Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Από το φράχτη, ανάμεσα από τ' ανοίγματα που άφηναν τα λουλούδια, μπορούσα να τους βλέπω που χτυπούσαν τη μπάλλα. Προχωρούσαν προς το μέρος, που ήταν η σημαία, και γω πήγαινα δίπλα-δίπλα στο φράχτη. Ο Λάστερ έψαχνε στο γρασίδι, κοντά στο δέντρο. Έβγαζαν τη σημαία και χτυπούσαν. Ύστερα ξανάβαζαν τη σημαία και πήγαιναν στο τραπέζι και χτυπούσαν πότε ο ένας, πότε ο άλλος. Ύστερα συνέχιζαν και γω πήγαινα πλάι-πλάι στο φράχτη. Ο Λάστερ ήρθε από το δέντρο και πήγαμε δίπλα - δίπλα στο φράχτη και σταμάτησαν και σταματήσαμε και κοιτούσα από το φράχτη, ενώ ο Λάστερ έψαχνε στο γρασίδι...

Η μύηση του Λώρενς Ντάρρελ στον ταοϊσμό γίνεται μέσα από τη γνωριμία του με ξεχωριστούς ανθρώπους που ασκούν αυτό το μίγμα φιλοσοφίας και τέχνης της ζωής, καθένας με τον δικό του ελεύθερο τρόπο. Τέτοιοι είναι η όμορφη Βέγα, που τον συντροφεύει στις ποιητικές περιπλανήσεις του στην Ευρώπη, και ο Κινέζος Τσανγκ, που ένα μακρύ εργένικο Σαββατοκύριακο, μεταξύ μαγειρικής και κουβέντας, τού αποκαλύπτει τα ιδανικά σημεία της ισορροπίας και της ένωσης, που χάρη σ' αυτά ο άνθρωπος εντάσσεται στις κοσμικές διαδικασίες και οι συμβολικοί αθάνατοι εραστές ζουν έναν άλλο οργασμό, ελεύθερ...

Όποιος μπαίνει εδώ, / τ' όνομα και η ζωή του σβήνουν / μ' ένα φύσημα τ' αγέρα... Μ' αυτά τα λόγια υποδέχεται το "Πλοίο των νεκρών" τους ναύτες που για πρώτη φορά πατούν το κατάστρωμά του... Κι εκεί, σ' αυτό το πλοίο με το ύποπτο φορτίο και το ανώνυμο πλήρωμα, καταφεύγει έπειτα από ατελείωτες περιπέτειες και παθήματα ο ήρωας του Μπ. Τράβεν. Μετά από μια γερή κρασοκατάνυξη στην Αμβέρσα, ο Αμερικανός ναύτης βρίσκεται χωρίς διαβατήριο και επίσημη ταυτότητα. Έτσι "ανύπαρκτος" περιπλανιέται από τη μία χώρα που σπεύδει να τον κηρύξει ανεπιθύμητο στην άλλη, μέχρις ότου καταλήξει...

Ο Νίκος μου έφερε το σημείωμα της Ρίλας την ώρα που έπινα τον καφέ μου. Είχα δουλέψει όλη τη νύχτα και αισθανόμουν σαν φίλαθλος που προσπαθεί να εξηγήσει γιατί το σουτ του σέντερ φορ στο 90΄, αντί να μπει στα δίχτυα, χτύπησε στο οριζόντιο δοκάρι. Είχα βάλει ελάχιστη ζάχαρη στον καφέ και τον έπινα με τρομακτική δυσκολία. Ο Νίκος έβαλε νερό για καφέ, κάθισε απέναντί μου και βάλθηκε να ατενίζει το χάος. Οι μαύροι κύκλοι γύρω απ' τα μάτια του μεγάλωσαν επικίνδυνα. [...]

"... Ένα μισοξεχασμένο παράθυρο: ένα παράθυρο που προσφέρει μια κοινή θέα, αλλά από μια ολωσδιόλου διαφορετική οπτική γωνία, που μετατρέπει το κοινότυπο σε ασυνήθιστο. Δουλειά του συγγραφέα είναι να κοιτά απ' το παράθυρο και να περιγράφει τα όσα βλέπει. Μερικές φορές όμως τα παράθυρα σπάνε. Αυτή, πιστεύω, είναι κι η μεγάλη έγνοια αυτού του βιβλίου: τι συμβαίνει στον παρατηρητή με τα έκθαμβα μάτια, όταν το παράθυρο ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό σπάσει, κι αρχίσουν να εκσφενδονίζονται θρύψαλα από τα τζάμια;"

... Ξάφνου σε μια γωνιά, αποκομμένος από τους υπόλοιπους, ένας πίνακας τράβηξε την προσοχή της. Πλησίασε. Κάτι μέσα της σκίρτησε. Μπροστά, στο πρώτο πλάνο, δύο απλές ψάθινες καρέκλες πλαισίωναν ένα σιδερένιο τραπεζάκι καφενείου. Πάνω του μέσα σ' ένα κλουβί ένα πουλί με κλεισμένα φτερά, γατζωμένο στα κάγκελα, ατένιζε έναν καταγάλανο απέραντο ουρανό. Αυτός έδινε το χρώμα του στη θάλασσα που έγλειφε αφρισμένη τη χρυσοκάστανη αμμουδιά. Το κλουβί όμως ήταν ανοιχτό στο πάνω μέρος του. Η λεπτομέρεια συγκλόνισε την Άννα. Η αντίθεση ήταν σαν μια γροθιά στο στομάχι. Η απέραντη φύση α...

"Το κύμα" είναι μια αληθινή ιστορία που διαδραματίστηκε σ' ένα γυμνάσιο, στο Πάλο Άλτο της Καλιφόρνια, το 1969: Ο Μπεν Ρος, καθηγητής ιστορίας, οργανώνει τους μαθητές της τάξης του σύμφωνα με τα ναζιστικά πρότυπα -κι αυτό στα πλαίσια ενός "πειράματος" που θα βοηθούσε να δοθούν κάποιες απαντήσεις στα αναπάντητα ερωτήματα των μαθητών πάνω στο φαινόμενο του φασισμού. Και πριν καλά-καλά το καταλάβει, Το Kύμα, με το σύνθημα του "Δύναμη μέσα από τη Δράση και την Πειθαρχία", ξεφεύγει από τα όρια της τάξης του και σαρώνει ολόκληρο το σχολείο. Καθώς οι περισσότεροι μαθητές συμμετέχο...