Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μερικοί φίλοι προσπάθησαν να χαρακτηρίσουν αυτό το βιβλίο και να το κατατάξουν σε κάποιο λογοτεχνικό είδος. Εγώ πάντως νομίζω ότι ο πιο πετυχημένος χαρακτηρισμός είναι αυτός του φίλου μου Φώτη Διαμαντόπουλου, ότι δηλαδή πρόκειται για ένα επίκαιρο μυθιστορηματικό χρονικό με επίκεντρο το γκρέμισμα της κομμουνιστικής ελπίδας.

Αντιλαμβάνομαι λάθος τα ερωτικά, μου φαίνεται πως δεν με σκέφτονται, αλλά με σκέφτονται. Ύστερα, μου φαίνεται πως με σκέφτονται, αλλά δεν θυμώνται ούτε το μικρό μου όνομα. Σωτήρης, Σωτήρης! είμαι εκείνο το παιδί που έκανες σαν τρελή όταν ερχόμουνα, που μετά, όταν ήρθα πια για τα καλά, μ' άφησες σαν κάκτο και σαν ανεμόσκαλα στο ελικόπτερό σου, σαν Φαντομά. Σωτήρης, Σωτήρης! αυτός που μαυρίζει όπως κι εσύ το καλοκαίρι, αλλά σε άλλο καλοκαίρι, εκείνος δεξιά κι εσύ αριστερά, εγώ απέξω κι εσύ από μέσα, σαν φούρνος, σαν ψάρι.

Όταν στα 1982 παρουσίαζα στην Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας δύο έργα του Samuel Beckett, τον "Ερημωτή" και τη "Συντροφιά", σε μετάφρασή μου (τυπώθηκαν σε τόμους χωριστούς από τις εκδόσεις της "Λέσχης", Αθήνα 1983), είχα πει, τελειώνοντας τα εισαγωγικά μου προλογίσματα: "Τέλος, -mea culpa: τα κείμενα που θ' ακούσετε θα διαβαστούν, μοιραία, με κάποια νοερή στίξη. Μια δοκιμή θα σας έπειθε ότι το αντίθετο, η έλλειψη δηλαδή κατά την ανάγνωση της νοερής και συνακόλουθα φωνητικής αυτής στίξης, θα συνιστούσε ένα ακρόαμα αφόρητα μονότονο, -εφ' ώ και θ...

Από τα πολλά δημοσιεύματα που έχω γράψει για τον Ρόδη Ρούφο (εφημερίδα "Καθημερινή", περιοδικό "Τομές", κ.ά.) προτίμησα να περιλάβω σε τούτο το βιβλίο μονάχα δυο, που πρωτοπαρουσιάσθηκαν στην "Ευθύνη", το ένα στα τεύχη 122 και 123 (Φεβρουάριος και Μάρτιος του 1982) και το άλλο στο τεύχος 148 (Απρίλιος 1984). Τα θεωρώ πληρέστερα από πολλά αλλά. Και κάθε εκ των υστέρων προσθήκη ή αναθεώρηση στα κείμενα αυτά, θα ήτανε ανεπίκαιρη: (αλλά και βαρύτατο φορτίο το να το επιχειρήσω). Παραπέμπω ωστόσο τον αναγνώστη και στο ποίημά μου που βρίσκεται στην ποιητική συλλογή μου "Απεναν...

Σπάνια έχουμε στον σύγχρονο πεζό λόγο κάτι που να είναι τόσο λεπτό, κριτικό-μοντέρνο και ανθρώπινο μαζί. Dieter Lattmann στη Βαυαρική Ραδιοφωνία. Εφτά ιστορίες για μικρούς και μεγάλους μέχρι την τελευταία τους λεπτομέρεια τέλειες στην ισορροπία του λόγου, του θέματος, του νοήματος, και γενικά το καλύτερο που έχει γράψει ο Πέτερ Μπίξελ μέχρι σήμερα. Petra Kipphoff στην εφημερίδα Die Zeit

Στο βιβλίο τούτο, είδος προδρόμου της φιλολογικής έκδοσης των "Διηγημάτων" και των "Ταξιδιωτικών" του Μωραϊτίδη από τους εκδοτικούς οίκους "Γνώση" και "Στιγμή"¨, αναδημοσιεύονται πέντε κείμενα για τη ζωή και το έργο του αποκαλούμενου συνήθως "άλλου Αλέξανδρου". [...] Περιέχονται τα κείμενα: - Τέλλος Άγρας, "Τα διηγήματα του Μωραϊτίδη" - Κωστής Παλαμάς, "Λόγος περί του έργου του Α. Μωραϊτίδου" - Παύλος Νιρβάνας, "Ο μοναχός Ανδρόνικος" - Κώστας Στεργιόπουλος, "Η περίπτωση του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη" - Ν. Γ. Πεντζίκης, "Περί Αλέξανδρου Μωραϊτίδη"

Με βάση την συγκριτική οπτική, επιχειρήσαμε μια προσέγγιση του σύντομου αφηγηματικού λόγου μέσα από έξι κείμενα που ανήκουν σε κορυφαίους συγγραφείς του είδους και με κύριο σημείο αναφοράς τη γαλλική φιλολογία. Πράγματι, πρότυπα σύντομου αφηγηματικού λόγου θεωρούνται τα διηγήματα του Guy de Maupassant τα οποία διαβάζει κανείς ξανά και ξανά ανακαλύπτοντας κάθε φορά καινούργιες πτυχές. Ο ίδιος θαυμάζει τον Tourgueniev ο οποίος ξέρει να συνθέτει μέσα σε λίγες σελίδες ένα ολοκληρωμένο έργο και αναρωτιέται πώς ο ρώσος διηγηματογράφος φθάνει σε τέτοιο αποτέλεσμα με τόσο απλά μέσα...

Ποιητής, μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος, μεταφραστής, με ειδικές μελέτες πάνω στην ελληνική γλώσσα, ο Αριστοτέλης Νικολαΐδης υπηρετεί την λογοτεχνία πάνω από σαράντα χρόνια. Και, τούτο παράλληλα προς ένα χρονοβόρο κι εξουθενωτικό επάγγελμα, την ψυχιατρική, που άσκησε στην Αμερική, την Ελβετία και την Ελλάδα. Ένα επάγγελμα, εντούτοις, που θ' αποτελέσει τελικά κι αυτό ένα πρόσθετο υλικό μάλιστα "αιρετικό": σε ρήξη κάθετη προς το μύθο του καλού και του κακού. Φθάνοντας ως τις προγεννητικές μνήμες και καταστάσεις. Σ' αυτό το πρωτόγονο ανθρωποειδές, τον ερωτημα...

Οι εκδόσεις "Πρόσπερος" σε μια προσπάθεια να συμβάλλουν στη πιο συστηματική μελέτη του ποιητικού λόγου έχουν καθιερώση από το 1979 ετήσιες ποιητικές ανθολογίες. Στην σύνταξή τους κανένας περιορισμός σχολής, γενιάς ή καθιέρωσης δε μας δεσμεύει. Με μοναδικά μας κριτήρια την ποιότητα και την ευρύτητα καταχωρούμε ποιήματα γραμμένα σε παραδοσιακούς, σύγχρονους ή, ακόμα, πρωτοποριακούς τρόπους, με μοναδική επιδίωξη την ανθολόγηση αντιπροσωπευτικών ποιητικών κειμένων που δημοσιεύθηκαν ή παρουσιάσθηκαν δημόσια το 1989, σε μια πολυφωνική σύνθεση. Ανθολογούνται οι ποιητές: Θεόδ...

Η Ελβίρα καθόταν μπροστά στο καβαλέτο της και ο Νικόλας σκέφθηκε άθελά του την "Καθιστή γυναίκα", τη φιγούρα πάνω στο ελβετικό νόμισμα που όταν ήταν μικρός έπρεπε να προσέχει να μην τυχόν του το φορτώσει κανείς. Η Ελβίρα, είπε μέσα του, θα υπάρχει για πάντα. Είναι, σε υπέρτατο βαθμό, σαν όλες τις γυναίκες. Σαν την "Καθιστή γυναίκα" του ελβετικού πεντόφραγκου, είναι ψεύτικες και δεν περνούν.

Ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος (1867-1911), φύση ευαίσθητη, μελαγχολική, ρομαντική, αποζητούσε τη ρέμβη και τη μοναξιά και τρεφόταν από τους καρπούς των κήπων του αισθητισμού. Η ωραιοπάθεια και ωραιολατρεία του, η εκλογή της σπάνιας λέξης και το κυνήγι του περίτεχνου ή του ασυνήθιστου στην έκφραση φανερώνουν πολύ καλά τι οφείλει το πνεύμα του και το ύφος του στους συγγραφείς του καλλιτεχνικού αυτού κινήματος, που βρισκόταν στην ακμή του ακριβώς στα χρόνια που αυτός διαμορφωνόταν πνευματικά: στα 1891-1895 π.χ. ο Wilde και ο D' Annunzio είχαν φτάσει στο απόγειο της λογοτεχνικής τ...