Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Από τον "μικρόκοσμο" του κοινωνικού "υποκειμένου" στον "μακρόκοσμο" των συνελκόμενων οικονομικού, κοινωνικού, πολιτικού και πολιτιστικού πεδίου: Παγκόσμιο Κοινωνικό Εγερτήριο. Σε ποια επιμέρους "στάδια" εκτυλίσσεται, "μπροστά-πίσω" και πάντως "ομοιομερώς", η δραστηριότητα ενός "Παγκοσμίου Κοινωνικού Εγερτηρίου"; Με την εξής ενδεικτική ερωτηματοθεσία που έχει προκύψει από το παρόν βιβλίο και που απευθύνεται συνεχώς σε "ρομπότ" για να την ακούσουν και οι "δημιουργοί" τους: α. Οίκος, β. Δήμος, γ. "Δουλειά", δ. "Διαρκές Σπουδαστήριο", ε. "Δημόσιος λόγος", στ. Ανανέωση ή ρήξη τ...

Στην αυγή της τεχνητής νοημοσύνης, του νέου Υπερανθρώπου, του πέρατος της τεχνολογικής μας εφηβείας, ο άνθρωπος συνεχίζει να θέτει τα ίδια ερωτήματα όπως τόσες χιλιάδες χρόνια πριν. Η δυναμική τους παραμένει αμετάβλητη στο πέρασμα των αιώνων, επιζητώντας διαρκώς νέες διατυπώσεις. Και οι δώδεκα συγγραφείς, ανοιχτοί και ειλικρινείς απέναντί τους, προσπαθούν να σώσουν τον αναγνώστη από την άβυσσο της ματαιότητας. Η βάση κάθε πίστης είναι η πίστη στη ζωή. Και με αυτή την πίστη γράφουν, τα εργαλεία τους όμως διαφέρουν. Η αξία της ίδιας της αναζήτησης δε σταματά ποτέ να δοκιμάζετ...

Σε διάλογο με τον ιδανικό αναγνώστη του, ο διάσημος φιλόσοφος και κοινωνιολόγος αναζητά τα στοιχεία εκείνα που θα μας κάνουν να ζήσουμε μια καλή και επιτυχημένη ζωή, όχι με τη στενή έννοια της επαγγελματικής ή οικονομικής επιτυχίας, αλλά με την έννοια της πλήρους ζωής που αξίζει να πεις πως έζησες. Αντλώντας έμπνευση από τη σκέψη διαφορετικών στοχαστών και εποχών, από τον Επίκουρο και τον Επίκτητο ως τον Βούδα, από τον Σπινόζα ως τον Μονταίν, ο Λενουάρ μάς βοηθά να δώσουμε απάντηση σε ερωτήματα όπως: Πώς μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας και ταυτόχρονα να βρισκόμαστε σε αρμο...

Οι αρχαίοι Έλληνες ζούσαν δίχως περιορισμούς. Αγάπησαν χωρίς να αισθάνονται ντροπή, έδωσαν προσοχή στις επιθυμίες της καρδιάς τους και δημιούργησαν μια από τις πιο προηγμένες κοινωνίες που γνωρίζουμε από την αρχαιότητα. Ο Dr. Stephen Bertman μας δείχνει πώς να φέρουμε πάθος και αξία στην καθημερινή μας ζωή, όπως ακριβώς το εννοούσαν οι αρχαίοι Έλληνες. Και το κατορθώνει αναλύοντας τις οκτώ αρχές της ελληνικής σοφίας, μέσα από την πλούσια κληρονομιά της κλασικής ιστορίας και μυθολογίας. Ο Ανθρωπισμός, η Επιδίωξη της Υπεροχής, η Εφαρμογή του Μέτρου, η Αυτογνωσία, ο Ορ...

Αυτό το βιβλίο εξετάζει τη σκέψη του Κορνηλίου Καστοριάδη και τη ριζοσπαστική εναλλακτική πρόταση που παρουσιάζει σε σχέση με τη σκέψη του Μισέλ Φουκώ σε τρεις βασικές έννοιες, κεντρικές στη θεωρία και των δύο διανοητών: το υποκείμενο, την παραγωγή κοινωνικής σημασίας και παράστασης και την κοινωνική και πολιτισμική αλλαγή. Αν και τα συμπεράσματά τους ήταν διαφορετικά, ο Καστοριάδης και ο Φουκώ αντιμετώπισαν παρόμοιες θεωρητικές και πολιτικές προκλήσεις και ασχολήθηκαν με κοινά ερωτήματα. Αυτό το σημαντικό βιβλίο αποτελεί έναν κριτικό διάλογο μεταξύ αυτών των δύο σωμάτω...

Ο Νίκος Φωτιάδης είναι ένας άφοβος άνθρωπος με ελεύθερο πνεύμα και ανήσυχη νόηση. Σε αυτόν αναγνωρίζει τον σεμνό μα όχι σεμνότυφο ελευθερόφρονα σκεπτόμενο άνθρωπο που βιώνει την ρήση του Σολωμού: "Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό". Σοβαρός χωρίς σοβαροφάνεια και ανυποχώρητος μέσα στη διαλογική του ετοιμότητα, με ευθυκρισία και επιμονή δίχως εμμονή στις θέσεις του επιχειρηματολογεί εξαντλητικά. [...] Παρότι άφοβος άνθρωπος, ο Νίκος Φωτιάδης δεν είναι αθεόφοβος. Θα τον ονόμαζε άνθρωπο ένθεο κι άθρησκο μάλλον. Είναι ένθεος, επειδή έχει Θεό, τον θεό...

Η ιστορία δημιουργεί την παιδεία υπό την έννοια ότι εντός της αναπτύσσεται η θρησκεία, η ποίηση, η φιλοσοφία, η επιστήμη. Η παιδεία δημιουργεί την ιστορία υπό την έννοια ότι δυνάμεις που προκύπτουν από τα ανείκαστα βάθη της ανθρώπινης συνείδησης υπερβαίνουν τις φυσικές διαδικασίες και θέτουν σε κίνηση τις ιστορικές διαδικασίες. Υπάρχει μια δωρημένη διάνοιξη προς τον κόσμο, η οποία υπερβαίνει τον κόσμο και δημιουργεί την ιστορία. Ο άνθρωπος είναι παιδαγωγούμενος και παιδαγωγός συγχρόνως. Είναι παιδαγωγούμενος επειδή προηγήθηκε η ιστορία. Και είναι παιδαγωγός επειδή έχει την...

Το βιβλίο πραγματεύεται τη σχέση της φιλοσοφίας του Martin Heidegger με μια θεωρία για το δίκαιο και τη δικαιοσύνη. Φιλοδοξεί να αποτελέσει μια πρώτη στην ελληνόφωνη γραμματεία μονογραφική ενασχόληση με ένα θέμα που δεν προσεγγίζεται συχνά, κυρίως ενόψει της (εν πολλοίς βάσιμης) υποψίας, ότι ο φιλόσοφος δεν μας αφήνει περιθώρια ή ενδείξεις επαρκείς για να μπορέσουμε να ιχνηλατήσουμε στοιχεία στη σκέψη του που θα πιθανολογούσαν την επιτυχία κάποιας ερμηνευτικής διάπλασης μιας τέτοιας σχέσης. Δεν πρόκειται για μια ακόμη "φιλοσοφία δικαίου", ούτε πολύ περισσότερο για κάποιο...

Οι αποθησαυρισμένες πλατωνικές ρήσεις όχι μόνο είναι ικανές να γίνουν στέγαστρα πολιτειακής και ατομικής ζωής, αλλά και αποσβολώνουν τους όποιους, πάντα επιδερμικούς, Popper-ερμηνευτές του Πλάτωνος που, μαραγκοί μιας προκρούστιας κλίνης, μηρυκάζουν μονόπλευρες ιδεοτροφές της επιλογής τους. Σ’ αυτούς θα ταίριαζε ό,τι ο Πλάτων λέει για όσους "τα σκολίεθρα των μελλόντων καθίζεσθαι αποσπώντες χαίρονται και γελώσιν, επειδάν ίδωσιν ύπτιον ανατετραμμένον" (Ευθύδημος 287c). O ίδιος γελά τελευταίος, κάθε φορά που ο μελετητής του αναγνωρίζει ότι ο Αθηναίος φιλόσοφος ενεργεί όπως ο...

Δεν θα ήταν δυνατόν να μην έχω κάποιες σκέψεις, αλλά ούτε και να παραμένουν αυτές οι σκέψεις συνεχώς οι ίδιες. Με αυτή την έννοια, αυτό το βιβλίο αποτελεί την προηγούμενη από μία ή περισσότερες πιο καθαρές καταστάσεις αίσθησης και σκέψης (από τους ανθρώπους, γενικώς) πάνω στα πράγματα.

The "Apology of Socrates", written by Plato, is the speech of self-defense which Socrates spoke at his trial in 399 BC. Specifically, the "Apology" is a defense against the charges of "corrupting the youth" and "not believing in the gods in whom the city believes, but in other daimonia". In this dialogue, Socratew speaks in a very plain manner and explains who he is and what kind of life he led. The "Apology" is one of four Socratic dialogues, along with "Euthyphro", "Phaedo" and "Crito", through which Plato details the final days of the philosopher Socrates.

Epictetus (c. 55-135 AD), of Hierapolis (Phrygia), was a Stoic philosopher. In his "Manual on the Art of Living" gives explicit advice on how to live. The "Manual" is a collection of principles that together provide a philosophy for everyday life. The basis of philosophy is self-knowledge. The integrity, the self-management and the personal freedom are the main points that Epictetus focuses on. Epictetus was born into slavery, but he remained free, he lived in poverty, but he remained happy. By putting into practice all his wise instructions, man can conquer virtue and beco...

O Νίτσε ανακάλυψε τον Ντοστογιέφσκι τον χειμώνα του 1886-87, όταν ξετρύπωσε μια γαλλική μετάφραση του "Υπογείου" σ’ ένα βιβλιοπωλείο της Νίκαιας. Δύο χρόνια αργότερα, θα τον χαρακτήριζε ως τον μόνο ψυχολόγο από τον οποίο είχε κάτι να μάθει. Η δεύτερη "συνάντησή" τους έγινε στις παρυφές του μηδενισμού. Ο Νίτσε ανακοίνωσε τον θάνατο του Θεού, ενώ ο Ντοστογιέβσκη επισήμανε τους κινδύνους που εγκυμονούσε ο αθεϊσμός. Το ανά χείρας βιβλίο περιγράφει και τις δύο όψεις αυτής της συνάντησης, ακολουθώντας το νήμα που προσφέρει η αλληλογραφία του Νίτσε. Ο Paolo Stellino πραγματοποι...

Ο Νίτσε έφυγε νωρίς. Δεν πρόλαβε να δει γονιμοποιημένη την προφητική του οργή, καρποφόρο τον ρεαλισμό των διορατικών του διαγνώσεων. "Πολύ πρώιμος πρόδρομος μιας πολύ όψιμης άνοιξης". Ευδιάκριτη δεν είναι ακόμα ούτε και η άνοιξη, όμως οι πρόδρομοι πληθύνονται - τα σημάδια ότι κυοφορούνται επιγνώσεις εκρηκτικής δυναμικής ξεμυτίζουν ασταμάτητα στον παγετώνα τριών αιώνων κυριαρχίας του Διαφωτισμού-μηδενισμού. Συνεχιστές της νιτσεϊκής επαναστατικής διαύγασης του "ενός, ούτινός έστι χρεία", καθένας με διαφορετικό απόθεμα ωριμότητας, σίγουρα ο Ντοστογιέφσκι, ο Χάιντεγγερ, ο Σάρτ...

Ξεκινώντας από τη δική του εμπειρία της ξενιτειάς, ο Δημήτρης Μαρκής εστιάζει στο τρίπτυχο "βιώματα"-"διαβάσματα"-"θεσμοθετήματα", που σηματοδοτεί την κοινοπραξία φιλοσοφίας, λογοτεχνίας και κοινωνιολογίας. Η ξενιτειά εξετάζεται με υπαρξιακό ενδιαφέρον και χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες και πολιτικές ιδεοληψίες. Το βιβλίο ως τέτοιο πρέπει να διαβαστεί, ως η φαινομενολογία μιας ζωής που αιωρείται μεταξύ δύο πατρίδων, χωρίς τη δυνατότητα να συμφιλιώνει την αντίθεση αυτή. [...] Το παρόν πόνημα είναι συνέχεια -η άλλη πλευρά- του βιβλίου "Μαθήματα εισαγωγής στη φιλοσοφία"...

Αυτός ο συλλογικός τόμος περιλαμβάνει μελέτες πανεπιστημιακών καθηγητών και ερευνητών που επιχειρούν να ανιχνεύσουν τους αρμούς ανάμεσα στις τρεις θεμελιώδεις για την ανθρώπινη σκέψη και πνευματική δημιουργία θεματικές έννοιες, την φιλοσοφία, την αυτογνωσία και την επιμέλεια ψυχής/εαυτού, εκκινώντας από την αρχαία φιλοσοφική προσέγγιση της σχέσεως μεταξύ τους, η πιο γνωστή εκδοχή της οποίας είναι το σωκρατικό αίτημα για την επιμέλεια της ψυχής, και επεκτείνοντας το ενδιαφέρον τους σε όλες τις μεταγενέστερες περιόδους της ελληνικής φιλοσοφίας, μέχρι και την νεοελληνική φιλοσ...

Ο Νίτσε έφυγε νωρίς. Δεν πρόλαβε να δει γονιμοποιημένη την προφητική του οργή, καρποφόρο τον ρεαλισμό των διορατικών του διαγνώσεων. "Πολύ πρώιμος πρόδρομος μιας πολύ όψιμης άνοιξης". Ευδιάκριτη δεν είναι ακόμα ούτε και η άνοιξη, όμως οι πρόδρομοι πληθύνονται - τα σημάδια ότι κυοφορούνται επιγνώσεις εκρηκτικής δυναμικής ξεμυτίζουν ασταμάτητα στον παγετώνα τριών αιώνων κυριαρχίας του Διαφωτισμού-μηδενισμού. Συνεχιστές της νιτσεϊκής επαναστατικής διαύγασης του "ενός, ούτινός έστι χρεία", καθένας με διαφορετικό απόθεμα ωριμότητας, σίγουρα ο Ντοστογιέφσκι, ο Χάιντεγγερ, ο Σάρτ...

Τι είναι η ψυχή, ποια η σχέση της με το σώμα; Εξακολουθεί να υπάρχει μετά τον θάνατο; Με ποια έννοια και ποιές προϋποθέσεις; Και το σώμα; Ποια είναι η αξία του; Κι ο Θεός, τι λόγο έχει σε όλα αυτά; Ποια η σχέση Του με το δημιούργημά Του; Κατά πόσο ο άνθρωπος είναι υπεύθυνος για την ευτυχία ή τη δυστυχία του σε αυτήν ή την άλλη ζωή; Πώς ερμηνεύεται η ύπαρξη του κακού με την παράλληλη ύπαρξη ενός αγαθού και παντοδύναμου Θεού; Γιατί το κακό είναι τόσο υπερβολικό και κάποτε - κάποτε τόσο άδικο; Γιατί καλοί και δίκαιοι άνθρωποι δυστυχούν, ενώ κακοί ευτυχούν και αναγνωρίζονται;...