Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το 1967, ο Ευάγγελος Δούσης, γιος του ιερέα Κωνσταντίνου Δούση, δάσκαλος, εξέχον και αγαπητό πρόσωπο του Αμαρουσίου, κατέγραψε σε ένα σχολικό τετράδιο τις αναμνήσεις του. Πρόκειται για εν μέρει άγνωστο ντοκουμέντο της ιστορίας του Μαρουσιού, κοινότητας που, από ένα μικρό χωριό στα όρια του Δήμου Αθηναίων κατά τον 19ο αιώνα, κατάφερε με τους αγώνες των Μαρουσιωτών να γίνει το 1925 ανεξάρτητη. Τα απομνημονεύματα του δασκάλου Δούση είναι επίσης κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας, από το 1905 έως το 1954. Μέσα από την αφήγησή του αναβιώνουν οι βαλκανικοί πόλεμοι, ο εθνι...

"Πήγα πρώτος κι έφυγα τελευταίος", ήταν τα πρώτα λόγια που άκουσα όταν συναντήθηκα με τον Ταρζάν. Οι αμέσως επόμενες κουβέντες του: "Όταν διαβάσεις ολόκληρο το βιβλίο, θα απορήσεις πώς έζησα". Έτσι και έγινε. Αυτός έμεινε εκεί μέχρι τα τέλη του 1949. Περίμενε μέχρι και την τελευταία στιγμή να εκπληρώσει το χρέος του απέναντι στην πατρίδα, μάταια όμως. Ξεκίνησε όντας ένα παιδί από το χωριό Ριζάρι Εδέσσης που άφησε το Γυμνάσιο για να καταταχτεί στην ΕΠΟΝ και αργότερα στον ΕΛΑΣ. Φοίτησε στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης αντιμετωπίζοντας πολλές δυσκολίες οι οποίες τον ώ...

Στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, στις αρχές του 1915, ο Γιαροσλάβ Χάσεκ επιστρατεύεται στο 91ο σύνταγμα πεζικού, και τον Απρίλιο του ίδιου έτους βρίσκεται κιόλας στο μέτωπο. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, δραπετεύει και κατατάσσεται στον Κόκκινο Στρατό. Αγωνίζεται με τους Ρώσους επαναστάτες και ζει από κοντά τον εμφύλιο πόλεμο μέχρι τις 19 Δεκεμβρίου 1920, που επιστρέφει παράνομος στην πατρίδα του. Το 1921 δημοσιεύει στον τύπο μια σειρά από κείμενα με τίτλο: "Οι περιπέτειές μου στον Κόκκινο Στρατό". Πρόκειται για τις εμπειρίες του από τον εμφύλιο πόλεμο -πέρα για πέρα αληθιν...

"Με πήρε για μια βόλτα με πανί με το ''Ασπροπούλι'', ένα σκιαθίτικο πασσαρέλι που παράγγειλε ο Νίκος στα ναυπηγεία του Λεμονή στη Σκιάθο, το 1946, τη χρονιά που γεννήθηκα. Η βολτούλα με το πανί ήταν καλή και μου άρεσε, όμως έτσι με το ήρεμο αεράκι απομακρυνθήκαμε αρκετά από τα καφενεία της παραλίας της Αγίας Τριάδας, το σύνηθες καλοκαιρινό θέρετρό μας, πριν ν' αρχίσουμε να πηγαίνουμε στον Νέο Μαρμαρά Χαλκιδικής από το 1951. Ξαφνικά, βγάζει πνοές, σπιλιάδες, από τη ΝΔ πλευρά υποθέτω, γιατί ήταν απομεσήμερο και ο καπετάνιος πατέρας μου άλλαξε ρότα. Προσπαθούσε να επιστρέψε...

"Μετά από χρόνια θα 'θελα ο κόσμος να λέει, μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένας τραγουδιστής που τραγούδησε τον πόνο του με ειλικρίνεια, γιατί ήταν ένας πιο πονεμένος απ' αυτούς. Που τους σεβάστηκε και δεν έβαλε το χέρι στην τσέπη τους, γιατί ένιωθε ότι είναι ένας απ' αυτούς. Που από τότε που γνώρισε τον εαυτό του ως το τέλος, σε ό,τι πίστευε, δε νέρωσε ποτέ το κρασί του. Έτσι θα 'θελα να με θυμούνται". Στέλιος Καζαντζίδης Πρόκειται για μοναδικό ντοκουμέντο με προφανή ιστορική και πολιτιστική αξία. Μια αυτοβιογραφική διήγηση του Στέλιου Καζαντζίδη λίγους μήνες πριν φύγει...

Αυτό που με συναρπάζει στο βιβλίο του Λουίς είναι ο πλούτος και η ποικιλία αυτού του πολύχρονου βίου που μοιράστηκε ανάμεσα σε τόσες χώρες και πολιτισμούς. Ξεκινάει από τον Μεσαίωνα και φτάνει στη σύγχρονη εποχή. Περνά από τον σουρεαλισμό, τον Ισπανικό Εμφύλιο, το Χόλιγουντ, το Μεξικό. Μια ζωή γεμάτη χιούμορ, μοναξιά, φιλία, φαντασία, ιδωμένη από ένα από τα πιο διεισδυτικά βλέμματα του καιρού μας, το βλέμμα ενός γελαστού ή κάποτε μελαγχολικού ερημίτη. Αυτό που επίσης συναρπάζει, όπως στα ισπανικά περιπετειώδη μυθιστορήματα, είναι η αγάπη για την ανάπαυλα, το ανέκδοτο, το...

Η αυτοβιογραφία της Τζένης Χειλουδάκη, χωρίς λογοκρισία, χωρίς δεύτερη σκέψη. 23 απαγορευμένα κεφάλαια από τη ζωή ενός πλάσματος που αξίδεψε, γεύτηκε, ερωτεύτηκε, απόλαυσε, έζησε στα άκρα.

Το μικρό τούτο βιβλίο είναι καρπός της μεγάλης στοργής ενός εφήβου για τον πατέρα του, τον οποίο συνέλαβαν οι Γερμανοί στα μέσα του Ιουνίου του 1943, στο Ηράκλειο, για να ξεψυχήσει, ύστερα από απίστευτα βασανιστήρια, στις 28 Απριλίου 1945, στο Ebensee, το φρικιαστικότερο από τα παραρτήματα του στρατοπέδου συγκέντρωσης και καταναγκαστικής εργασίας, Mauthausen, στην Αυστρία. Και αυτή η τραγική κατάληξη συνέβη μόλις εννέα μέρες πριν από την εγκατάλειψη του Ebensee από τους Γερμανούς (6/5/1945), καθώς πλησίαζε ο αμερικανικός στρατός, που είχε ήδη ελευθερώσει τους κρατουμένους...

Σμύρνη 1921 Αγαπητή αδελφή. Είμαστε καλά, το αυτό επιθυμούμε και για σας.. Πότε, επιτέλους, θ' αποφασίσεις να ιδείς τον αδελφό σου και τη νύφη σου; Πότε θ' αποφασίσεις να ξεκολλήσεις απ' το νησί; Τι είναι αυτό που σε δένει πια μαζί του; Και μη μου πεις πως είναι αυτός ο κρυόμπλαστρος ο άντρας σου, ούτε, βέβαια, οι δυο αδελφές μας. Βάζω στοίχημα πως ούτε θα βλεπόσαστε. Θαρρώ πως νισάφι πια, Βασιλική, έπραξες ως τώρα όλα όσα θα 'πρεπε να κάνει μια κόρη για τους γεννήτορές της, για το γιο σου, για το νησί… Μη θαρρείς πως δεν πικράθηκα και 'γώ για τον άδικο χαμό τ...

"Γιατί το ζωηρό αυτό παιδί στο τελευταίο θρανίο δικαιούται την προσοχή και την αγάπη μας. Γιατί η διδασκαλία δεν αρνείται την ατομικότητα, αλλά αξιοποιεί την ανθρωπολογική πολυπλοκότητα που συνεπάγεται η παρουσία του κάθε μαθητή. Γιατί ο δάσκαλος έχει ηθικό χρέος να ωθήσει όλους τους μαθητές στην περιέργεια, στη φαντασία, στην κριτική, στην περιπέτεια δηλαδή της γνώσης." Η επιστολή αυτή απευθύνεται στον ανήσυχο μαθητή, αλλά και στον δάσκαλο, στον γονιό, στον κάθε πολίτη που θεωρεί την εκπαίδευση αναγκαία συνθήκη για την ευτυχία του ανθρώπου. Παρακάμπτοντας παιδαγωγικές...

Μια γαλλίδα μαρκησία, γεννημένη το 1846, που δεν είχε καμία σχέση με την Ελλάδα, ήρθε όμως σε επαφή μαζί της από ένα άρθρο. Διάβασε για τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και την Άλωση στα πέντε χρόνια της και άρχισε να θαυμάζει το Βυζάντιο και τον πολιτισμό του.Με τα χρόνια, η προτίμησή της για τη χώρα μας μεγάλωνε και παρακολουθούσε όσο μπορούσε την επικαιρότητα. Μόνη της έμαθε ελληνικά, την καθαρεύουσα φυσικά. Επειδή δεν μπορούσε να ασχοληθεί με τη Γαλλία, όπου πολλά τη στενοχωρούσαν, αρθρογραφούσε για την Ελλάδα και έτσι γνωρίστηκε με Έλληνες που πήγαιναν τακτικά στη Γαλλία....

Ένας ήρωας αλλά κι ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος. Ένας στρατιωτικός που τίμησε το επάγγελμά του και αναμείχθηκε σε όλες τις ριψοκίνδυνες και μυστικές κινήσεις της εποχής του. Σήμερα τον θεωρούμε πολύ συντηρητικό, εκείνος όμως θεωρούσε τον εαυτό του προοδευτικό, επειδή φρόντιζε για την πατρίδα του και δεν αδιαφορούσε για τα κοινά. Ήταν ωστόσο και οικογενειάρχης, σύζυγος, γιος, αδελφός και κυρίως πατέρας. Την ώρα των κρίσιμων αποφάσεων πάλευε ανάμεσα στο καθήκον και την αγάπη για τα παιδιά του. Θα παρακολουθήσουμε εδώ την καθημερινότητα του Παύλου Μελά, τις απόψεις και του...

Στην επάνω Κούλια υπήρχε μικρή στρατιωτική μονάδα με επικεφαλής έναν Τουρκαλβανό με το όνομα Βελής. Ήταν ομορφάντρας και φορούσε φουστανέλα, κόκκινα τσαρούχια με φούντες, γαλάζια σεγκούνια με πλατιά μανίκια και κόκκινη σκούφια. Ήταν και γυναικάς και ως κατακτητής δεν είχε κανένα πρόβλημα. Έπαιρνε αυτό που επιθυμούσε μπαίνοντας στο μάτι των παλικαριών του χωριού που περίμεναν να τους δοθεί κάποια ευκαιρία να τον εξοντώσουν.

Από τη μελέτη της Ιστορικής Παρουσίας και Διασποράς του Ελληνισμού στην Αυτοκρατορική Ρωσία (τον 18ο - με 20ό αι.), διαπιστώνεται και η ανάπτυξη του Ευεργετισμού. Από την πλειάδα των ευεργετών, ο συγγραφέας απομονώνει τρεις εξέχοντες ελληνικής καταγωγής Ρώσους εμπόρους (α` τάξεως), τους: Ιωάννη Βαρβάκη (1750-1824) Δημήτριο Μπερναρδάκη (1799-1870) και Γρηγόριο Μαρασλή (1831-1907), οι οποίοι δραστηριοποιήθηκαν και σταδιοδρόμησαν με επιτυχία στην Αυτοκρατορική Ρωσία και εν συνεχεία, ευεργέτησαν την πατρίδα τους (τη Ρωσία) αλλά δεν λησμόνησαν και την ιστορική τους πατρίδα...

Οι πληροφορίες που ο ίδιος ο Debord μάς παρέχει για τα πρώτα χρόνια της νιότης του είναι λιγότερο φειδωλές. Ίσα ίσα, φαίνεται ότι θεωρεί πως αυτά ακριβώς τα χρόνια δεν τα εγκατέλειψε ποτέ και πως ό,τι τότε τον διέπλασε, ό,τι τότε ο ίδιος επέλεξε, ό,τι τότε τον καθόρισε, ό,τι τότε ο ίδιος οραματίστηκε, ονειρεύτηκε και σχεδίασε, παρέμειναν οι αναλλοίωτες σταθερές του, οι απόλυτοι και αμετάκλητοι οδοδείκτες του. Ο Guy Debord (1931-1994) υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα ανατρεπτικά πνεύματα του περασμένου αιώνα. Υπήρξε μια προσωπικότητα γοητευτική, ένας άνθρωπος της περιπέτεια...

Η διεθνούς φήμης συγγραφέας και ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών στο Ισλάμ Αγιάν Χίρσι Άλι γεννήθηκε στη Σομαλία το 1969, λίγες ημέρες μετά την επιβολή της δικτατορίας του Σιάντ Μπάρε. Ανατράφηκε ως μουσουλμάνα, και στα πέντε της χρόνια υπέστη τη βάρβαρη πρακτική της κλειτοριδεκτομής. Ο πατέρας της υπήρξε ηγετική φυσιογνωμία της αντιπολίτευσης, και στη διάρκεια της δικτατορίας φυλακίστηκε αλλά κατόρθωσε να αποδράσει. Η Χίρσι Άλι τον γνώρισε για πρώτη φορά στα οκτώ της χρόνια στη Σαουδική Αραβία, όπου κατέφυγε η οικογένειά της με το ξέσπασμα του σομαλικού εμφυλίου...