Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια λευκή µέρα ρίχνει φως, Μια µαύρη µέρα ρίχνει σκοτάδι (τούρκικη παροιµία) Κισµέτ, µοιραίο ή πεπρωµένο... Όπως κι αν το ονοµάσει κάποιος, το προαποφασισµένο συνωµότησε να διασταυρωθούν οι ζωές της Αλεξάνδρας Μεταξά από την Καισαριανή µε εκείνες των αδελφών Μπεράτ και Τζαν Φιράτ από την Πόλη. Με βεβαρηµένο ιστορικό παρελθόν, που συντηρεί τις διαφορές και το µίσος, θα συναντηθούν στο παρόν αντιµέτωποι µε τον έρωτα, την προδοσία, τη φιλία, το έλεος της συγγνώµης, τις παραδόσεις και τις πεποιθήσεις. Άραγε κληρονοµείται το µίσος; Ή µήπως η παλίρροια του έρωτα έ...

"Θα θέλατε κι εσείς λίγη ευτυχία;" Η Χριστίνα σήκωσε το χέρι της και, κουνώντας αρνητικά το κεφάλι, έκανε μεταβολή κι άρχισε να απομακρύνεται. Την επόμενη στιγμή το άγνωστο κορίτσι τής έδωσε μια κάρτα. Ήταν λευκή με ανάγλυφα μαύρα γράμματα. "Αν αλλάξετε γνώμη", της είπε απλώς. "Λουλούδια της Ευτυχίας". Η Χριστίνα την έχωσε στην πίσω τσέπη του τζιν παντελονιού της κι ίσως αργότερα να έκανε μια έρευνα σχετικά μ' αυτή την παράξενη εταιρεία που υποσχόταν δίχως εξηγήσεις και με αφέλεια ευτυχία. Ένα ανθοπωλείο, κάποιο θαμμένο μυστικό και, πίσω από τη βιτρίνα, μια μυσ...

"Τα παραµύθια είναι µικρά δείγµατα της φαντασίας που διαθέτει η ζωή. Όποιος δεν πιστεύει σε αυτά, δεν βλέπει τις απεριόριστες δυνατότητές της". Το σκηνικό παράδοξο, άγριο: η αραβική έρηµος, µια συνωµοσία, µυστικές υπηρεσίες, προδότες και ένα αιµατηρό πραξικόπηµα. Δυο πρίγκιπες, αποφασισµένοι να ριχτούν στη φωτιά της µάχης. Το Εµιράτο του Αλµάς, το Διαµάντι της Αραβίας, είναι το τρόπαιο που διεκδικούν. Όχι, όµως, η Έλενα, που ξεκινά για ένα µοναχικό ταξίδι του µέλιτος, θέλοντας να αφήσει πίσω της την απογοήτευση για τον άνθρωπο που είχε εµπιστευτεί, δίχως να γνωρίζει...

Προσδοκίες και αγώνας πολύς για επιτυχία, που άλλοτε είναι επαγγελματική κι άλλοτε είναι μόνο στην προσωπική ζωή. Συνήθως όχι και στους δυο τομείς, γιατί η επίτευξη της μιας γίνεται σε βάρος άλλης Αυτό συνέβη και με τους δύο φίλους, Θέμη και Αλέκο. Έρωτας, πάθη, απογοητεύσεις σκίαζαν τη χαρά της επαγγελματικής τους επιτυχίας. Και δυστυχώς, η θλίψη δεν ήταν μόνο δική τους, αλλά και όλων των δικών τους ανθρώπων, αφού η ζωή του καθενός επηρεάζεται από τον τρόπο ζωής, άλλων μεν έμμεσα και άλλων άμεσα και καθοριστικά. Σε καμιά περίπτωση, όμως, ο πόνος και η δυστυχία δεν πρ...

Δύο φιλικά ζευγάρια, θέλοντας να αποδράσουν από την πόλη και να περάσουν ένα Σαββατοκύριακο στην εξοχή, αποφασίζουν να εξερευνήσουν ένα σπήλαιο στη Μάνη με τη βοήθεια ενός εξειδικευμένου οδηγού. Στις υγρές και σκοτεινές διαδρομές της σπηλιάς, οι τρεις άντρες και οι δύο γυναίκες, εκτός από τις δύσκολες διαδρομές, θα διασταυρωθούν και θα αναμετρηθούν με τις αντοχές τους, τις ενοχές τους και τις απώλειές τους. Μια κατολίσθηση θα τους εγκλωβίσει στο σκοτάδι και στο φόβο του θανάτου. Όταν θα ξαναβγούν στο φως θα είναι διαφορετικά όμοιοι. Μια νουβέλα, όπου η αγωνία της π...

Ένας τόπος, ένας φυσικός τόπος, δεν ταυτίζεται με το τοπίο. Το τοπίο είναι μια μερικότητα του τόπου, μια επιφάνεια καρτ-ποστάλ. Το κοιτάς "απέξω", το κρίνεις και το αξιολογείς με κριτήρια "αντικειμενικά" (αισθητικά, οικονομικά, ιστορικά κ.ά). Όταν -και εφόσον- πάνω σ' αυτήν την αντι/κείμενη επιφάνεια, πάνω σ' αυτήν την οθόνη, εγγραφούν ή αναζωπυρωθούν βιώματα, μνήμες, προβολές, τότε και μόνον τότε το τοπίο (ή το "περιβάλλον") μετουσιώνεται σε τόπο. Οι τόποι είναι ζωντανές οντότητες, που κατοικούν πνεύματα, μικροί θεοί (δαίμονες αρχαιοελληνικά). Τα πνεύματα, λοιπόν, των Τ...

Όταν οι συγγραφείς γράφουν... παραμύθια Με μια συλλογική και συλλεκτική έκδοση, στην οποία συμμετέχουν 60 σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς, η Εταιρεία Συγγραφέων και η "Εφημερίδα των Συντακτών" προσφέρουν τη δική τους "παραμυθία" για τις ημέρες των εορτών. Τα "Ξαφνικά παραμύθια", γραμμένα από πεζογράφους και ποιητές-μέλη της Εταιρείας Συγγραφέων, βασίστηκαν σε μια ιδέα του μεταφραστή, ποιητή και πρώην αντιπροέδρου της Εταιρείας Συγγραφέων Ερρίκου Μπελιέ που πέθανε αιφνίδια και πρόωρα το 2016, στον οποίο αφιερώνεται η έκδοση. Όπως μπορεί ίσως να φανταστεί κανείς από τ...

Η "Γυφτοπούλα", είναι το μυθιστόρημα της Άλωσης, ο θρήνος της Πόλης, όπως την συνθέτει ένας Βυζαντινός. Είναι το συναξάρι της βυζαντινής μνήμης και του μεγάλου εθνικού καημού. Ο συγγραφέας - γράφει ο Γιώργος Βαλέτας - καταπιάνεται σ’αυτήν την τολμηρή σύνθεση με γερή ιστορική και λογοτεχνική αρματωσιά... Θέλησε να συλλάβει την ατμόσφαιρα και τον δραματισμό της εποχής μέσα από ζωντανές μορφές, ώστε πάνω από το ιστογραφικό αφήγημα, να δώσει την εξακτίνωση έργου τέχνης.

Η "Μετανάστις", το πρώτο μυθιστόρημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, είναι το μυθιστόρημα του ξενιτεμένου ελληνισμού. Γραμμένο με ρομαντική διάθεση, διαδραματίζεται ανάμεσα σε δύο ελληνικά κέντρα τη Μασσαλία και τη Σμύρνη, και το μισό καράβι που κουβαλάει στη Σμύρνη τους ξενιτεμένους Έλληνες, όσους γυρίζουν πίσω για να σωθούν απ' το θανατικό που χτύπησε άγρια τη Μασσαλία το 1720. Κεντρική μορφή του μυθιστορήματος είναι η Μαρίνα Βεργίνη, κόρη Έλληνα μετανάστη στη Μασσαλία, που έχασε και τους δύο της γονιούς.

"Θαλασσινά ειδύλλια" - μια συλλογή που την είχε σχεδιάσει ο ίδιος ο Παπαδιαμάντης όσο ζούσε -, έχουμε το αποκορύφωμα της ωρίμανσης και την έκφραση της εξαιρετικά αφηγηματικής μαστοριάς του Σκιαθίτη πεζογράφου. Στα διηγήματα αυτά συναντούμε τον κόσμο του Παπαδιαμάντη, με την πίκρα και την ειρωνεία του, με τον παιδεμό του και την ελπίδα. Με την συλλογή αυτή ο Παπαδιαμάντης μπαίνει πάνοπλος στον λογοτεχνικό χώρο, να κατακτήσει την κορυφαία θέση της νεοελληνικής διηγηματογραφίας.

Οι "Έμποροι των Εθνών", το δεύτερο μυθιστόρημα του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, έργο ώριμο συνταιριάζει τον ρομαντισμό με τα ιστορικά και ρεαλιστικά στοιχεία. Το έργο το χαρακτηρίζει μια πληθωρική φαντασία στην εξέλιξη του μύθου. Συγκαταλέγεται στα καλύτερα ρομαντικά και ιστορικά μυθιστορήματα της ελληνικής λογοτεχνίας. Αναπλάθει μια ολόκληρη εποχή. Ξαναζωντανεύει την νησιώτικη Ενετοκρατία του Αιγαίου, στην πρώτη εξόρμηση για την κατάκτηση των Κυκλάδων. Παρουσιάζει τους εμπόρους των εθνών Βενετσιάνους και Γενοβέζους που ξεχύθηκαν σαν αγρίμια να υποδουλώσουν και να εκλατινίσουν...

Με το έργο αυτό ο Παπαδιαμάντης στερεώνει την πολύμορφη και πολύκλαδη ηθογραφική του προσφορά. Και εδώ ο Παπαδιαμάντης αναδημιουργεί αριστουργηματικά μια ελληνική ιστορική ώρα: την μετεπαναστατική κατάσταση στην Ελλάδα, ύστερα από την έκρηξη του 1821. Ο πυρήνας του μυθιστορήματος βρίσκεται στο γνωστό δημοτικό τραγούδι, που αναφέρεται στον ηρωικό θάνατο του Χρήστου Μηλιόνη. Ο Χρήστος Μηλιόνης είναι μια ηρωική ηθογραφία.

... Ιστορίες, απ΄ τη ζωή βγαλμένες ή φανταστικές, ποιος αλήθεια ξέρει; Ιστορίες, που όταν αρχίσεις να κτυπάς το πληκτρολόγιο, τα γράμματα ένα ένα, οι λέξεις και οι προτάσεις εμφανίζονται αβίαστα, οι ιστορίες κυλούν μπροστά σου, σαν ένα ποτάμι, που θα σταματήσει μόνο όταν θα φτάσει στον προορισμό του. Και τότε αφού ειπωθούν, η ψυχή γαληνεύει διότι την απάλυνες από το αβάσταχτο φορτίο με το οποίο η μνήμη την πλάκωνε. Ιστορίες για την αγάπη, για τον χωρισμό, για τη μοίρα των ανθρώπων, για τις καλές στιγμές ή τις δύσκολες αποφάσεις τους. Ιστορίες ανθρώπων....

Οι ιστορίες του Δον Ντομίνγκο είναι το δώρο που άφησε ο Δήμος (αγνώστων λοιπών στοιχείων) στους συνανθρώπους του πριν εξαφανιστεί. Είκοσι και μία μαγικές και παράξενες ιστορίες που άλλους τρόμαξαν κι άλλους παρηγόρησαν, όταν η ζωή έσφιγγε περίεργα γύρω τους και τα περιθώρια αντίδρασης μίκραιναν. Οι ιστορίες του Δον Ντομίνγκο ελάφρυναν τις λογικές σκέψεις από το βάρος του αποτελέσματος, τον στόχο από το βάρος της αποτυχίας, απάλυναν τις ψυχές των ανθρώπων και τις γέμισαν με τον μύθο, το παιχνίδι και την αστείρευτη επιθυμία για ανατροπή. Αν και τόσο διαφορετικός και παρεξηγημ...

"Ένα εισιτήριο παρακαλώ", η κοπέλα στο ταμείο με κοιτάζει παράξενα την ώρα που μου δίνει τα ρέστα. Σκύβω το κεφάλι, προσπαθώ να αποφύγω το βλέμμα της. Έτσι γίνεται πάντα, οι άλλοι με κοιτούν παράξενα κι εγώ σκύβω το κεφάλι κι εξαφανίζομαι όσο πιο γρήγορα μπορώ. Στο σινεμά μπαίνω πάντα μόλις σβήσουν τα φώτα, κάθομαι άκρη άκρη και φεύγω λίγο πριν ανάψουν. Βαρέθηκα πια τις κλεφτές ματιές τους, τα μισόγελά τους. Είναι στιγμές που αποφασίζω να κλειστώ στο σπίτι, να μην ξαναβγώ έξω. Μα είναι εκεί η γριά η μάνα καθισμένη στην πολυθρόνα, βουβή κι αγέλαστη, πάντα, να πεθάνει λέει θέ...

"Αυτό που δεν περίμενα ποτέ ήταν να χαρίσεις ένα από τα Ωμέγα σου στον πατέρα μου, δε θυμάμαι ποιο, μπορεί να ήταν και το πιο ασήμαντό σου, αλλά ήταν Ωμέγα, και μάλιστα όταν δε θα μπορούσε ούτε να σ' ευχαριστήσει ούτε και να το ευχαριστηθεί. Του το χάρισες όταν ήταν πεθαμένος, ναι, του το βάλαμε στον τάφο του, όπως κάτι βασιλιάδες που τους θάβανε με τα κτερίσματά τους. Έτσι θάφτηκε κι ο πατέρας μου, με ένα Ωμέγα, σαν βασιλιάς, και με συγκίνησες και σου είμαι ευγνώμων γι' αυτή σου την κίνηση, να αναβαθμίσεις τον πατέρα μου μετά θάνατον, αλλά να, τώρα που το σκέφτομαι, ενοχλο...

Πώς τα σόλα του Χέντριξ φωλιάσαν σε πηγάδια των Μικρών Κυκλάδων. Οι υπόκωφοι τυμπανισμοί της ύπαρξης και πότε τους ακούμε. Ο ποιητής Χ.Χ. και η κοπέλα του Ψ.Ψ. πάνε διακοπές σε νησί και γιατί το καλοκαίρι της αγάπης δε λέει να τελειώσει. Η ανακάλυψη ότι δύο θεόρατες υδατοδεξαμενές συνιστούν γλυπτό τοπίου και πού είναι αφιερωμένο. Μέρτσμπάου, η στήλη του Σβίττερς και το έργο τέχνης ως ουρανότρυπα ή τρύπα στον πάτο. Ένα χαμένο ποίημα του Ανδρέα Εμπειρίκου και τι είναι η κληρονομιά, εφόδιο ή άχθος; Τι μπορεί να συμβεί στα καλά καθούμενα στα ήρεμα νερά ενός κόλπου της πατρίδας....

Όταν οι συγγραφείς γράφουν... παραμύθια Με μια συλλογική και συλλεκτική έκδοση, στην οποία συμμετέχουν 60 σύγχρονοι Έλληνες συγγραφείς, η Εταιρεία Συγγραφέων και η "Εφημερίδα των Συντακτών" προσφέρουν τη δική τους "παραμυθία" για τις ημέρες των εορτών. Τα "Ξαφνικά παραμύθια", γραμμένα από πεζογράφους και ποιητές-μέλη της Εταιρείας Συγγραφέων, βασίστηκαν σε μια ιδέα του μεταφραστή, ποιητή και πρώην αντιπροέδρου της Εταιρείας Συγγραφέων Ερρίκου Μπελιέ που πέθανε αιφνίδια και πρόωρα το 2016, στον οποίο αφιερώνεται η έκδοση. Όπως μπορεί ίσως να φανταστεί κανείς από τ...

Το πολιτικό και κοινωνικό μυθιστόρημα "Ο χορός των Pokemon" επιχειρεί μία ρεαλιστική απεικόνιση της σύγχρονης κοινωνικής μας ζωής. Οι ήρωές του είναι πρόσωπα καθημερινά. Τα συναντάμε σε κάθε βήμα και είναι συνοδοιπόροι μας στις αγωνίες, στην απόγνωση, στις ελπίδες για συντροφικότητα, για αγάπη, αλλά και στις απογοητεύσεις της σύγχρονης ζωής. Είναι οι άνθρωποι που γαλουχήθηκαν μες στο εικονικό περιβάλλον μιας πλαστής ευημερίας, μιας κίβδηλης επιτυχίας κι ευτυχίας χωρίς αντίκρισμα. Ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου, ο Σταύρος Καρτάλης, είναι ένας νέος άνδρας τριάντα δύο χρονών πα...

Οι ψυχικές αυτές στενές σχέσεις του Γκαίτε με το αρχαίο ελληνικό πνεύμα και η προσήλωση στις φιλοσοφικές τους θεωρίες είναι δίκαιο να μας πληρούν περηφάνεια και αγαλλίαση. Νοιώθουμε πως ψηλώνουμε και μεις κοντά του ανευρίσκοντας μέσα στο λαμπρό προγονικό μας παρελθόν τον ίδιον τον εαυτό μας. Γελούσε για τις θεωρίες του Φαλμεράγιερ και ενθουσιαζότανε σαν έπαιρνε ένα γράμμα του Μπάυρον από την μαχόμενη Ελλάδα την απόγονη εκείνης της χώρας που του έλαμψε με τον ήλιο του πνεύματος της. Και ήθελε κι αυτός να ήτανε νέος για να πολεμήσει ο ίδιος για την ελευθερία της. Κι απαντούσ...