Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πρώτη γαλλική έκδοση σε 100.000 αντίτυπα, τήρηση πλήρους μυστικότητας γύρω από τις λεπτομέρειες και το περιεχόμενο, τέλεια σκηνοθεσία για το λανσάρισμα ενός βιβλίου που συνέδεσε δυο συγγραφείς εντελώς ανόμοιους, τον Μισέλ Ουελμπέκ και τον Μπερνάρ-Ανρί Λεβύ. Με μοναδικό κοινό σημείο τους, κατά δήλωσή τους, την περιφρόνηση και την απέχθεια που προκαλούν με κάθε βιβλίο τους. Ό,τι ακριβώς χρειάζονταν τα ΜΜΕ για να τους ρίξουν στην πυρά, προτού καλά καλά προλάβει το βιβλίο να διαβαστεί... Η συνέχεια, ωστόσο, διέψευσε τις κακές γλώσσες. Η δημοσιευόμενη αυτή ηλεκτρονική αλληλο...

Οι "Δημόσιες ιστορίες" γεννήθηκαν σε δίσεκτους καιρούς, όταν έφτασε και γι’ αυτές το πλήρωμα του χρόνου. Δεκαέξι ιστορίες που αποτυπώνουν καλειδοσκοπικά τα πολλαπλά πρόσωπα του δημόσιου βίου μας. Το αβγό του φιδιού, τον κοινωνικό αυτοματισμό, τη νεύρωση της επιτυχίας, το "ζύγισμα" των ανθρώπων, τον εργασιακό μεσαίωνα, τη φτώχεια που παράγει τυφλή βία, τις διαρκείς διαψεύσεις και ήττες των μαχόμενων ανθρώπων, την απεγνωσμένη αναζήτηση της αγάπης, το πείσμα για ζωή, τις «χωματερές» των ψυχών, τη νόθα ευημερία, τις μάταιες ανθρωποθυσίες, τις αυταπάτες και τη δύναμη της συνήθε...

Μπλεγμένοι σε ακραίες καταστάσεις, άλλοτε απροσδόκητες κι άλλοτε επιμελώς προσχεδιασμένες, οι πρωταγωνιστές αυτού του βιβλίου εισπράττουν το τίμημα που αντιστοιχεί στους ρόλους τους ως θυτών ή θυμάτων των πιο παράλογων εκφράσεων της πραγματικότητας. Κερδοφόρα παιχνίδια με υψηλό ρίσκο, σχεδιασμοί κύρους και δύναμης με επικίνδυνες προεκτάσεις, υπερφίαλες φιλοδοξίες με φαιδρή κατάληξη συναντιώνται σε τέσσερις ιστορίες κωμικοτραγικής φαντασίας, σχεδιασμένες πάνω στην ασαφή γραμμή που ενώνει το πραγματικό με το παράδοξο.

Περιέχονται οι εισηγήσεις: - Γιώργος Βότσης, "Τριάντα χρόνια χωρίς τον "Δάσκαλο Δημοσθένη Κουνιάκη"" - Απόστολος Λάζαρης, "Μνήμη Δημοσθένη Κουνιάκη" - Δημήτριος Χ. Σκλαβενίτης, "Δημοσθένης Κουνιάκης (1890-1976)" - Νίκος Κ. Κατηφόρης, "Δημοσθένης Κουνιάκης (Βιογραφικό σκαρίφημα)" - Γεράσιμος Γρηγόρης, "Στον καιρό του Γιάννη Ψυχάρη κάποιοι μαθητές και φοιτητές" - Δημοσθένης Α. Κουνιάκης (μτφρ.), "Θουκυδίδης: Επιτάφιος του Περικλή"

Ορφανός από πατέρα ήδη από την παιδική του ηλικία και με κηδεμόνες που καταχράστηκαν την περιουσία του, ο Δημοσθένης, αφού υπερνικήσει τα ελαττώματά του και αναδειχτεί σε σπουδαίο ρήτορα, θα διαλέξει τον δύσκολο ρόλο του συμβούλου των συμπολιτών του, σε μια εποχή που η Αθήνα έχει χάσει τη λάμψη της, ενώ η Μακεδονία έχει αναδειχτεί με τον Φίλιππο σε πρώτη δύναμη στην Ελλάδα. Ο σκληρός και συνεχής αγώνας του Δημοσθένη για την ανεξαρτησία της Αθήνας και τη διατήρηση του δημοκρατικού πολιτεύματος, θα έχει ως αποτέλεσμα τη δική του θυσία.

Για τον Δήμο Μαλακάση θα είχα να πω πολλά και λίγα, πολλά γιατί ήταν μια πλούσια προσωπικότητα, λίγα γιατί δεν έχω μπροστά μου όλο το έργο του, μάλιστα το ζωγραφικό, ακόμη, γιατί δεν μπορώ να χρονοθετήσω τις μεστές παρουσίες του στα δρώμενα της πόλης μας με αφετηριακό, για μένα, σημείο την ΕΠΟΝ. Ηχεί, βέβαια, μέσα μου ο ευφάνταστος λόγος του, χωρίς όμως να μπορώ να ανακαλέσω το περιστατικό του περιεχόμενο, και έρχονται στα μάτια μου οι λεπταίσθητες υδατογραφίες του που, μαζί με εκείνες του Γιάννη Αθηνιώτη και λίγο αργότερα του Μάριου Σίδερη, ήταν κάτι σαν πάρισο του ηλιοβασ...

Οι ιστορίες -είτε με τη μορφή χρονικών είτε με τη μορφή φανταστικών μύθων- διαποτίζουν τον κόσμο μας, διαμορφώνουν τις βασικές εντυπώσεις μας για την πραγματικότητα και επιβάλλουν δομή στη ζωή μας. Πώς όμως και γιατί οι άνθρωποι δημιουργούν ιστορίες -ιστορίες λογοτεχνικές, ιστορικές νομικές, ιστορίες για τον εαυτό; Και ποιος είναι ο ρόλος της αφήγησης των ιστοριών στη ζωή μας; Αυτή την άπιαστη, αλλά θεμελιώδη όψη της ανθρώπινης φύσης, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο τη χρησιμοποιούμε για να δώσουμε νόημα στη ζωή μας, διερευνά στο συγκεκριμένο βιβλίο ο Bruner. Μας προτρέπει...

Οι ιστορίες -είτε με τη μορφή χρονικών είτε με τη μορφή φανταστικών μύθων- διαποτίζουν τον κόσμο μας, διαμορφώνουν τις βασικές εντυπώσεις μας για την πραγματικότητα και επιβάλλουν δομή στη ζωή μας. Πώς όμως και γιατί οι άνθρωποι δημιουργούν ιστορίες - ιστορίες λογοτεχνικές, ιστορίες νομικές, ιστορίες για τον εαυτό; Και ποιος είναι ο ρόλος της αφήγησης των ιστοριών στη ζωή μας; Αυτή την άπιαστη, αλλά θεμελιώδη όψη της ανθρώπινης φύσης, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο τη χρησιμοποιούμε για να δώσουμε νόημα στη ζωή μας, διερευνά στο συγκεκριμένο βιβλίο ο Bruner. Μας προτρέ...

Αν το 1850 θεωρείται, από πολλούς, σημείο εκκίνησης του επίσημου πνευματικού βίου της νεότερης Θεσσαλονίκης εξαιτίας της ίδρυσης του πρώτου ελληνικού τυπογραφείου στην πόλη από τον Μιλτιάδη Γκαρπολά, πράξη που είχε θετικές επιπτώσεις στην εκδοτική δραστηριότητα, το βιβλιοεμπόριο, την παιδεία και τη λογοτεχνία, άλλο τόσο σημαντικό σημείο αποτελεί η απελευθέρωση της πόλης και η ενσωμάτωσή της στο ελληνικό κράτος το 1912, χρονολογία-κλειδί για τις αλλαγές που θα ακολουθήσουν. Έτσι, η παρούσα εργασία κινείται ανάμεσα σ' αυτούς τους δύο πόλους, περιγράφοντας και αναλύοντας τη λ...

Αυτό το νέο τέρας, το ακαδημαϊκό μυθιστόρημα, έχει κάποια ιδιόμορφα χαρακτηριστικά. Ο συγγραφέας δεν γράφει απλά ένα μυθιστόρημα, αλλά εγγράφεται σε αυτό. Δεν ζει σε μια σοφίτα όπου γράφει, αλλά διερευνά επιστημονικά. Δεν γράφει ιδιωτικά αλλά έχει έναν επόπτη πίσω από το γράψιμό του. Δεν στέλνει το χειρόγραφο σε έναν εκδότη μόλις το ολοκληρώσει, αλλά το υποβάλλει επίσημα σε μία ακαδημαϊκή επιτροπή. Δεν το γράφει για τον εαυτό του και για όσους αναγνώστες μέλλεται να το διαβάσουν, αλλά το γράφει για τους επόπτες του αρχικά, και στη συνέχεια, για τους εξεταστές του. Υποψιάζομ...

Ο παρών τόμος τολμά να θέσει τα δυσκολότερα και σπουδαιότερα ερωτήματα για τη συγγραφή του μυθιστορήματος και του μη μυθιστορήματος. - Πως θα εμπνευστώ με πάθος για τη λογοτεχνία; - Πως θα μάθω να γράφω μυθιστόρημα ή μη μυθιστόρημα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο; Αν και συνήθως χρησιμοποιούνται χωρία πολλών συγγραφέων, εδώ παρακολουθούμε δύο ολόκληρα κλασικά έργα, ώστε να φανεί η συνθετική διαδικασία του συγγραφέα, από τις υφολογικές τεχνικές μέχρι τις στρατηγικές που συγκινούν τον αναγνώστη και, κυρίως, μέχρι την επίγνωση του σκοπού της λογοτεχνίας. Ο αναγνώστης μαθαί...

Πώς να κατακτήσει κανείς τις Ηνωμένες Πολιτείες όταν είναι Πολωνός πρόσφυγας. Φτωχός, άγνωστος, τεμπέλης και δεν έχει παρά ένα μόνο πάθος: το σεξ: Αυτή την ερώτηση κάνει απελπισμένος στον εαυτό του εδώ κι έξι χρόνια ο Όσκαρ Κουτζίνσκι, όταν ξαφνικά μια μέρα χάρη σ' ένα φριχτό φόνο που βλέπει να γίνεται μπροστά στα μάτια του σ' ένα Μακ Ντόναλντ της 59ης οδού βρίσκει την απάντηση: ο μόνος τρόπος γι' αυτόν να επιβιώσει μέσα σ' αυτόν τον κόσμο της βίας είναι να γίνει επαγγελματίας σαδιστής, να βασανίζει πλούσιες γυναίκες που μόνο έτσι μπορούν να χαρούν τον έρωτα και να τους παί...

Ο Δημήτριος Παπαρρηγόπουλος υπήρξε ένας εκ των σημαντικοτέρων θεραπόντων της ρομαντικής ποιήσεως, της οποίας το μελαγχολικό πνεύμα διαποτίζει την ποιητική του γραφή μέχρι του σημείου της πεισιθανατίου τάσεως ίσως οφειλομένης εις ερωτικήν τινα αποτυχίαν. In contrario προς την επιφυλακτικήν κρίσιν των ειδημόνων παρά του πεσσιμιστικού χαρακτήρος της επικολυρικής του ανδρός ποιήσεως. Απλά πεζά έργα που η νηφάλια προσέγγισις, την οποίαν ούτος αποδεικνύει εις πλήθος συγχρόνων ζητημάτων φιλοσοφικών, όπως τα έργα Περί Αθανασίας και Διογένης ο Κυνικός, κοινωνικών δοκιμίων, όπως το έ...

Μ' αρέσει να παίζω με τις γυναίκες. Από το τηλέφωνο τις γνωρίζω. Τις ψυχολογώ. Ύστερα από πολλές κλήσεις ξέρω το χαρακτήρα τους. Αν με ενδιαφέρουν βγαίνω έξω. Διαφορετικά έχω μόνο τηλεφωνική συνομιλία μαζί τους. Υπάρχουν γυναίκες που με παίρνουν τα μεσάνυχτα. Μια από αυτές με πήρε σήμερα. Τη γνώρισα στην τράπεζα. Είχε έρθει να πληρώσει ένα λογαριασμό. Η φουκαριάρα είναι χωρισμένη. Σκέψου μια γυναίκα τριάντα χρονών να είναι μόνη της. Να μην έχει έναν άντρα να τη χαϊδέψει. Και το βράδυ να έρχεται σαν μαύρο πέπλο. Ποιος θα την βοηθήσει; Ποιος θα καταλάβει ότι θέλει την ερωτική...

Ο αττικογράφος Δημήτριος Αλ. Γέροντας επανεκδίδει εδώ τη βιογραφία του "Αναδρομάρη της Αττικής και της Αθήνας", όπως ήταν το φιλολογικό ψευδώνυμο του Δημητρίου Γρ. Καμπούρογλου (1852-1942). Με τη μελέτη αυτή ο ιστορικός συγγραφέας επιχειρεί με γλαφυρό τρόπο να σκιαγραφήσει έναν πνευματικό εργάτη, που η κάθε του σκέψη και η κάθε του γραφή ανέδινε την αθηναϊκή ατμόσφαιρα. Όπως τονίζει ο βιογράφος του, ο Δημήτριος Καμπούρογλου υπήρξε "μια πολυσύνθετη πνευματική μορφή, ξεχειλισμένη από τα προτερήματα της ελληνικής ιδιοσυγκρασίας: την ευστροφία μαζί με μια καλόπιστη περιέργεια,...

Το καινούργιο βιβλίο του καθηγητή κοινωνικής και πολιτικής φιλοσοφίας Παναγιώτη Νούτσου πραγματεύεται το "σημαίνον" και ιδίως το "σημαινόμενο" του "Διπλού Βιβλίου", του έργου δηλαδή που σφράγισε τη λογοτεχνική δημιουργία του Δημήτρη Χατζή. Μετά την οριοθέτηση της αφηγηματικής του τέχνης και την αποτύπωση της μορφολογίας του λογοτεχνικού πεδίου επιχειρείται η ιστορική κατανόηση του χώρου ανάδυσης και σταδιοδρομίας των "ηρώων" του έργου, από τον "τόπο" της εσωτερικής και εξωτερικής μετανάστευσης στον "μεγάλο τόπο" και από εκεί στον "κανένα τόπο" και την "πολιτεία των ξένω...

Ο Δημήτρης Χατζής είναι ένας από τους σημαντικούς εκπροσώπους της μεταπολεμικής μας πεζογραφίας. Ακολουθεί τη γραμμή της ελληνικής ηθογραφίας με καθαρά όμως ανανεωτικούς στόχους. Τόσο ως λογοτέχνης, όσο και ως πολιτικός διανοούμενος καταγράφει τις αλλαγές και τις ανακατατάξεις στην ελληνική κοινωνία, ενώ ενδιαφέρεται για αναπροσανατολισμούς και αναζητήσεις που ανιχνεύονται στο έργο του και συνιστούν την ιδιαιτερότητά του. Η ηθογραφία του δε χαρακτηρίζεται από τη ρομαντική "λαογραφική" διάθεση της γενιάς των ηθογράφων του 1880, αλλά από τον αντιρομαντισμό, το ρεαλισμό, όπ...