Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αυτή είναι η ιστορία της δεσποινίδας Αμέλια, ιδιοκτήτριας ενός μικρομάγαζου σε μια αμερικανική επαρχιακή πόλη του Νότου. Το πώς αυτή η στυγνή, συμφεροντολόγα γυναίκα που αντρόφερνε χάρισε σπάταλα την αγάπη της στον εξάδελφο Λάιμον, έναν κοντορεβιθούλη καυχησιάρη καμπούρη, που εμφανίστηκε στην πόλη μεσάνυχτα ένα αυγουστιάτικο βράδυ. Το πώς ο καμπούρης αυτός μετάτρεψε το μαγαζί από άχαρο εμπορικό σ' ένα καφενείο όλο βοή και λάμψη. Το πώς ακόμα ο Μάρβιν Μέισυ, ο πιο ωραίος αρσενικός της πόλης, παντρεύτηκε τη δεσποινίδα Αμέλια και το γιατί ο γάμος αυτός βάστηξε βία δέκα μέρες....

Χωρίς αξία λόγου πρότυπα και χωρίς οδηγούς στον ελληνικό χώρο, ο Γ. Βιζυηνός με τα άλλα έξι όλα κι όλα διηγήματά του (δημοσιευμένα όλα σχεδόν μέσα σε δύο χρόνια, 1883-84) γίνεται ο ίδιος πρότυπο και οδηγός για το δρόμο που, υποχρεωτικά πια, έπρεπε να βαδίσει η ελληνική πεζογραφία: από τη θεματογραφία στην ουσία. Με τον Γ. Βιζυηνό σημαδεύεται το τέλος της προϊστορίας του ελληνικού διηγήματος, η αποφασιστική στροφή από τη συμβατική και επίπεδη αφήγηση στην ανίχνευση της εσωτερικής περιπέτειας του ανθρώπου. Την "αυτοβιογραφία" του ουσιαστικά (αλλά με πόση διακριτικότητα......

Χωρίς αξία λόγου πρότυπα και χωρίς οδηγούς στον ελληνικό χώρο, ο Γ. Βιζυηνός με τα άλλα έξι όλα κι όλα διηγήματά του (δημοσιευμένα όλα σχεδόν μέσα σε δύο χρόνια, 1883-84) γίνεται ο ίδιος πρότυπο και οδηγός για το δρόμο που, υποχρεωτικά πια, έπρεπε να βαδίσει η ελληνική πεζογραφία: από τη θεματογραφία στην ουσία. Με τον Γ. Βιζυηνό σημαδεύεται το τέλος της προϊστορίας του ελληνικού διηγήματος, η αποφασιστική στροφή από τη συμβατική και επίπεδη αφήγηση στην ανίχνευση της εσωτερικής περιπέτειας του ανθρώπου. Την "αυτοβιογραφία" του ουσιαστικά (αλλά με πόση διακριτικότητα......

"Δεν τον γοήτευσε ούτε η Μητρόπολη ούτε οι μεγάλες εκκλησίες της πρωτεύουσας αλλά ένα παρεκκλήσι που βρισκόταν πέρα από τα Άνω Πατήσια. Ο Νιβάζιο ήξερε ότι σε δυο βήματα, πίσω από κείνη την κόκκινη κουρτίνα μέσα στον απαραβίαστο και κρύο περιφραγμένο χώρο, πάνω σε μια μαδημένη ψάθινη καρέκλα, τυλιγμένος μ' ένα παλτό πρασινισμένο από τη χρήση, με τα γένια ψαρά σαν αλατοπίπερο, με το τριγωνικό του μάτι κάτω από το φθαρμένο κλακ, κουρασμένος και αποθαρρημένος, καθόταν ο έλληνας θεός και κάπνιζε ένα τσιγάρο". "Η παιδική ηλικία του Νιβάζιο Ντολτσεμάρε" (1941) είναι ένα αυτοβιο...