Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ξεκινώντας από κάποια "προαισθήματα καταστροφής" στη διάρκεια του γαμήλιου ταξιδιού του στην Αβάνα, ο αφηγητής αναζητά την εξήγησή τους στο παρελθόν, προτιμώντας παρ' όλα αυτά να μη μάθει, γιατί ξέρει πόσο επικίνδυνο είναι ν' ακούει κανείς και πως, από τη στιγμή που θ' ακουστεί κάτι, δεν μπορεί πια να ξεχαστεί. Ένα από τα αριστουργήματα της σύγχρονης ισπανικής λογοτεχνίας, το Καρδιά τόσο άσπρη (Βραβείο Κριτικών της Ισπανίας 1993, υποψήφιο για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας 1993, Βραβείο Impac 1997) είναι ένα διαυγές φιλοσοφικό μυθιστόρημα για τη δύναμη των λέξεων και τη...

Κάτι δεν πάει καλά στην Πόλη. Ένα ανώτατο στέλεχος του Κέντρου εξαφανίζεται ανεξήγητα και διάφορα παράξενα πράγματα συμβαίνουν στις έτσι κι αλλιώς παράξενες γειτονιές. Ο μόνος που έχει τη γνώση και την ευελιξία για να εξιχνιάσει το μυστήριο είναι ο Σταρκ, μοναχικός καβαλάρης και έμπειρος ονειρευτής, αλλά θα βρεθεί κι αυτός αντιμέτωπος με τα φαντάσματα του δικού του παρελθόντος, σε μια πορεία χωρίς επιστροφή.

Ο Πόντιον καμίαν 'κι χάται 'σ ση βουρά'ν' ατ' απέσ' σπικ' το λιθάρ' εβγάλ' νερόν και πίν' και διν' και τ' άλλιτς.

"Κάποτε θ' αποφάσιζα, και το ευχόμουν, για να τελειώσει ο στρόβιλος των διλημμάτων, να κατασταλάξω στα καθιερωμένα ή ν' αναζητήσω την ελευθερία μου, δηλαδή την αυτοδιάθεση και τη μοναξιά. Όταν πια δε θα 'χω τίποτα από τα αγαθά της νεότητας ας έχω τουλάχιστον αυτήν. Γιατί μόνο μ' αυτήν θα γαληνέψω. Εν τω μεταξύ, ακουμπούσα στο σχήμα: αναβολή, αναστολή, καθυστέρηση της τελικής απόφασης και τα χρόνια περνούσαν. Όσο είχα δυνάμεις να αντέχω τον παραδοσιακό για τη γυναίκα τρόπο ζωής, σπίτι, οικογένεια, σιωπή, το έκανα αγόγγυστα. Ο πλούτος μου, σκεφτόμουν, δε χάνει την αξία του, δ...

Στα τέλη του 15ου αιώνα ένας γέρος Φλαμανδός διδάσκαλος βάζει μέσα σε έναν από τους πίνακές του, εν είδει μιας σκακιστικής παρτίδας, το κλειδί ενός μυστικού που μπόρεσε να αλλάξει την ιστορία της Ευρώπης. Πέντε αιώνες αργότερα, μια νέα συντηρήτρια έργων τέχνης, ένας ομοφυλόφιλος αντικέρ και ένας εκκεντρικός σκακιστής ενώνουν τις δυνάμεις τους στην προσπάθειά τους να λύσουν το αίνιγμα. Η έρευνα θα τους οδηγήσει σε μια συναρπαστική αναζήτηση, στην οποία οι κινήσεις του παιχνιδιού θα ανοίξουν προοδευτικά τις πόρτες ενός μυστηρίου που θα καταλήξει να εμπλέξει όλους τους πρωτ...

Αλλά ο αληθινός πυρετός του πόθου, η αληθινή κάψα ενός πάθους, που δεν παύει να καίει, που δεν παύει να συναρπάζει, στην ψυχή ενός άντρα, δεν είναι άλλη παρά η διακαής λαχτάρα του να ταυτιστεί με τη γυναίκα που αγαπά. Ποθεί να δει με τα ίδια μάτια, ν' ακούσει με τα ίδια αυτιά, ν' αγγίξει με την ίδια αίσθηση αφής, ν' απωλέσει την ταυτότητά του, να τυλιχτεί, να τονωθεί. Γιατί, ό,τι κι αν ειπώνεται για τις σχέσεις των φύλων, δεν υπάρχει άντρα που ν' αγαπάει μια γυναίκα και να μη λαχταράει σ' αυτήν να πάει, μέσα της, εκεί, εντός, για να ξαναβρεί τις χαμένες του δυνάμεις, να ξαν...

Ο παρών τόμος περιέχει δώδεκα από τα πιο σημαντικά και αντιπροσωπευτικά αυτοβιογραφικά κομμάτια, σε μια τέτοια διάταξη που ο Έσσε αφηγείται ο ίδιος τη ζωή του με μια περίπου χρονολογική σειρά. Ο αναγνώστης των μυθιστορημάτων του Έσσε, που στρέφεται στα "Αυτοβιογραφικά κείμενά" του, γρήγορα θ' ανακαλύψει ότι η γοητεία των μυθιστορημάτων δε βρίσκεται τόσο στο μυθιστορηματικό τους στοιχείο, όσο στις ποιότητες, που αποτελούν μιαν έκφραση της ίδιας της ζωής του συγγραφέα. Το σχέδιο των νεανικών ετών του Έσσε αποδεικνύεται - περισσότερο απ' ό,τι στον Demian ή στον Siddhartha -...

"...Ήρωάς της είναι ένα παιδί με κομμένα χέρια και ένα μάτι. Με αυτό το παιδί η Πρίφτη μας δείχνει την απέραντη θλίψη και απόγνωση που κατασυντρίβει τους ψυχικά και πνευματικά ανάπηρους. Μα από την απελπισία αυτή τους δίνει τη δύναμη να αγωνιστούν, να παλαίψουν και να ξαναβρούν το φως και τη χαρά στη ζωή. Γνωστή, βέβαια η οδός, Διονυσιακή και Νιτσεϊκή, αλλά πάρα πολύ ανηφορική και κακοτράχαλη και αβάδιστη κι αδιάβατη από τέτοια ψυχικά ερείπια και μάλιστα όταν αυτά τα ερείπια είναι τρυφερά και άπειρα παιδιά, όπως ο ήρωάς της. Κι όμως, η συγγραφεύς κατορθώνει με μια βαθειά...

...Θα 'βρούμε ένα καφενείο ανοιχτό και θα λέμε για ώρες ιστορίες με τους παπούδες κοντά στη σόμπα με τα καυσόξυλα. Εξάλλου όλες οι νύχτες είναι ευτυχισμένες γιατί ξέρουμε να ζωγραφίζουμε τους λεπτοδείχτες με φωσφορούχα χρώματα. Εμείς μόνο. Οι τελευταίοι διαχρονικοί εραστές του πλανήτη... και δε χρειαζόμαστε κουρτίνες στα παράθυρα του σπιτιού μας. Θέλω τις ηλιαχτίδες σου να φωτίζουν όλα τα σπίτια. Πώς να σε φυλακίσω φως μου εκτυφλωτικό! Κατάλαβέ το! Είμαι πίσω απ' όλες τις πόρτες για να σου τις ανοίγω διάπλατα και να περνάς. Ξέρω τη στιγμή την κατάλληλη που τα ουρλιαχτ...

ΠΡΟΛΟΓΟΣ Σε τούτο το βιβλίο μου, όποιος θα το διαβάσει θα δει ο κόσμος σήμερα γλήγορα πώς αλλάσσει. Τα ήθη και τα έθιμα πώς είναι και πώς ήσα(ν) κ' ίντα φουρτίνες είχασι όσοι κι αν αγαπήσα(ν). Θα δει και πώς την κοπελιά τη βρίχναν οι γονέοι, και τσι πιλιάτερες φορές το δέχουνταν οι νέοι. Κ' η δύναμη του έρωντα θα δει ωσεπού φτάνει, κ' ίντα καμώματα μπορεί ο έρωντας να κάνει. Απού το νου μου τα 'γραψα όσα είνιε επά γραμμένα, δεν είνιε μούδε αληθινά μούδε και δανεισμένα. Σε δεκαπεντασύλλαβα τα 'γραψα τα στιχάκια, μιαν ιστορία όμορφη για δύ...

Στη σκόπευση της εργασίας αυτής βρίσκονται τα πρόσωπα των πεζογραφημάτων του Μάριου Χάκκα, ενός συγγραφέα της εποχής μας που χάθηκε τόσο πρόωρα, στο 41 του χρόνια. Ο στόχος, ήδη από μόνος του, φαντάζει φιλόδοξος, καθώς προσκρούει σ' ένα βασικό εμπόδιο: το μεγάλο πλήθος ηρώων που κινείται σ' αυτό το έργο των τριών συλλογών αλλά των 57 πεζογραφημάτων και που πολύ συχνά υπόκειται στην τεχνική της ανωνυμίας, γεγονός που δυσκολεύει τα πράγματα ακόμα περισσότερο. Σ' ένα μυθιστόρημα υπάρχει ακόμα συνήθως (στο παλιότερο περισσότερο, στο νεότερο λιγότερο) ένας "συγκεντρωτισμός" των...

Η παράδοση, ο τρόπος ζωής, οι ιδιαιτερότητες, η απομόνωση, οι κοινωνικές σχέσεις και η συμπεριφορά των κατοίκων της Κέας (Τζιας) περιγράφονται σ' αυτά τα διηγήματα. Το νησί αυτό, που ανήκει στις Κυκλάδες και βρίσκεται κοντά στην Αττική, έχει δική του κοινωνική οργάνωση και ιδιότυπους κανόνες συμπεριφοράς. Ο συγγραφέας μεγάλωσε σε μια Τζιώτικη εξοχή και γνωρίζει από προσωπική εμπειρία τις συνήθειες, τη νοοτροπία και την τοπική διάλεκτο. Έτσι η αφήγηση είναι αξιόπιστη. Τα διηγήματα αναφέρονται σε μια περίοδο, γύρω στο 1950, κατά την οποία η Τζια είχε ακόμα οικονομική αυ...