Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Για το "Πέρ' απ' το καλό και το κακό", γραμμένο το 1940, η συγγραφέας Ελένη Βοΐσκου στο βιβλίο "Και αύριο Νίκος Νικολαΐδης. Ένας σταθμός στη λογοτεχνία μας", γράφει: "... Ο συγγραφέας δίνει [εδώ] ανάγλυφα τη μειονεκτική θέση της γυναίκας, ένα πρόσωπο δεύτερης κατηγορίας, με το στίγμα της γεροντοκόρης αν μείνει ανύπαντρη -με το μεγαλύτερο στίγμα, την καταφρόνια, τη γλωσσοφαγιά, τη λοιδορία, αν προσπαθήσει να βρει σύντροφο εκτός γάμου. Οι δυο αδελφές είναι δύο τραγικές μορφές, θύματα μιας κοινωνίας στενής, στενόκαρδης, στενόμυαλης, με τη σειρά της θύμα μιας πλατύτερης κοινων...

Βρισκόμαστε στη σημαδιακή χρονιά του 1989, ο σοσιαλισμός έχει καταρρεύσει και στο Ντάντσιχ συναντιούνται μια Πολωνέζα και ένας Γερμανός που έχουν και οι δύο χηρέψει. Τα κοινά στοιχεία μεταξύ τους είναι πολλά: είναι πρόσφυγες, με έντονη πολιτική δράση στο παρελθόν και με παραπλήσια επαγγέλματα. Σε μια επίσκεψη στο παλιό νεκροταφείο τους έρχεται μια ιδέα: δεν θα ήταν πράξη ανθρωπισμού και συμβολή στη συμφιλίωση των λαών να δώσουν την ευκαιρία στους πρόσφυγες αυτού του κόσμου να επιστρέψουν, έστω και νεκροί, στην άλλοτε πατρίδα τους; Αποφασίζουν να υλοποιήσουν την ιδέα τους αρ...

Αυθεντική βιογραφία μιας έγκλειστης και μαύρης γάτας για ζωόφιλους, ζωολόγους και (μοναχικά) παιδιά. Νομίζω πως δεν έχασα τον καιρό μου γράφοντας τη βιογραφία της Γάτας της Σοφής. Της άξιζε να μη χαθεί ολότελα η μνήμη της σαν οποιασδήποτε γάτας. Ήταν, και είναι στα βαθιά της γεράματα, ένα σπάνιο ζώο -κάτι που επιβεβαιώνω βλέποντας τις άλλες γάτες μου που μπροστά της είναι, απλώς, γάτες. Πρέπει να πω άλλη μια φορά πως όσα γράφω είναι πιστή καταγραφή των όσων έπραξε η Γάτα στον μακρό βίο της. Δεν έχω προσθέσει τίποτα, γι' αυτό και τη βιογραφία της μπορώ να την πω «ζωολογικό...

Το σπουδαιότερο μεταπολεμικό γερμανικό κείμενο για τον ηττημένο στρατιώτη που επιστρέφει στην πατρίδα για να παραμείνει κι εκεί πρόσφυγας και απομονωμένος. Ο Schmidt δεν παρουσιάζει τον ήρωά του αδικημένο και συντριμμένο: ο πόλεμος ήταν άδικος και η αδικία ευθύνη του λαού του. Ο ήρωας περιγράφει τον κόσμο όπου ζει όσο πιο ρεαλιστικά μπορεί και τον κόσμο της προσωπικής του εσωτερικής μετοικεσίας όσο πιο παραμυθένια γίνεται. Πλάι στην ερωτική περιπέτεια με την τραχιά Λόρε, στην αμήχανη φιλία με την "άσχημη" Γκρέτε, την καθημερινή αντιπαράθεση με ντόπιους αγρότες, δασκάλους κα...

"'Ηρθες και ξάπλωσες στα πόδια μου, το τελευταίο εκείνο μεσημέρι, ήσυχα, αδιαμαρτύρητα, τρυφερά. Μου είπες χωρίς φωνή το τελευταίο αντίο. Μ' αποχαιρέτησες, με το σώμα σου. Μόνο που εγώ δεν το κατάλαβα τότε. Κοιμήθηκες λίγο απ' την άλλη μεριά της καρδιάς σου. Αυτό ήταν το τελευταίο μας αγκάλιασμα. Η τελευταία φορά που τα σώματά μας αγγιχτήκαν. Δεν είπες τίποτα. Μ' αποχαιρέτησες με τον τρόπο σου, ευγενικά, ωραία. Το λογικό σου δεν έπιανε το μήνυμα για να μου το εκφράσεις. Μα ούτε σου άρεσαν οι μελοδραματισμοί. 'Ενα βαθύ ευχαριστώ μου είπε το κορμί σου, που είκοσι χρόνια άλλη...

"Ο Βασίλης Βασιλικός έδωσε το 1961 το πιο ώριμο έργο του, μια τριλογία ("Το φύλλο, το πηγάδι, τ' αγγέλιασμα"), που αποτελεί ένα φτάσιμο, αλλά μαζί και όριο για ολόκληρη τη μεταπολεμική πεζογραφία μας. Ο Βασιλικός ακολουθεί εδώ καινούρια εκφραστικά μέσα: τα τρία βιβλία της τριλογίας είναι οι τρεις φάσεις του ίδιου κεντρικού θέματος, ο μύθος και τα πρόσωπα, σε κάθε βιβλίο διαφορετικά, συγκλίνουν όμως στον ίδιο, φανερό αλλά και όχι τόσο εύκολα αποκρυπτογραφούμενο συμβολισμό. Το φύλλο, που θεριεύει υπερφυσικά μέσα στο μπετόν της πολυκατοικίας, καταστρέφει την ομαλή λειτουργία τ...

Ο Καίμπριτζ την τελευταία νύχτα της ζωής του εξιστορεί το χρονικό της δουλείας του. Μιλά για την πολιτισμένη Αγγλία, τη θρησκεία και την υποκρισία μιας ολόκληρης εποχής. Και όταν εκείνος σωπαίνει ακούγεται ο μονόλογος της κόρης του λευκού αφέντη που γνωρίζει πόσο ακριβό είναι το τίμημα της απάθειας και της καρτερικότητας σε μια κοινωνία μαθημένη να συνθλίβει φυσικά και αβίαστα τα θύματά της.