Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Τι διαβάζει ο Νίκος Εγγονόπουλος γράφοντας τα ποιήματά του ή ζωγραφίζοντας τους πίνακές του, και το ανακαλύπτουμε εμείς όταν ασχολούμαστε μαζί του; Επιχειρώντας απάντηση στο παραπάνω ερώτημα, αυτό το βιβλίο ιχνηλατεί την ύπαρξη παλιών κειμένων και προσώπων, από τον καιρό των ακριτικών τραγουδιών μέχρι τα προεπαναστατικά χρόνια, στο έργο του Εγγονόπουλου. Αναδεικνύεται έτσι ο διάλογος του ζωγράφου και ποιητή με το ελληνικό λογοτεχνικό και ιστορικό παρελθόν και αποδεικνύεται ότι ο συνδυασμός των παλαιών αναγνώσεων σε ένα καινούριο, υπερρεαλιστικό ποίημα ή πίνακα έχει βαθιές ρ...

Εικάζω πως δεν είναι τυχαίο ότι το κείμενο αρχίζει με τον Αντριά να περπατά στους "βρεγμένους δρόμους της Βαλκάρκα" (11) και τελειώνει με τις φράσεις: "Άνοιξα την τηλεόραση και ο παρουσιαστής του μετεωρολογικού δελτίου, με νυσταγμένο ύφος, με διαβεβαίωσε ότι τις επόμενες ώρες η θερμοκρασία θα πέσει απότομα και θα σημειωθούν σποραδικές βροχοπτώσεις" (703). Μήπως έρχεται ένας νέος Κατακλυσμός για να εξολοθρεύσει την παγκόσμια πλέον βαρβαρότητα που επιβάλλει στους λαούς η κυριαρχία των χρηματαγορών; "Οι λαοί υποφέρουν από κάποια μοιραία πολιτική ασθένεια", γράφει ο Βίκο. Τα...

Όλοι έχουμε όνειρα -πράγματα που οραματιζόμαστε αλλά δεν καταφέρνουμε πάντα να υλοποιήσουμε. Αυτή είναι η ιστορία του ονείρου της Αζάρ Ναφίζι, που ενώ έζησε μέσα στον εφιάλτη κατάφερε να κάνει το όνειρο πραγματικότητα. Το "Διαβάζοντας τη Λολίτα στην Τεχεράνη" είναι μια απόδειξη της δύναμης της τέχνης και της ικανότητάς της να μεταμορφώνει τη ζωή των ανθρώπων. Επί δύο ολόκληρα χρόνια, πριν εγκαταλείψει την Τεχεράνη το 1997, η Ναφίζι συγκέντρωνε στο σπίτι της, κάθε Πέμπτη πρωί, εφτά νέες γυναίκες, όλες πρώην φοιτήτριές της στο πανεπιστήμιο, για να διαβάσουν και να συζητήσου...

Επιστρέφοντας στο σπίτι ο 15χρονος Μίχαελ Μπεργκ έχει μία κρίση. Τον βοηθά μια 35άρα. Αργότερα ο έφηβος την επισκέπτεται με μια ανθοδέσμη, για να την ευχαριστήσει. Την ξαναεπισκέπτεται, γιατί η Χάννα είναι η πρώτη γυναίκα που ποθεί. Είναι η αρχή ενός κρυφού έρωτα. Όμως ένα μυστήριο περιβάλλει τη Χάννα. Κάποια μέρα εξαφανίζεται. Από τη ζωή του, όχι από τη σκέψη του. Χρόνια αργότερα τη βλέπει φοιτητής πια της Νομικής αυτός, στην αίθουσα του δικαστηρίου. Η Χάννα κατηγορείται ως εγκληματίας πολέμου. Ο νεαρός νομικός κλονίζεται. Το παρελθόν -του έρωτά του αλλά και της χώρας του-...

Επιστρέφοντας στο σπίτι ο 15χρονος Μίχαελ Μπεργκ έχει μία κρίση. Τον βοηθά μια 35άρα. Αργότερα ο έφηβος την επισκέπτεται με μια ανθοδέσμη, για να την ευχαριστήσει. Την ξαναεπισκέπτεται, γιατί η Χάννα είναι η πρώτη γυναίκα που ποθεί. Είναι η αρχή ενός κρυφού έρωτα. Όμως ένα μυστήριο περιβάλλει τη Χάννα. Κάποια μέρα εξαφανίζεται. Από τη ζωή του, όχι από τη σκέψη του. Χρόνια αργότερα τη βλέπει φοιτητής πια της Νομικής αυτός, στην αίθουσα του δικαστηρίου. Η Χάννα κατηγορείται ως εγκληματίας πολέμου. Ο νεαρός νομικός κλονίζεται. Το παρελθόν -του έρωτά του αλλά και της χώρας του-...

Το περιεχόμενο του βιβλίου δεν αποτελεί απόπειρα περίληψης ή συμπύκνωσης του κορυφαίου μυθιστορήματος του Ντοστογιέβσκη. Κάτι τέτοιο θα 'ταν, άλλωστε, ανέφικτο - αλλά και ανώφελο: πώς είναι δυνατό να συμπυκνώσεις τη μορφή που ακτινοβολεί το κάλλος; Ή πώς μπορείς να συντομέψεις ένα κείμενο τόσο φιχτοδεμένο και καλοδουλεμένο, στο οποίο η πιο ασήμαντη φαινομενικά λέξη "λειτουργεί", και η αφαίρεσή της είναι αδιανόητη; Και ποιο το όφελος, αν αποδώσεις περιληπτικά μια κολοσσιαία σύνθεση που πασχίζει να ιστορήσει την τραγική εποποιία της ανθρώπινης ελευθερίας, τη δραματική πάλη το...

21 συγγραφείς σε 45 δοκιμία μέσα από την ξεχωριστή δική τους (δια)κριτική ματιά εκθέτουν το έργο λογοτεχνών ή μιλούν για την Ουσία της Λογοτεχνίας, την ανάγνωση, την εκπαίδευση. Μία ξεχωριστή συλλογή κριτικών δοκιμίων που στόχο έχει να παρουσιάσει πτυχές της ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας. Έργα και λογοτέχνες παρουσιάζονται μέσα από το σύγχρονο αναλυτικό-κριτικό πνεύμα. Ο Καβάφης, ο Βάρναλης, ο Ελύτης, ο Ρίτσος, ο Σεφέρης, συναντούν τον Τάσο Λειβαδίτη, το Νίκο Καρούζο, το Μανόλη Αναγνωστάκη, το Νικηφόρο Βρεττάκο, τον Τίτο Πατρίκιο, τον Καββαδία και το Μίλτο Σαχτούρη. Ο...

Μια συγκόλληση θραυσμάτων δεν είναι από μόνη της παρά μια εικόνα συνόλου, αν δεν υπάρχει μια άλλη, βαθύτερη, συνάφεια που να εγκαθιστά τη συλλογή ως συλλογή. Τα μικρά κείμενα που αναδημοσιεύονται εδώ, συνταγμένα σε ενότητες, είχαν (και εξακολουθούν ενδεχομένως να έχουν) τον χαρακτήρα μιας κριτικής παρέμβασης σε διάφορα που συμβαίνουν γύρω μας και πρέπει να μας αφορούν. Μπορούν να διαβαστούν σαν μια ιστορία, σαν παραλλαγές σε ένα θέμα, που είναι το ίδιο πάντα θέμα, οι διακρίσεις -εν πάση περιπτώσει, αυτή ήταν η πρόθεση. Παραλλαγές, για να ασκείται το μάτι να διαβάζει τις...

Το "Δια Σιδήρου" είναι έργο φανταστικό. Οι επτά από τις οκτώ Ιστορίες του ("Επτά βήματα") αναφέρονται σε ιστορικές εποχές που έχουν δει την ανακάλυψη του σιδήρου. Οι τοποθεσίες και οι ιστορικές περίοδοι υπάρχουν, άλλες με μεγαλύτερη βεβαιότητα και άλλες με μικρότερη. Οι Ιστορίες που αναφέρονται θα μπορούσαν να είχαν γίνει και τα πρόσωπα να είναι αληθινά. Είναι απόλυτα σύμφωνες με τις συνθήκες λαών και εποχών, αλλά βέβαια κανείς δεν μας έχει διηγηθεί το ακριβές περιεχόμενό τους. Αποτελούν καρπό εκπαιδευμένης φαντασίας.

Νόμιζε πως δεν είχε τίποτα να χάσει. Έκανε λάθος... Ο Κρίζι, ένας πρώην μισθοφόρος που δεν περιμένει τίποτα από τη ζωή, γίνεται σωματοφύλακας μιας μικρής Ιταλίδας όταν οι γονείς της τρομοκρατούνται από ένα κύμα απαγωγών παιδιών. Το παιδί στην αρχή τον εκνευρίζει, σιγά σιγά όμως δημιουργεί ρωγμές στο φαινομενικά αδιαπέραστο καβούκι του, κάμπτει τις αντιστάσεις του, κερδίζει τη φιλία του, δίνει νόημα στη ζωή του. Όταν η μικρή πέφτει θύμα απαγωγής, όλα γκρεμίζονται. Και, παρόλο που ο Κρίζι τραυματίζεται βαριά στη διάρκεια της απαγωγής, ορκίζεται να σκοτώσει όσους αναμίχθηκαν,...

Τα όνειρα σαγηνεύουν κάθε µικρή σπίθα της ανεκπλήρωτης ζωής µας. Μόνο έτσι θα µπορούσε κάποιος να χαρακτηρίσει ένα κοµµάτι της σκέψης που προσπαθεί να φυτρώσει σε ένα άγονο και σκληρό ήλιο. AΓAΠΗΣΑ ΤΑ OΝΕΙΡΑ ΜΟΥ. Με µαγεύει κάθε στιγµή που µπορώ να αντικρίζω αυτό το φως, το φως του ονείρου, που καταφέρνει να λάµψει στην ψυχή, και το έχει λατρέψει. Όλη του η σκιά φαίνεται πολύχρωµη, οργιάζει µέσα σε γαλάζιους ρυθµούς. AΓAΠΗΣΑ ΤΑ OΝΕΙΡΑ ΜΟΥ.

Γερμανία του ογδόντα. Πέρασαν κιόλας σχεδόν δέκα χρόνια. Κρανίου τόπος. Καμιά φωνή στην κορυφή του. Μεθυσμένες μόνο νυκτόβιες κραυγές και γαβγίσματα σκύλων. Ταβέρνα "Ο Σωκράτης". Ταβέρνα "Ο Διόνυσος". Σουβλάκι γύρος, εκλογές στην κοινότητα, στην εκκλησία θα ψήσουν αρνιά κι αυτή την Ανάσταση. Πρώτο τραπέζι ο πρέσβης, ο στρατιωτικός ακόλουθος, ο δεσπότης. Πίσω οι λοιποί ευσεβείς. Πιο πίσω μερικοί Γερμανοί περίοικοι να χαζεύουν και να χειροκροτούν, έκθαμβοι από το μεγαλείο της Ελλάδας, τα κορίτσια που χορεύουν ντυμένα με εθνικές ενδυμασίες και μιλάνε μεταξύ τους γερμανικά. Απο...

Ήταν περασμένα μεσάνυχτα στο καφενείο της "Ανατολής". Το εξώφυλλο της πόλης πετάριζε απαλά και διαλυόταν πίσω από τους βολβούς των ματιών μας, το κρασί κυλούσε ζεσταίνοντας τις αλλεπάλληλες διηγήσεις που σχημάτιζαν στρώματα, τρυφερές ή αγριεμένες απολήξεις των γήινων κομματιών που διασχίσαμε, εκείνη κι εγώ. Το αγόρι φρόντιζε τη μουσική, με αόρατες κινήσεις ενορχήστρωνε τη νύχτα, μας πρόσφερε φρούτα που είχε καθαρίσει προσεκτικά, σημάδευε με το παιδικό πιστόλι τους ιριδισμούς του φεγγαριού, στο λιμάνι. Έπειτα ήρθε και στάθηκε ανάμεσά μας, κοίταξε για λίγη ώρα το δαχτυλίδι τη...

Πρόκειται για μια έκδοση που συγκεντρώνει όλα τα κείμενα που έχει γράψει ο συγγραφέας για το περιοδικό "Το Δόντι" από την αρχή της μηνιαίας κυκλοφορίας του έως τη διακοπή της. Στην έκδοση περιλαμβάνονται και τρία αδημοσίευτα κείμενα. Πεζός λόγος γραμμένος από έναν ποιητή που σχολιάζει την επικαιρότητα, ονειρεύεται, αναρωτιέται, απαισιοδοξεί και αισιοδοξεί. Αρθρώνει πολιτικό λόγο με την ουσιαστική του έννοια σε μια δύσκολη εποχή. Μια συλλογή είκοσι δύο χρονογραφημάτων, γραμμένα με ευαισθησία, καυστικότητα και ευθύτητα. Είκοσι δύο χρονογραφήματα που μας προβληματίζουν, μα...

Τη βοήθησε να βγάλει το παλτό του. Της το είχε δώσει για να μην κρυώνει. Και της ζήτησε να του μιλήσει, να του πει την ιστορία της. Και αυτή του μίλησε. Για ώρες ολόκληρες του μιλούσε. Και έκλαψαν και πάλι, ξανά. Και της μίλησε κι αυτός με δάκρυα στα μάτια και της είπε πως έβγαινε κάθε απόγευμα με τον οδηγό της λιμουζίνας και την έψαχνε για ώρες ολόκληρες, ακόμα και μήνες μετά την εξαφάνισή της. Της είπε για τις αποτυχημένες προσπάθειες να την ξεχάσει και πως πια συνειδητοποιούσε πως στο πρόσωπο της μέλλουσας γυναίκας του, είχε βρει μια κακοτυπία της. Και έκαναν έρωτα, και...

Γράφει ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ στον αδελφό του Τεό: "Λένε -και το πιστεύω- ότι είναι δύσκολο να ξέρεις τον εαυτό σου, αλλά είναι εξίσου δύσκολο να τον ζωγραφίσεις". Όμως, ο ζωγράφος ζήτησε την "εσωτερική αλήθεια" του εαυτού του στη ζωγραφική κι έφτιαξε το πορτραίτο του. Εγώ, ζωγράφισα τον εαυτό μου με το λόγο και τούτο, νομίζω πως είναι ακόμα πιο δύσκολο, αλλά όταν το συναίσθημα έχει βρει τη σκέψη του και η σκέψη έχει βρει τις λέξεις, τότε γεννιέται η ποίηση που είναι η πρώτη μορφή του λόγου και έπεται ο πεζός. Έτσι, πήρα την πέννα, μια και σ' αυτή είμαι καλύτερη από το πινέλ...