Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Απελευθέρωση του Απολύτου, είναι ένα από τα πιο παραγνωρισμένα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας επιστημονικής φαντασίας. Οι περισσότεροι λάτρεις του λογοτεχνικού αυτού είδους δεν έχουν πιάσει στα χέρια τους ποτέ ένα αντίτυπο του βιβλίου αυτού, σε οποιαδήποτε γλώσσα (αξίζει να σημειωθεί ότι η μόνη αγγλική μετάφρασή του που κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ, εκδόθηκε το 1927). Αυτό είναι περίεργο, μια και η νουβέλα αυτή είναι από τις αστείες - αλλά και πιο βαθυστόχαστες του μεγάλου Τσέχου συγγραφέα. Το έργο αναφέρεται στο μέλλον, σε σύγκριση με την εποχή που γράφτηκε: στα 1943-50.

Τις τρεις τελευταίες δεκαετίες η θεωρία της λογοτεχνίας γνώρισε μια εξαιρετική άνθιση. Ξεκινώντας από τις σύγχρονες γλωσσολογικές αντιλήψεις και συνδυάζοντας τα συμπεράσματα της σημειολογίας, της κοινωνιολογίας, της ιστορίας, της ψυχανάλυσης οι θεωρητικοί προσπάθησαν να διαβάσουν το λογοτεχνικό κείμενο όχι ως μια απλή μίμηση, αλλά ως ένα ολοκληρωμένο και με δικούς του κανόνες τρόπο οργάνωσης και γνώσης της πραγματικότητας.

Όταν το ερωτικό επιστολογραφικό μυθιστόρημα "Οι επικίνδυνες σχέσεις" (1732) είχε ήδη θεωρηθεί ένα έλασσον αριστούργημα και σχεδόν παράνομο, ο Choderlos de Laclos (1741-1803) έλεγε : "Θέλησα να δημιουργήσω ένα έργο που θα έχει έναν απόηχο πάνω στη γη όταν εγώ δεν θα υπάρχω". Ο Laclos είναι ένας καταδότης των ονείρων. Αποκάλυψε τα όνειρα της εποχής του, δίνοντάς τους ζωή, εισάγοντάς τα στον ευρύ χώρο των συλλογικών ονείρων, στον χώρο όπου τα προνομιούχα πρόσωπα, που έστω και για μια στιγμή μπόρεσαν να κατευθύνουν την μοίρα τους, δίδουν τροφή στα όνειρα των κοινών θνητών. Στ...

" ...Η λεπίδα του παγοθραύστη, δεκαπέντε πόντους μακριά και με μύτη αιχμηρή σα βελόνα, ήταν βυθισμένη στον αριστερό μαστό της Ντάινα Μπραντ. Η κοπέλα κειτόταν ανάσκελα, νεκρή. Τα μακριά, μυώδη πόδια της ήταν τεντωμένα προς την πόρτα της κουζίνας. Στο μπροστινό μέρος της δεξιάς κάλτσας της, ένας πόντος είχε φύγει. Αργά-αργά, μαλακά-μαλακά, λες και φοβόμουνα μην την ξυπνήσω, ξέσφιξα τα δάχτυλά μου απ' τον παγοθραύστη, μάζεψα το χέρι μου και σηκώθηκα..."

Ένα παλιό, σαν τον κόσμο μας ποτάμι, διηγείται σ' ένα παιδί την ιστορία του. Το ταξιδεύει στα χρόνια της δημιουργίας. Ξεκίνησε σαν ένα μικρό ρυάκι για να γίνει -μέσα στην πορεία του χρόνου- ένας μεγάλος ποταμός. Του μιλάει για τη ζωή, τα ζώα και τον άνθρωπο όπως τον είδε να εξελίσσεται και να παλεύει. Για τους μεγάλους ήρωες, τον Ηρακλή, το Μελέαγρο, το Θησέα. Για τους εχθρούς του τόπου... και για άλλα χίλια δυο πράματα...

Όταν φύγουν όλοι από το σπίτι, τα έπιπλα αποφασίζουν να κάνουν ένα πάρτυ. Μέσα στη σχολική κασετίνα το μολύβι και το στυλό τσακώνονται για το ποιο είναι καλύτερο, ενώ η μπάλλα των παιδιών ζηλεύει τον καινούργιο κύβο κι εκείνος εύχεται να μπορούσε να γυρνάει στους δρόμους όπως η μπάλλα. Διασκεδαστικές ιστορίες με πρωταγωνιστές διάφορα αντικείμενα που ζωντανεύουν, μιλούν, ζηλεύουν και σκαρώνουν ζαβολιές.