Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η λαίδη Αϊρίν Γουίνγκεϊτ είχε ορκιστεί ότι δε θα παντρευόταν ποτέ, και φρόντιζε να αποθαρρύνει τους επίδοξους μνηστήρες με την τσουχτερή της γλώσσα. Αλλά υπήρχε κάποιος που δεν πτοούνταν από τη συμπεριφορά της: ο Γκίντεον, ο χαμένος γιος του κόμη του Ράντμπορν, που πρόσφατα είχε ξαναβρεί την οικογένειά του. Έχοντας μεγαλώσει στους δρόμους σαν χαμίνι, ο Γκίντεον εξακολουθούσε να νιώθει πιο άνετα στα καταγώγια του Λονδίνου παρά στις αίθουσες χορού της καλής κοινωνίας. Για έναν τέτοιο άντρα, οι προσπάθειες μιας άβγαλτης δεσποινίδας να τον αποκρούσει ήταν απλώς μια διασκεδα...

Ο Μάρκο Σαντίνι είναι ένας Ιταλός μαθηματικός που εργάζεται στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου. Εγκλωβισμένος σε μια δουλειά που δεν ονειρεύτηκε και σε μια σχέση που δεν τον ικανοποιεί. Αηδιασμένος με το αποστειρωμένο επιστημονικό περιβάλλον στο οποίο είναι αναγκασμένος να βρίσκεται. Από αυτά τα αδιέξοδα τον βγάζουν βίαια μια τυχαία ανακάλυψη και μια δολοφονία. Υπό το φόβο της εμπλοκής του σε αυτήν αποφασίζει να επιστρέψει στην πατρίδα του. Η διαδρομή θα του επιφυλάξει συναντήσεις και γεγονότα που ίσως του αλλάξουν για πάντα τη ζωή. Ένα ταξίδι φυγής αλλά και εσωτερικής...

"Ονομάζομαι Νικόλας Άσιμος. Ουχί Νίκος ουδέ Νικόλαος. Νικόλας και το "Άσιμος" με γιώτα. Ουχί Ασίμος· ουδεμίαν σχέσιν έχω με τον Ισαάκ Ασίμοφ. Τώρα θα μου πεις, γιατί το "Άσιμος" με γιώτα. Γιατί όταν λέμε "ο τάδε είναι άσημος τραγουδιστής..." η λέξη "άσημος" παίζει το ρόλο επιθετικού προσδιορισμού στη λέξη "τραγουδιστής" και γράφεται με ήτα. Ενώ το "Άσιμος" είναι όνομα ή καλύτερα επώνυμο και ουχί ο επιθετικός προσδιορισμός του εαυτού μου". "Κάποτε θα με διαβάσεις ίσως, θ' ακούσεις τα τραγούδια μου, θα με κατανοήσεις. Αλλά δε θα 'μαι πια εγώ. Θα 'ναι αυτή η μάσκα που φορού...

Σκοτεινιά και ασχήµια εκεί που κάποτε κυριαρχούσε το φως και η οµορφιά. Πόλεµος εκεί που σηκώθηκαν οι µαύρες σηµαίες. Ένα παιδί τραγική φιγούρα ανάµεσα στα ερείπια που προκάλεσαν ο διχασµός και το µίσος. Ένα παιδί, µα πολλά δάκρυα. Δάκρυα που αναβλύζουν από την πληγωµένη του ψυχή. Αναζητά ένα καλύτερο αύριο. Ψάχνει την ελευθερία και τη γαλήνη. Πού να είναι η ειρήνη; Πάει χάθηκε; Ξεκινάει ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι δύσκολο, γεµάτο πόνο. Χάνει τα πάντα αλλά δεν το βάζει κάτω. Συνεχίζει... Προσπαθεί να ζήσει. Ο αγώνας για ζωή, άλλωστε, ποτέ δεν τελειώνει......

Η ζωή δεν κινείται γραμμικά, η ζωή δεν έχει το ίδιο πλάνο για όλους, η ζωή δεν έχει για εμάς τα ίδια όνειρα με εμάς....τα δικά της όμως ίσως τελικά να είναι πιο όμορφα από ό,τι έχουμε οι ίδιοι ποτέ τολμήσει να ονειρευτούμε. Το "Αναζητώντας ένα happy end" είναι ένα βιβλίο ρομαντικό, όπως και η ηρωίδα του, η Νανά, και παρουσιάζει την πορεία της και τα εμπόδια που συνάντησε, μέχρι τα 35 έστω, απέναντι στα δικά της όνειρα, στις προσδοκίες της, στις φιλοδοξίες της, στους έρωτες, στη ζωή την ίδια μέσα από την αναζήτηση του δικού της happy end!

Ο Τέλης τα έχει όλα. Είναι ανώτερο στέλεχος στην πολυεθνική Felacorp και καθαρίζει τρία χιλιάρικα το μήνα. Έχει ένα ρετιρέ με μαγευτική θέα, ένα ακριβό σπορ cabrio και μια πανέμορφη φίλη, την Αλέξια. Ο κοινωνικός του κύκλος είναι μεγάλος. Με την Αλέξια και την παρέα του περνάνε υπέροχα, με πάρτι, εξόδους, εκδρομές. Η κρίση έχει ξεκινήσει πριν δύο-τρία χρόνια αλλά δεν τον έχει αγγίξει. Θεωρεί ότι είναι κάτι που δεν τον αφορά. Κάποια Δευτέρα, η υπεύθυνη προσωπικού της Felacorp, του ανακοινώνει ότι είναι η τελευταία του εβδομάδα στην εταιρεία. Από εκεί ξεκινά μια σειρά γεγονότ...

Ένα κορίτσι ανακαλύπτει τον καινούριο κόσμο που ανοίγεται μπροστά της και μια καταξιωμένη γυναίκα προσπαθεί μάταια να αφήσει πίσω της το σκοτεινό παρελθόν της. Σε ένα βιβλίο που αφηγείται παράλληλα το παρελθόν και το παρόν της, η Οκτόμπερ βρίσκει διέξοδο στο σύστημα της "Κληρονομιάς", που μίσησε απ’ την πρώτη επαφή της με αυτό. Δέκα χρόνια αργότερα, προσπαθεί να πάρει εκδίκηση για τον άνθρωπο που κάποτε αγάπησε, από τα άτομα που εξυπηρετούν δικά τους συμφέροντα. Παρότι τα σχέδια της πάντα έχουν το καλύτερο αποτέλεσμα, τώρα τα πράγματα παίρνουν άλλη τροπή για την πιο επι...

Λίγο πριν από το ντέρμπι του πρωταθλήματος με το μεγάλο αντίπαλο, το Γυμναστικό, γίνεται μια αλλαγή στη σύνθεση της ομάδας των Γαλαζοκίτρινων. Επιστρέφει στη θέση του σέντερ φορ ο Όλι, ο οποίος ήταν τραυματίας, και παίρνει τη θέση του Μόριτς. Ο προπονητής των Γαλαζοκίτρινων θέλει να εφαρμόσει ένα σύστημα κυκλικής εναλλαγής για τους παίκτες της ομάδας του. Ο Μόριτς αντιδρά σ' αυτήν την αλλαγή και σκέφτεται να εγκαταλείψει τους Γαλαζοκίτρινους. Θα πραγματοποιήσει την απειλή του αφήνοντας την ομάδα χωρίς τη βοήθεια του;

Τις βούλιαξα στα βάθη, της ψυχής μου τα άνθη. Τις πάλεψα με το κύμα να γίνουνε ποίημα. Είμαι πεζό στο βήμα. Και βύθισα την ψυχή μου στην θάλασσά μου. Τον ουρανό είχα για φύλακά μου και έτρεξα την κούρσα σε μίλι παραδείσου και πέταξα στην πύλη αβύσσου. Πνίγηκα στο μαύρο,ντύθηκα λευκό. Τα φτερά μου χτύπησα για να σωθώ. Και να μαι πεζή βουτάω στο κύμα. Την ψυχή μου βρέχω, με αυτό το ρήμα. Στο είναι βουτάω γοργόνα που τσαλαβουτάω και βρέχω τις λέξεις αρμύρες γεμάτες, ποτέ ίδιες μα πάντοτε σταράτες. Είμαι γοργόνα που αναζητάει τα βάθη που όλο φυλάει, ψάρι που σπαρταράει. Αέρας,ξ...

Η Αύρα, μια Ελληνίδα επιστήμονας που εργάζεται στο Παρίσι, επιστρέφει για λίγο στις ρίζες της, σ' ένα καπνοχώρι της Θεσσαλίας. Κι ενώ οι αναμνήσεις τρέχουν στη μετεμφυλιακή Ελλάδα των παιδικών της χρόνων, βρίσκεται μπροστά σ' ένα πτώμα και στον επίλογο μιας πολύχρονης, τραγικής ιστορίας. Τα γεγονότα διαδραματίζονται στην Ελλάδα, την Ευρώπη, την Αμερική, από την περίοδο της Αντίστασης μέχρι τις αρχές της τρίτης χιλιετίας. Οι πρωταγωνιστές, άντρες και γυναίκες κάθε ηλικίας και κοινωνικών τάξεων, ζουν και πεθαίνουν σαν ήρωες, σαν θύματα, σαν απλοί καθημερινοί άνθρωποι. Η περιπ...

Τα διηγήματα του βιβλίου μάς ταξιδεύουν στα περασμένα, χωρίς να στερούνται και καυστικού σε πολλά σημεία χιούμορ. Μέσα στις σελίδες του ανασύρονται από τη μνήμη όλα όσα προκάλεσαν αίσθηση στον ψυχισμό της συγγραφέως. Οι ιστορίες των ανθρώπων της διπλανής πόρτας, οι παιδικές φιλίες, οι έρωτες, τα γεγονότα που σε κάθε εποχή καταγράφηκαν στη συνείδησή της. Το βιβλίο κλείνει με μια κριτική ματιά στα "κακώς κείμενα" της εποχής με διάθεση περισσότερο να καταγράψει παρά να νουθετήσει.

Αν υπάρχει κάτι που σφραγίζει κι ενοποιεί τα σύντομα διηγήματα των Αναδρομών είναι η θερμότητα μιας αχνισμένης ψυχή που την αισθανόμαστε όσο διαρκεί η ανάγνωση. Η Τατιάνα Γκρίτση-Μιλλιέξ επικαλείται το εγκαυστικό κενό της Απουσίας των ανθρώπων και των πραγμάτων, ενώ η μνήμη αναδρομεί αδιάκοπα σαν ταχυπαλμογράφος που κινδυνεύει ν' απορρυθμιστεί απ' την ένταση. Η Απουσία είναι η άπειρη απόσταση και είναι συνώνυμη με το θάνατο, είτε πρόκειται για νεκρούς είτε για ζωντανούς. Πολύ περισσότερο για τους τελευταίους, αφού η μνήμη τους αποκαθηλώνει χωρίς έλεος απ' το εικονοστάσι της...