Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

... Ήταν καλοφτιαγμένη, το μικροκαμωμένο κορμί της υπέροχα γεμάτο. Η μπλούζα της τόνιζε τέλεια τη στενή της μέση, την εκρηκτική αφθονία πιο κάτω και τις πλούσιες καμπύλες πιο πάνω. Έδειχνε οδυνηρά νέα και ωραία. Έδειχνε, και λοιπόν, τι κακό είχε η λέξη σέξυ; Κοκκινίζοντας από ευχαρίστηση, η Κάρολ αποφάσισε ότι δεν υπήρχε τίποτε το μεμπτό σ' αυτό. Χαμογέλασε από μέσα της και έκλεισε το μάτι στο είδωλό της στον καθρέπτη του αυτοκινήτου... ... Ο Δόκτωρ ήταν ακριβώς στην ώρα του, όπως πάντα. Ο καπνός σήμαινε την επιτυχή έκβαση του δεύτερου μισού του ρόλου του στη ληστεία. Πρ...

Είδα περιουσίες να εξανεμίζονται φύλλο φτερό. Φιλίες σοβαρών οικογενειαρχών να γίνονται μίση και πάθη άγρια για μεσόκοπες τραγουδίστριες, που το καλύτερο γραφείο συνοικεσίων δε θα μπορούσε να πασάρει στο χειρότερο συνταξιούχο. Είδα έναν κόσμο που άναψε πάνω σε μια σκηνή όλο μάγια. Σαν τον πιο άγριο και άπονο έρωτα που θα 'θελε να γράψει ο Λόρκα ή σαν ένα φλαμένκο πάνω σε απαγορευμένα βήματα κι άγριες φιγούρες της φωτιάς. Μπορεί και σαν σκηνές που ο Αλμοδοβάρ και ο Φασμπίντερ δεν πρόλαβαν να βάλουν στις ταινίες τους, γιατί δεν έζησαν, δεν είδαν για να εμπνευστούν. Τη νύχτα...

Ο Ρέυμοντ Κάρβερ έφτιαξε ποίηση από το πεζό. Ένας κριτικός έγραψε ότι "αποκάλυψε το παράξενο που κρύβεται πίσω από το κοινότοπο", στην πραγματικότητα όμως το μόνο που έκανε ο Κάρβερ ήταν να συλλάβει τις υπέροχες ιδιομορφίες της ανθρώπινης συμπεριφοράς, τις ιδιομορφίες που ενυπάρχουν στο τυχαίο των εμπειριών της ζωής. Και η ανθρώπινη συμπεριφορά, με όλο της το μυστήριο και την έμπνευση, ανέκαθεν με συνάρπαζε. Βλέπω ολόκληρο το έργο του Κάρβερ σαν να είναι μια ιστορία, γιατί τα διηγήματά του είναι όλο περιστατικά, όλο για πράγματα που μόλις συμβαίνουν στους ανθρώπους και προ...

Ψυχολογικό, κοινωνικό, περίεργο, γεμάτο ενδιαφέρον, δραματικότατο. Από τα ωραιότερα έργα του συγγραφέα για μια σπάνια απόλαυση.

Μια αληθινή ιστορία έρωτα και μίσους, μια πλεκτάνη ραδιουργίας από τις πιο συνταρακτικές, ένα κοινωνικό δράμα από τα πιο σπαρακτικά, μια ηθογραφία, από τις πιο ζωντανές. Άννα ονομάζεται η νέα αγία, η μάρτυς που υφίσταται ένα ανήκουστο μαρτύριο. Κι όσοι το διαβάσουν, δε θα ξεχάσουν ποτέ την πολύπαθη αυτή ηρωίδα.

Η συλλογή διηγημάτων "Καϋμοί στο Γριπονήσι" αποτελεί το σημείο εκκίνησης της λογοτεχνικής ζωής του Γιάννη Σκαρίμπα. Γραμμένα από το 1923 έως το 1929, τα δώδεκα διηγήματα που απαρτίζουν τη συλλογή δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό "Ελληνικά Γράμματα" και χάρισαν στο δημιουργό τους το Α' Βραβείο Διηγήματος του περιοδικού, καθώς και μια ενθουσιώδη κριτική τόσο από τους φορείς του διαγωνισμού όσο και από τους κριτικούς.

Σήκωσα το χέρι μου και ανάγκασα ένα ταξί που περνούσε τυχαία από μπροστά μου να κοκκαλώσει. Φαντάζομαι πως θα πήγαινα στη Λισσαβώνα. Γιατί θα πήγαινα δεν ήξερα. Δηλαδή, δεν ήξερα γιατί απ' όλα θα πήγαινα. Όπως δεν ήξερα και τι ακριβώς ήταν όλο αυτό το σκηνικό" τι ήταν αλήθεια και τι ψέμα, τι συνέβαινε πραγματικά και τι όχι. Πάντως, σίγουρα, αυτό το κάπως μακάβριο και κατά βάθος μυθιστορηματικό στοίχημα δεν το είχαμε βάλει για να αποθαρρύνουμε αυτόν που δεν ήθελε να έρθει, για να διασφαλίσουμε πως όλοι θα ήμαστε κάθε φορά παρόντες· ...δεν είμαστε τόσο ηλίθιοι! Περισσότερο...

Ζούμε σε μια εποχή υποτίμησης αξιών κι έναν κόσμο γεμάτο πλάνες. Μπορούμε σ' όλα αυτά να είμαστε ψυχροί κι αδιάφοροι; Μπορούμε να μένουμε απαθείς θεατές; Μπορούμε να λέμε πως το φτάσιμο της άλλης μέρας είναι ουτοπία; Μπορούμε ή έχουμε δικαίωμα να λέμε πως δεν γίνεται τίποτε; Οι παρελθόντες κι οι μελλούμενοι είναι κριτές μας. Η ιστορία γράφεται την κάθε μέρα και την κάθε ώρα. Γράφεται κι αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Ο ταξιδιώτης με τη σάλπιγγα είναι στο δρόμο και μιλώντας όσο και δρώντας μας δίνει τα μηνύματα του. Μηνύματα απλά και μαζί μεγάλα. Είναι στο δρόμο...