Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τι είναι στ' αλήθεια η "φυτική μνήμη"; Ποιο είναι το στοιχείο που διαχωρίζει τον αναγνώστη από τον βιβλιόφιλο; Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στη βιβλιοφιλία και τη βιβλιομανία; Ο Σαίξπηρ ήταν κατά τύχη ο Σαίξπηρ; Τι γνωρίζουμε σήμερα για τα Ευαγγέλια του Λίντισφαρν και ποιο μυστήριο κρύβει ο Κώδικας Χανάου; Πώς θα ήταν ο εσωτερικός μονόλογος ενός e-book; Αυτά τα ερωτήματα και άλλες παράμετροι που σχετίζονται με το βιβλίο, την τυπογραφία, τους βιβλιόφιλους, τους συλλέκτες, αλλά ακόμη και τους "βιβλιοκλάστες" οδηγούν τον συγγραφέα σε μια αγωνιώδη -θα λέγαμε- αναζήτηση για τ...

Τα τρία διηγήματα του Λεονίντ Αντρέγιεφ που περιέχονται στον τόμο αυτό, γράφτηκαν μεταξύ των ετών 1905-1908, στο απόγειο της συγγραφικής σταδιοδρομίας του δημιουργού τους. Ο Αντρέγιεφ θίγει και εδώ τα αγαπημένα του θέματα, την υποκρισία της κοινωνίας (Οι Χριστιανοί), την τρομοκρατία και τα επαναστατικά ιδεώδη (Έρεβος), την αποξένωση μεταξύ των ανθρώπων και το παράλογο της ύπαρξης (Αναμνήσεις ενός φυλακισμένου). Μέσα από τα κείμενά του, ο αναγνώστης ανακαλύπτει τη διορατική ματιά ενός συγγραφέα που πρόβλεψε τις ανησυχίες και την αταξία που θα επικρατούσαν σ' όλη τη διάρκει...

Το όνομά μου είναι Μπούντο. Υπάρχω εδώ και πέντε χρόνια και αυτό είναι πάρα πολύς καιρός για κάποιον σαν εμένα. Χρωστάω το όνομά μου στον Μαξ. Ο Μαξ είναι οχτώ χρονών. Επίσης, είναι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να με δει. Αυτή είναι η ιστορία του Μπούντο και του καλύτερού του φίλου, του Μαξ Ντιλένι. Ο Μαξ είναι διαφορετικός από τα άλλα παιδιά. Κάποιοι λένε ότι είναι αυτιστικός και κάποιοι άλλοι ότι ζει στο δικό του κόσμο. Τίποτα από αυτά, όμως, δεν έχει σημασία για τον Μπούντο ο οποίος αγαπάει τον Μαξ και έχει αναλάβει να τον προστατεύει. Ωστόσο, δεν μπορεί να προστα...

Το όνομά μου είναι Μπούντο. Υπάρχω εδώ και πέντε χρόνια και αυτό είναι πάρα πολύς καιρός για κάποιον σαν εμένα. Χρωστάω το όνομά μου στον Μαξ. Ο Μαξ είναι οχτώ χρονών. Επίσης, είναι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να με δει. Αυτή είναι η ιστορία του Μπούντο και του καλύτερού του φίλου, του Μαξ Ντιλένι. Ο Μαξ είναι διαφορετικός από τα άλλα παιδιά. Κάποιοι λένε ότι είναι αυτιστικός και κάποιοι άλλοι ότι ζει στο δικό του κόσμο. Τίποτα από αυτά, όμως, δεν έχει σημασία για τον Μπούντο ο οποίος αγαπάει τον Μαξ και έχει αναλάβει να τον προστατεύει. Ωστόσο, δεν μπορεί να προστα...

Κραύγασε κάτι κραδαίνοντας το μαχαίρι. Βγήκε έξω στο φωτισμένο πεζοδρόμιο. Άφησε το μαχαίρι να πέσει. Ακούστηκε ένας μεταλλικός ήχος. Παραπάτησε, έφερε το χέρι στο κεφάλι, γύρισε κι έτρεξε. Κάποιος σήκωσε το μαχαίρι· το άφησε να ξαναπέσει. Ακούστηκε ο ίδιος μεταλλικός ήχος. Οι μπάτσοι ήρθαν γρήγορα. Η γαλάζια λάμψη απ' τον προβολέα του περιπολικού χτυπιότανε πάνω στα τζάμια. Άνοιξαν την πόρτα με πάταγο κραδαίνοντας τα κλομπ. [...]

Tο Σημείο Άλφα είναι ένας τόπος μαγικός. Aχανής και άδειος, χωρίς όνομα. Eκεί ένας άνθρωπος στέκεται μόνος. Γυμνός, χωρίς μνήμη, χωρίς εικόνες, χωρίς λέξεις. Kάποτε καταφθάνει εκεί ο Aρχιτέκτονας με χιλιάδες εργάτες και τόνους υλικά για να οικοδομήσει ένα γιγάντιο έργο, με ακαθόριστο όμως προορισμό. Kαθώς το έργο ανυψώνεται τερατωδώς, μέρα με τη μέρα, ο μοναχικός άνθρωπος αρχίζει να ανακαλύπτει τις λέξεις και τις μνήμες του, να γνωρίζει τη φιλία, το φόνο, το μίσος, την τιμωρία, την αγάπη και τη ζωή, και ν' αποκτά ταυτόχρονα ένα σκοπό: να ομορφύνει τον αφιλόξενο τόπο. O...

Το βιβλίο αυτό περιέχει κωμικά επεισόδια από την εμπειρία του συγγραφέα ως κτηνίατρος και επεκτείνεται στην παιδική του ηλικία , στα φοιτητικά και στρατιωτικά του χρόνια . Είναι γραμμένα από την ψυχή του συγγραφέα με χιουμοριστικό τρόπο και διάθεση αυτοσαρκασμού που θα προκαλέσουν στον αναγνώστη έντονα συναισθήματα .

Άνθρωποι της δράσης σαν τον Κοντρέρας και τον Μακρυγιάννη αποτελούν σπάνια φαινόμενα στην ιστορία της λογοτεχνίας. Ο Αλόνσο ντε Κοντρέρας αφηγείται τις μάχες των κουρσάρων στη Μεσόγειο του 16ου αιώνα. Μια μαρτυρία για τη δράση των πειρατών στα ελληνικά παράλια.

"Μια απόπειρα αυτοβιογραφίας", λέει η Ντόρις Λέσινγκ περιγράφοντας το βιβλίο της αυτό, που θυμίζει μύθο ή κάποιο μαγικό παραμύθι, αλλά που παραμένει πιστό στην πιο χειροπιαστή πραγματικότητα. Η αφηγήτρια παρακολουθεί από το παράθυρό της τα πάντα να καταρρέουν, βλέπει τις ορδές που μεταναστεύουν να περνούν από μπροστά της αναζητώντας την ασφάλεια, το καταφύγιο, μια καλή ζωή που βρίσκεται πάντοτε κάπου αλλού - μακριά από την αναρχία αυτής της πόλης που αδειάζει, όπου οι άνθρωποι σχηματίζουν φυλές για λόγους αυτοπροστασίας, όπου φυτά και ζώα καταλαμβάνουν εγκαταλειμμένους δρόμ...

"Mια απόπειρα αυτοβιογραφίας", λέει η Nτόρις Λέσινγκ περιγράφοντας το βιβλίο της αυτό, που θυμίζει μύθο ή κάποιο μαγικό παραμύθι, αλλά που παραμένει πιστό στην πιο χειροπιαστή πραγματικότητα. H αφηγήτρια παρακολουθεί από το παράθυρό της τα πάντα να καταρρέουν, βλέπει τις ορδές που μεταναστεύουν να περνούν από μπροστά της αναζητώντας την ασφάλεια, το καταφύγιο, μια καλή ζωή που βρίσκεται πάντοτε κάπου αλλού - μακριά από την αναρχία αυτής της πόλης που αδειάζει, όπου οι άνθρωποι σχηματίζουν φυλές για λόγους αυτοπροστασίας, όπου φυτά και ζώα καταλαμβάνουν εγκαταλειμμένους δρόμ...

Μια αυτοβιογραφία για να είναι μεγάλο λογοτεχνικό έργο πρέπει να εμψυχώνεται από την ίδια τη γραφή της. Όμως, η αντίληψη για τη λογοτεχνική γραφή είναι αρκετά ρευστή. Μεταβάλλεται από εποχή σε εποχή κι ακόμα παρουσιάζει παραλλαγές, έστω μειοψηφικές, μέσα στην ίδια εποχή. Στον καιρό του Σταντάλ το υπόδειγμα λογοτεχνικής γραφής ήταν το περίτεχνο ύφος. Γι' αυτό και η δική του ξηρότητα που θέλει να μην αφήσει αχαλίνωτη τη συγκίνηση, η γοργότητα που πάει να συλλάβει τα πράγματα μέσα στην κίνησή τους χωρίς συχνά να νοιάζεται για τη λειασμένη συναρμογή των λέξεων, θεωρήθηκαν σαν έ...

Δυο κορίτσια που συνδέονται µε στενή φιλία, η Λουΐζ ντε Σωλιέ και η Ρενέ ντε Μωκόµπ, εγκαταλείπουν το μοναστήρι του Μπλουά όπου έχουν περάσει τα σχολικά τους χρόνια σαν οικότροφες και ξεκινούν την κοσμική τους ζωή. Η καθεμιά ακολουθεί τη μοίρα της κι εκεί ακριβώς ξεκινά η αλληλογραφία τους, στην οποία εξομολογούνται τα συναισθήματα και τις εμπειρίες τους, καθώς αντικρίζουν την πραγματική ζωή που πολύ απέχει από την εικόνα που μέχρι τότε είχαν σχηματίσει, μέσα από την καθολική τους εκπαίδευση στο τάγµα των Καρμελιτισσών. Οι μοίρες τους είναι φαινομενικά παράλληλες, καθώς και...

Δυο κορίτσια που συνδέονται µε στενή φιλία, η Λουΐζ ντε Σωλιέ και η Ρενέ ντε Μωκόµπ, εγκαταλείπουν το μοναστήρι του Μπλουά όπου έχουν περάσει τα σχολικά τους χρόνια σαν οικότροφες και ξεκινούν την κοσμική τους ζωή. Η καθεμιά ακολουθεί τη μοίρα της κι εκεί ακριβώς ξεκινά η αλληλογραφία τους, στην οποία εξομολογούνται τα συναισθήματα και τις εμπειρίες τους, καθώς αντικρίζουν την πραγματική ζωή που πολύ απέχει από την εικόνα που μέχρι τότε είχαν σχηματίσει, μέσα από την καθολική τους εκπαίδευση στο τάγµα των Καρμελιτισσών. Οι μοίρες τους είναι φαινομενικά παράλληλες, καθώς και...

To 1969 η ζωγράφος Έμμα Ρέγιες έστειλε στον φίλο της ιστορικό Χερμάν Αρσινιέγας την πρώτη από τις είκοσι τρεις επιστολές που περιγράφουν τις σκληρές συνθήκες μέσα στις οποίες κύλησε η παιδική της ηλικία. Ο φίλος της συγκλονίστηκε από τις επώδυνες αυτές αναμνήσεις κι αποφάσισε να δείξει τα κείμενα στον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο οποίος ενθάρρυνε τη Ρέγιες να συνεχίσει το γράψιμο. Η αλληλογραφία κράτησε ως το 1997· σ' αυτό το διάστημα, ο Αρσινιέγας κατάφερε να πάρει την έγκριση της Έμμα Ρέγιες για να εκδώσει τις επιστολές μετά τον θάνατό της. Με μια γραφή που ξεχωρίζει γι...

To 1969 η ζωγράφος Έμμα Ρέγιες έστειλε στον φίλο της ιστορικό Χερμάν Αρσινιέγας την πρώτη από τις είκοσι τρεις επιστολές που περιγράφουν τις σκληρές συνθήκες μέσα στις οποίες κύλησε η παιδική της ηλικία. Ο φίλος της συγκλονίστηκε από τις επώδυνες αυτές αναμνήσεις κι αποφάσισε να δείξει τα κείμενα στον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ο οποίος ενθάρρυνε τη Ρέγιες να συνεχίσει το γράψιμο. Η αλληλογραφία κράτησε ως το 1997· σ' αυτό το διάστημα, ο Αρσινιέγας κατάφερε να πάρει την έγκριση της Έμμα Ρέγιες για να εκδώσει τις επιστολές μετά τον θάνατό της. Με μια γραφή που ξεχωρίζει γι...