Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αυτό δεν είναι μία αυτοβιογραφία. Είναι οι συναντήσεις της ζωής στους διάφορους τόπους και χώρες, εκεί όπου έφθασαν οι αναζητήσεις μου. Είναι ακριβώς η απόρροια αυτών των γεγονότων και το αποτέλεσμα μιας ζωής. Η περιπλάνησή μου μέχρι να καταλήξω ακριβώς εκεί όπου άρχισα, στη γωνία του σπιτιού μου, στον μύθο της γειτονιάς μου.

"Θα αφηγηθώ μιαν αναζήτηση, προσωπική, πειραματική κάποιες φορές, στα θραύσματα της ζωής ενός ανθρώπου, κάποιου συνδικαλιστή που τον έλεγαν Λούις Τίκας, ο οποίος σκοτώθηκε σε συμπλοκή στο Λάντλοου του Κολοράντο, στις 20 Απριλίου του 1914. Δεν ήταν ο πιο σημαντικός από τους ηγέτες των ανθρακορύχων στη μεγάλη απεργία ούτε ο μόνος που σκοτώθηκε στο Λάντλοου. Ας γίνει, λοιπόν, ο εκπρόσωπος μιας ολόκληρης γενιάς εργατών μεταναστών, οι οποίοι στα χρόνια πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο βρέθηκαν παγιδευμένοι ανάμεσα στην πραγματικότητα της βιομηχανικής Αμερικής και στις ελπίδες...

Δεν είχα ποτέ φιλοφοξίες συγγραφέα. Είχα όμως φιλοδοξίες... χρονικογράφου. Κι από πολύ παλιά κρατούσα ημερολόγιο για τα σημαντικά αλλά και τα ασήμαντα γεγονότα της ζωής μου. Έτσι, όταν αργότερα στη Νέα Υόρκη άρχισα να γράφω, υπό μορφή σημειώσεων, για τη ζωή μου, και κυρίως για τα χρόνια της Αθήνας στις δεκαετίες '50 και '60, είχα, κατά κάποιο τρόπο, ένα έτοιμο υλικό. Όταν εξομολογήθηκα σε φίλους ότι γράφω για τη ζωή μου με παρότρυναν να κάνω ένα βιβλίο. Και να, το βιβλίο είναι έτοιμο, με κέντρο βάρους τις δεκαετίες '50 και '60 που από πολλούς θεωρούνται οι ωραιότερες των Αθ...

Η προσωπογραφία της πιο εμβληματικής μορφής της Νεότερης Ελλάδας, του Ελευθέριου Βενιζέλου, όπως τη σχεδίασε η σύζυγός του Έλενα. Είναι ένα κομμάτι ιστορίας ιδωμένο από την πίσω πλευρά της σκηνής, εκεί που τα πρόσωπα γίνονται καθημερινά χωρίς να χάσουν το μεγαλείο τους και τα διλήμματα προσωπικά χωρίς να χάσουν το ιστορικό τους βάρος. Ακόμη και όσοι, όλο και λιγότεροι, γνωρίζουν τα γεγονότα της εποχής εκείνης, έχουν να κερδίσουν απ' την αφήγηση το αίσθημα μιας ανθρώπινης ζωής που ταυτίστηκε με τη μοίρα ενός ολόκληρου λαού. Κι αυτό είναι που μένει στον αναγνώστη σήμερα που τ...

Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν (1879-1955) έλεγε πως, αν τελικά δεν έπαιρνε το Νόμπελ, οι συμπατριώτες του Γερμανοί θα τον χαρακτήριζαν "έναν απλό Εβραίο"· αν το έπαιρνε όμως -πράγμα που συνέβη το 1921- όλα τα έθνη θα τον διεκδικούσαν. Πράγματι, ο Αϊνστάιν ήταν ένας πολίτης του κόσμου που άλλαξε το πνευματικό τοπίο του εικοστού αιώνα, όχι μόνο με τη θεωρία της σχετικότητας (1905), αλλά και με τη διατύπωση των βασικών νόμων που διέπουν το σύμπαν. Ο Αϊνστάιν είναι μια αρχετυπική μορφή της εποχής μας, το πιο χαρακτηριστικό και μαζί απρόσμενο πρόσωπο των θετικών επιστημών και της φιλοσοφί...

Ο Περικλής Γιαννόπουλος υπήρξε ένας ονειροπόλος. Σκεπτόταν αποκλειστικά και έμμονα μία ανέφικτη ελληνικότητα σε ό,τι αφορούσε την υψηλή αισθητική τοπίου, καταστάσεων και συμπεριφοράς ζητώντας, επίμονα μάλιστα, από τα μέλη της Αθηναϊκής κοινωνίας μία προσήλωση στην Ελληνολατρία, χωρίς, οι συν-έλληνές του να υπολογίζουν τις ξένες επιδράσεις οι οποίες συνδυαζόμενες με την αδυναμία της Ελληνικής Κρατικής ή ιδιωτικής Εκπαίδευσης της εποχής, του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα, ήσαν ανεπαρκείς. Φυσικό ήταν και είναι οι ενεργοί εύποροι αλλά και νεόπλουτοι πολίτες της...

Στις 23 Σεπτεμβρίου του 1939 ο Βλαντίσλαβ Σπίλμαν, νεαρός τότε πιανίστας στη Βαρσοβία, έπαιζε το Νυκτερινό του Σοπέν σε ντο δίεση ελάσσονα ζωντανά στο ραδιόφωνο. Ήταν οι τελευταίες νότες που αναμεταδόθηκαν στη Βαρσοβία. Λίγο αργότερα μια γερμανική βόμβα κατέστρεψε τους πομπούς του Πολωνικού Ραδιοφώνου. Ο πόλεμος βύθισε τη Βαρσοβία στον τρόμο των γκέτο και της καταστροφής. Μέσα σ' αυτό τον κυκεώνα ο Σπίλμαν έχασε τους περισσότερους φίλους του και όλη του την οικογένεια. Αυτή είναι η συγκλονιστική μαρτυρία ενός ανθρώπου, ενός μουσικού που αντιστάθηκε στο θάνατο αλλά και το η...

[...] Ανάμεσα στους Παριανούς, χθεσινούς και σημερινούς, που με περισσή αγάπη αλλά και ανιδιοτέλεια διακόνησαν ολόκληρες δεκαετίες το πατρογονικό τους νησί, η συγγραφεύς αναγνωρίζει, ξεχωρίζει αλλά και κυρίως προβάλλει τον Ζαχαρία Στέλλα, όχι μόνο για τη διπλή του ιδιότητα, του υπεύθυνου δηλαδή λαογράφου και του αισθαντικού φωτογράφου αλλά και την υπερβολική του σεμνότητα, σεμνότητα που τον εμπόδισε να γίνει, όπως ασφαλώς του άξιζε, νωρίτερα γνωστός στους ευρύτερους επιστημονικούς κύκλους της πατρίδας μας. [...] (Από τον πρόλογο του βιβλίου)

Στον τόμο αυτό αποτυπώνεται η δράση ενός ανθρώπου που επί μισόν αιώνα και πλέον διέτρεξε τον πλανήτη, γνώρισε μεγάλους καλλιτέχνες και πολιτικούς, συνάντησε ανθρώπους σε όλα τα μήκη και τα πλάτη. Ο Κωνσταντινουπολίτης Θεόδωρος Κρίτας φέρει το βάρος και τα χαρακτηριστικά της καταγωγής του. Σεβάστηκε τη χώρα του και την παράδοσή της, κι έτσι έθεσε ως στόχο του να διαδώσει τις ελληνικές δημιουργίες της τέχνης (αρχαίες και νεότερες) σε όλη την υφήλιο. Κοσμοπολίτης και δραστήριος, εισήγαγε στον ελλαδικό χώρο καλλιτεχνικά συγκροτήματα από όλον τον κόσμο, σε εποχές και από χώρες ό...

Μια από τις πιο ειλικρινείς σύγχρονες φεμινίστριες συγγραφείς, η Maxine Hong Kingston, δηλώνει στο αυτοβιογραφικό της βιβλίο "Γυναίκα πολεμίστρια": "η γυναίκα-του-σπαθιού και εγώ δεν είμαστε τόσο ανόμοιες... αυτό που έχουμε κοινό είναι οι χαραγμένες στην πλάτη μας λέξεις. Είναι ιδιωματικές εκφράσεις που σημαίνουν εκδίκηση: ανάφερε ένα έγκλημα και ανάφερε σε πέντε οικογένειες. Η αναφορά είναι η εκδίκηση - όχι ο αποκεφαλισμός, όχι το ξεκοίλιασμα, αλλά οι λέξεις". Με ένα λόγο που αναστατώνει ταυτόχρονα και τον κινεζο-αμερικανικό σεξισμό και τον αμερικανικό ρατσισμό, η Kingston...

Μια αυτοβιογραφία που ζωντανεύει ένα μοναδικό, χαμένο τρόπο ζωής, γραμμένο με συναρπαστικό μυθιστορηματικό τρόπο, από έναν άνθρωπο της Δύσης -έναν λευκό- με απαράμιλλο λογοτεχνικό ταλέντο. Εδώ θα διαβάσετε για τη φιλοσοφία της ζωής των Ινδιάνων, τις μεταξύ τους διαμάχες, τους αγώνες τους για επιβίωση, τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω τους για τη ζωή και τις δυνάμεις της Φύσης, τις αναμετρήσεις τους με τους λευκούς, και τον προσχεδιασμένο σταδιακό αφανισμό τους από τους "πολιτισμένους" λευκούς. Κανένας άλλος λευκός δεν έχει γράψει τόσο παραστατικά για τους Ινδιάνους, ίσως επ...

Το έργο αυτό, προϊόν έρευνας και μελέτης μιας δεκαετίας, πρωτοεκδόθηκε το 1979-80 και κυκλοφόρησε ήδη σε πέντε εκδόσεις - η 4η και η 5η με μία μάλλον λογοτεχνική παρουσίαση των βιογραφικών στοιχείων. Η παρούσα 6η βελτιωμένη έκδοση, που ανέλαβαν οι "Εκδόσεις Ακρίτας', αποτελεί την πιο πιστή απόδοση των λόγων -διδαχών- του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Είναι επίσης μοναδική ως προς το περιεχόμενο, την κατάταξη της ύλης, την επιστημονική τεκμηρίωση και την τυπογραφική αρτιότητα. Στο βιβλίο αυτό, ο αναγνώστης ανακαλύπτει τον αυθεντικό Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, τον συναντά σε κάθε τ...

Ψηλόλιγνη, με πράσινα μάτια και ξανθά μαλλιά. Παρουσία αστραφτερή και γοητευτική. Έξυπνη, ανήσυχη και αποφασισμένη να κατακτήσει τον κόσμο. Από τις γυναίκες που γεννιούνται για να γράψουν ιστορία. Τη δική τους ιστορία. Το όνομά της, Αϊλίν Ντεβριμέλ. Γόνος επιφανούς οθωμανικής οικογένειας, παρακολουθεί μαθήματα μόντελινγκ, ζει στο Παρίσι και κάνει σπουδές ιατρικής στη Λοζάνη. Επιτυχημένη ψυχίατρος στη Νέα Υόρκη και στη συνέχεια υψηλόβαθμος αξιωματούχος του αμερικανικού στρατού. Έζησε μια πολυτάραχη ερωτική ζωή, με τέσσερις αποτυχημένους γάμους, συμπεριλαμβανομένου και αυτού...

Ο Τζούλιο Καΐμης δεν υπήρξε κοσμικός τύπος είτε ως καλλιτέχνης είτε ως λόγιος. Πολύμορφος στις αναζητήσεις του ξεχώριζε ως προσωπικότητα. Ήταν ζωγράφος, λαογράφος, συγγραφέας και μελετούσε μέχρι το τέλος της ζωής του την ελληνική αλλά και την εβραϊκή παράδοση. Υπήρξε ακόμη ιστορικός τέχνης, τεχνοκριτικός και μεταφραστής κυρίως ποιητικών κειμένων. Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την Τέχνη του Θεάτρου Σκιών. Μοναχικός τύπος και λιτός μετήλθε στον 20ό αιώνα αφήνοντας ένα ευρέου φάσματος έργο που αξιολογήθηκε ελάχιστα. "Στον αιώνα που πέρασε πολλές ήταν οι μονάδες, μικρές και μεγάλες,...

Έκδοση αφιερωμένη στον Δημήτριο Κραχτίδη, έναν ξεχωριστό άνθρωπο που σημάδεψε με το πέρασμά του την εθνική, εκπαιδευτική και κοινωνική ζωή της Δράμας. Σε παράρτημα δημοσιεύονται μαρτυρίες ανθρώπων που τον γνώρισαν προσωπικά και διασώζουν μέσω αυτών την εικόνα μιας ιδανικής προσωπικότητας, ενός αξεπέραστου προτύπου ανθρωπιάς, αυταπάρνησης και ήθους. Το εξώφυλλο του βιβλίου κοσμεί προσωπογραφία του Δημητρίου Κραχτίδη, φιλοτεχνημένη στις 8.5.1946 από τον Λέσβιο ζωγράφο Μίλτη Παρασκευαΐδη, που παραχωρήθηκε ευγενώς από τη Δημόσια Βιβλιοθήκη Δράμας.