια να βουρκώνουν κι ας είμαι κοντά στα είκοσι, ποτέ ίσως να μη μεγαλώσω... το ελπίζω... μα δεν προλαβαίνω και να θέλω. Φοβάμαι... να γίνω σαν εκείνους που κλείσανε την πόρτα στη ζωή. Δε μου αρέσει να πηδώ από παράθυρα για να γλιτώνω, να ξεφεύγω... κι ας πεθαίνω."

Περιεχόμενα: - Αντί προλόγου, ευχαριστιών και συναφών - Με λένε Έρτα - Το όνομα - Η Σοφία μας ήρθε από τα αζήτητα - Νησιώτικο - Ο Ζητιάνος - ...Πράσινο πάντοτε το δέντρο της Ζωής - Η γιαγιά Όλγα - Η γνωριμία μου με τον κ. Κάρολο Μαρξ - Μνήμες - Το τελευταίο ξένοιαστο καλοκαίρι - Ήτανε μια φορά μια γυναίκα - Οι άντρες με Άλφα κεφαλαίο - οι γυναίκες με μικρό - Χαρακτήρες - Σε αναζήτηση του χαμένου χρόνου - Μια ζωή στράφι - Requiem - Όλα ήτανε ποίηση - Τα λάθη και το κρίμα - Λίβας - Σαν επίλογος.

Ο Νίκος Χριστοφορίδης έχει μοναδικό ταλέντο στο ξεδίπλωμα των πτυχών των χαρακτήρων των ηρώων του που "κατασκευάζει" στα διηγήματά του. Ορθά, κοφτά, δωρικά και μεστά, είναι σα να περνά τους πρωταγωνιστές του από ακτινογραφία, εγκεφαλογράφημα, ψυχογράφημα. Απ' όλα τα διηγήματα ο αναγνώστης έχει να εισπράξει - πέρα από τη χάρη του λόγου με τις άπειρες εξάρσεις των σχημάτων της μεταφοράς, της παρομοίωσης και της ζωντανής εικόνας - το μήνυμα. Ένα μήνυμα για αισιόδοξο αντίκρισμα της ζωής... Γ. Ράπτης, φιλόλογος, συγγραφέας

Η Αθηνά, μεταφέρεται κάποιο βράδυ στο νοσοκομείο. Δεν έχει επαφή με το περιβάλλον και όλα δείχνουν ότι δε θέλει να ζήσει. Ενώ γύρω της συγκεντρώνονται οι δικοί της άνθρωποι, μέσα στο σκοτισμένο μυαλό της ένα κουβάρι αρχίζει να ξετυλίγει το νήμα του σιγά σιγά. Η ζωή της με το γιο που μεγάλωσε μόνη της, οι αγώνες, οι ανησυχίες, οι προσδοκίες απλώνονται μέσα σ' ένα εύρος πενήντα ετών. Μέσα σε οκτώ μέρες, μνήμες ξαναγυρνούν, σελίδες ημερολογίου που κάποτε γράφτηκαν και ζωηροί διάλογοι ξαναζωντανεύουν με γεγονότα ευτράπελα και συγκινητικά περιστατικά. Μικρές ίντριγκες και σχέδι...