Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πολλά χρόνια πριν φτάσουμε στον 20ό αιώνα, στη διαστημική εποχή και στην κατάκτηση της σελήνης από τον άνθρωπο, ο Ιούλιος Βερν μας αφηγείται με γλαφυρότητα ένα φανταστικό ταξίδι από τη γη στο δορυφόρο της, τη σελήνη, προαναγγέλλοντας τα επιστημονικά επιτεύγματα που οδήγησαν στην εκπλήρωση αυτού του σκοπού. Τα μέλη της Λέσχης των Οπλοποιών, στη Βαλτιμόρη, αποφασίζουν μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου να κατασκευάσουν μία τεράστια βολίδα και, με εκτοξευτήρα ένα γιγάντιο κανόνι, να την πυροδοτήσουν και να τη στείλουν στη σελήνη. Άραγε θα καταφέρουν οι τολμηροί και ριψοκ...

Το "Από τη Γη στη Σελήνη" δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1865, με τον τίτλο De la Terre a la Lune. Είναι το πρώτο έργο επιστημονικής φαντασίας που δημοσίευσε ο Βερν γραμμένο με ένα ιδιαίτερα χιουμοριστικό, σαρκαστικό αλλά και αυτοσαρκαστικό ύφος. Εξελίσσεται στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, αμέσως μετά τον Εμφύλιο Πόλεμο στη χώρα. Τα μέλη μιας λέσχης απόστρατων αξιωματικών των Βορείων, βαριεστημένοι και απογοητευμένοι από την ειρήνη, αποφασίζουν να στείλουν ένα βλήμα να χτυπήσει στη Σελήνη, μέσω ενός τεράστιου κανονιού που θα κατασκεύαζαν. Στην ιστορία αυτή ο Βερν π...

Υπάρχει ζωή στη σελήνη; Κατοικούν εκεί ανθρώπινα όντα; Πως μπορούμε να φτάσουμε στο φεγγάρι; Ο Ιούλιος Βερν, με την απέραντη φαντασία του, απαντά σε όλα τα ερωτήματα μέσα από το υπέροχο αυτό μυθιστόρημα, όπου τρεις τολμηροί εξερευνητές ξεκινούν μια περιπέτεια για να γνωρίσουν τον δορυφόρο της Γης. Μέσα σε μια τεράστια οβίδα και χρησιμοποιώντας ως εκτοξευτήρα ένα γιγάντιο κανόνι, θα επιχειρήσουν να εισέλθουν στο αχανές διάστημα και να φτάσουν στο φεγγάρι. Θα πετύχουν άραγε τον στόχο τους; Τι θα συναντήσουν οι πρώτοι αστροναύτες σε αυτό τους το ταξίδι; Ο...

Το βιβλίο του Μίλτου Πεχλιβάνου περιγράφει τη ζωντανή σχέση του Στρατή Τσίρκα με τους συντρόφους του, τους αναγνώστες αλλά και τους ήρωές του. Παρακολουθεί την πορεία από τη "Λέσχη" στις "Ακυβέρνητες Πολιτείες" και επιχειρεί να σχεδιάσει τη βιογραφία της ίδιας της τριλογίας. Οι "Ακυβέρνητες πολιτείες" κατατάσσονται στις πρώτες θέσεις του "κανόνα" της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Ο Στρατής Τσίρκας έχει εύλογα χαρακτηριστεί ως ο σημαντικότερος εισηγητής καινών τρόπων στη μεταπολεμική μας πεζογραφία. Το έργο του αποτελεί προνομιακό πεδίο για να μελετηθεί η λογοτεχνία ως επικο...

Συνήθως, μια "Ιστορία της Λογοτεχνίας" ακολουθεί μια λογική. Ο συγγραφέας της, βρίσκεται μπροστά σε μια σειρά από διλήμματα: πρέπει να επιλέξει θέματα, συγγραφείς, κινήματα ή λογοτεχνικές περιόδους που πρέπει να παρουσιαστούν, αποδειχθούν, ή ακόμη και να επινοηθούν. Και όσο πιο πολύ πλησιάζει τη σύγχρονη εποχή, τόσο περισσότερο οι επιλογές γίνονται υποκειμενικές, και γι' αυτό συζητήσιμες. Μυωπίες, απροσεξίες, εμπόδια και άγνοια, απειλούν πολλές φορές τη δουλειά του ιστορικού της λογοτεχνίας, αλλά πέρα από κάθε κενό, το σημαντικό είναι ότι τα βιβλία πρέπει να έχουν μια καρδ...

Τα σημειωματάριά μου, είναι τα αγαπημένα μπλοκάκια, που με συνοδεύουν παντού, σε μετακινήσεις κοντινές ή μακρινές, στα ταξίδια ή στις εκδρομές κι ακόμα στην "Αίγλη" του Ζαππείου, όπου πίνουμε το καφεδάκι μας τα ηλιόλουστα χειμωνιάτικα πρωϊνά ή στην Καστέλλα, στο "Πανόραμα", τ' απογέματα με το ηλιοβασίλεμα, κι είναι οι καλοί φίλοι που τους εμπιστεύομαι τις σκέψεις μου, τις πίκρες και τις χαρές, τις συγκινήσεις μου από παλιά ή καινούρια ερεθίσματα. Τ' αγαπώ τα σημειωματάριά μου. Και πολλές φορές τα ξεφυλλίζω, διαβάζω μερικές αράδες, μερικές σελίδες, και ξαναζώ γεγονότα και σ...

Ένα βιβλίο-μαρτυρία μιας εποχής που τα κινούμενα σχέδια και η επιστημονική φαντασία δεν είχαν ακόμη κατακτήσει τα παδιά. Τα παιδιά του "παιδικού θαλάμου", παρόλο που γεννήθηκαν μέσα στον πόλεμο, θυμούνταν με νοσταλγία το περιβάλλον τους και ζούσαν τη μαγεία του παραμυθιού. Όταν τα παρότρυναν να ζωγραφίζουν ό,τι θυμούνταν από την περασμένη τους ζωή, ζωγράφισαν με όλα τα χαρίσματα και τα ψεγάδια κάθε πρωτόγονης τεχνικής τον πόλεμο, το χωρίο τους, τις νεράιδες και τα παγανά. Πάνε εξήντα χρόνια από τότε που έγιναν αυτές οι ζωγραφιές, όταν το 1945 ανέλαβε ο άντρας μου τη...

Μπήκα σ' ένα υπόστεγο, για να προστατευθώ για λίγο από τούτο το ξέσπασμα του καιρού... στριμώχτηκαν μαζί μου κι άλλοι. Μόλις χαλάρωσε ο καιρός, οι περισσότεροι όρμησαν στο διπλανό κτίριο, που φαίνεται πως ήταν εκκλησία... Μπήκα κι εγώ σαν κλέφτης. Λες να με είδε κανείς; Όχι τίποτε άλλο, θα πλήγωνα τη γιαγιά - θ' άρχιζαν οι ανακρίσεις, τα πώς και τα γιατί. ... Καινούργια φωτιά μπήκε στα στήθια μου. Αυτά που έλεγε ο ιερέας τα έλεγε η γιαγιά μου χρόνια, μα με άλλο νόημα... Μήπως όμως ήταν με το ίδιο κι εμείς δε θέλαμε να το δούμε αλλιώς; Μα μήπως η γιαγιά;... Αποκλείεται! Η γ...

Η παρούσα διήγηση αποτελεί μια νωπογραφία της δεκαετίας του '40. Μια νωπογραφία χωρίς τις κλασικές αποχρώσεις του μαύρου. Χωρίς να τις αρνείται, τις αποσύρει στο βάθος από το οποίο αναδύονται τα φωτεινά χρώματα που κυριαρχούν στη σφριγηλότητα της ζωής που αναπηδά πολύχρωμη από το μελανό. Σαν τ' αστέρια που λάμπουν μέσα στην άβυσσο τη μελανή, σαν ζωοδότες γραφικοί, συναρπαστικοί και αναίτιοι. Όσο κι αν εκπλήττει, αυτή είναι η ζωή που έζησα και την ανακαλώ σαν ταξίδι στη δεκαετία του '40. Για να φανεί πώς έβλεπα εγώ τους άλλους, τότε μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, και πώ...

Η παρούσα διήγηση αποτελεί μια νωπογραφία της δεκαετίας του '40. Μια νωπογραφία χωρίς τις κλασικές αποχρώσεις του μαύρου. Χωρίς να τις αρνείται, τις αποσύρει στο βάθος από το οποίο αναδύονται τα φωτεινά χρώματα που κυριαρχούν στην σφριγηλότητα της ζωής που αναπηδά πολύχρωμη από το μελανό. Σαν τ' αστέρια που λάμπουν μέσα στην άβυσσο τη μελανή, σαν ζωοδότες γραφικοί, συναρπαστικοί και αναίτιοι. Όσο και να εκπλήττει, αυτή είναι η ζωή που έζησα και την ανακαλώ σαν ταξίδι στη δεκαετία του '40. Για να φανεί πώς έβλεπα εγώ τους άλλους τότε, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, και πώς...

Στο βιβλίο περιλαμβάνεται μία σειρά κριτικών δοκιμίων που αφορούν σημαντικές εκδόσεις αναφορικά με το ρωσικό πολιτισμό, οι οποίες έχουν κυκλοφορήσει σε διάφορες ευρωπαϊκές γλώσσες, αλλά όχι στα ελληνικά. Πρόκειται για κριτικά κείμενα, άλλα δημοσιευμένα σε περιοδικά και άλλα όχι, μα συγκεντρωμένα για πρώτη φορά σε ένα εύχρηστο τόμο. Οι εκδόσεις που παρουσιάζονται με λεπτομερή και αναλυτικό τρόπο, προσφέρουν στον αναγνώστη ένα πανόραμα γνώσεων που αφορούν είτε πρόσωπα όπως ο Χέρτσεν, ο Τολστόι, ο Σ. Μπουλγκάκοφ, η Αχμάτοβα, ο Μαντελστάμ, ο Χοντασέβιτς, ο Πιλνιάκ, ο Ζαμιάτ...

Καθώς μιλάμε, δεν ξέρω πώς μού 'ρχεται και λέω στην Κορίνα: "Σήκω να σε δω καλά". Παραξενεύεται, διστάζει, αλλά σηκώνεται και κάνει λίγο στο πλάι, ώστε... να μην μου κόβει τη θέα το τραπέζι. Φοράει ένα μπλε σκούρο ταγιέρ, με πολύ κοντή φούστα (η Κορίνα φορούσε τις πιο κοντές φούστες απ' όλες τις γυναίκες "μου"), και μπότες. Μέσα από το σακάκι φοράει ένα μπλουζάκι με ιδιαίτερα βαθύ ντεκολτέ. Παρόλο που είναι λεπτή, φροντίζει ώστε το στήθος της να δείχνει ελκυστικά γεμάτο και -απαράβατος κανόνας- να διαγράφεται για αρκετά εκατοστά η σχισμή ανάμεσα στους δύο λόφους. Γύρω από...

Ένα βιβλίο-αφιέρωμα στην Ελληνοαμερικανίδα συγγραφέα Θεανώ Παπάζογλου-Μάργαρη, φάρο της ρωμιοσύνης στη μεγάλη υπερατλαντική χώρα των Η.Π.Α. Με γενέθλιο τόπο τα Βάτικα της Μ. Ασίας και ρίζες στην Αλώνη ή Πασαλιμάνι της Προποντίδας, δισάρφανη ακολούθησε τον δρόμο της προσφυγιάς το 1915, έζησε στην Πόλη για λίγα χρόνια, ενώ ο άνεμος της δεύτερης προσφυγιάς, το 1923, την "έριξε" μετανάστρια στην Αμερική. Εκεί γνώρισε, από πρώτο χέρι, τον ανελέητο καημό του ξεριζωμού, καθώς και τον αγώνα και την αγωνία των πρώτων Ελλήνων μεταναστών μέχρι να ενσωματωθούν στη νέα τους "πατρίδα"...

...Η ζωή λοιπόν στην αρχή ήταν συναρπαστική. Σαν σοκολατάκι πολυτελείας που το ξεδιπλώνεις με λαχτάρα, ενθουσιασμό και περιέργεια να γευτείς μια πολύ φίνα γεύση. Ακριβώς έτσι την πάτησα κι εγώ. Και εκεί που το είχα δαγκώσει και περίμενα να ξεχυθεί η βελούδινη πραλίνα..., μου σκάει μια φαρμακίλα άλλο πράγμα, σαν ληγμένη αντιβίωση. Και είχα και όλα αυτά τα παραπλανητικά γλυκόλογα του "αφεντικού", που μου είχαν κάνει πλύση εγκεφάλου... "Είσαι το μισό μου πορτοκάλι, είσαι το σύμπαν μου, είσαι ο ήλιος μου, είσαι το φως μου, είσαι η αδελφή ψυχή", που μάλλον ερμηνεύεται ως "θα σου...

...Η ζωή λοιπόν στην αρχή ήταν συναρπαστική. Σαν σοκολατάκι πολυτελείας που το ξεδιπλώνεις με λαχτάρα, ενθουσιασμό και περιέργεια να γευτείς μια πολύ φίνα γεύση. Ακριβώς έτσι την πάτησα κι εγώ. Και εκεί που το είχα δαγκώσει και περίμενα να ξεχυθεί η βελούδινη πραλίνα..., μου σκάει μια φαρμακίλα άλλο πράγμα, σαν ληγμένη αντιβίωση. Και είχα και όλα αυτά τα παραπλανητικά γλυκόλογα του "αφεντικού", που μου είχαν κάνει πλύση εγκεφάλου... "Είσαι το μισό μου πορτοκάλι, είσαι το σύμπαν μου, είσαι ο ήλιος μου, είσαι το φως μου, είσαι η αδελφή ψυχή", που μάλλον ερμηνεύεται ως "θα σου...