Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "Ecce Homo" γράφτηκε το 1888, αλλά εκδόθηκε μετά τον θάνατο του φιλοσόφου, το 1908. Η παρούσα μετάφραση έγινε από το γερμανικό Friedrich Nietzsche, "Samtliche Werke. Kritische Studienausgabe in 15 Einzelbanden", επιμ. έκδ. Giorgio Colli και Mazzino Montinari, de Gruyer, Βερολίνο και Νέα Υόρκη, 1988, τόμ. 6. Ως βοηθήματα χρησιμοποιήθηκαν η γαλλική μετάφραση του Jean-Claude Hemery (F. Nietzsche, "Oeuvres philosophiques completes", τομ. 6, Gallimard, Παρίσι, 1974) και η αγγλική του Walter Kaufmann (F. Nietzsche, "On the Genealogy of Morals and Ecce Homo", Vintage Books, Νέα...

Ένα συγκλονιστικό και βαθυστόχαστο κείμενο του μεγάλου φιλοσόφου και μυστικιστή, δημιουργού του περίφημου Μαρτινιστικού ρεύματος. Μας αποκαλύπτει την τραγική κατάσταση του ανθρώπου, του απομακρυσμένου από την πρότερη ένδοξη θέση του, και μας υποδεικνύει το δρόμο της αυτογνωσίας και της ταπεινότητας που θα τον οδηγήσει στην επανενσωμάτωσή του, στη θεία πηγή, και στην επανάκτηση της δόξας που του ανήκει.

Η φιλοσοφία του Νίτσε αποτέλεσε ισχυρό πλήγμα εναντίον του ορθολογισμού και της νοησιαρχίας. Ο Νίτσε θεμελίωσε τη φιλοσοφία του σε μια πρωταρχική άρνηση, την άρνηση που πρόβαλε ο πεσιμισμός του Σοπενχάουερ. Το αξίωμα του Σοπενχάουερ "βούληση για ζωή" μετατράπηκε απ' τον Νίτσε σε "βούληση για δύναμη", η οποία αντιτίθεται στην ανθρώπινη δυστυχία στον επίγειο τόπο και μέσω της οποίας εξαγγέλλεται η ευτυχία του ανθρώπου. Τα ερωτήματα που απασχολούν τον Νίτσε είναι κατά πόσο οι καθιερωμένες αξίες συντελούν στην αναβάθμιση ή την υποβάθμιση της ζωής, στην πραγμάτωση μιας ζωής πλο...

Στο κείμενο του Jacques Derrida, διαπιστώνεται μια θετικότερη αντιμετώπιση ολόκληρου του έργου του Husserl. Εδώ, συνοψίζονται οι μέχρι τότε αποτιμήσεις του Derrida της χουσερλιανής φαινομενολογίας, αναγνωρίζοντας τις δυσκολίες που αντιμετώπισε ο Husserl οι οποίες ανάγονται στην υπερβατολογική υποκειμενικότητα. Το κείμενο διαρθρώνεται γύρω από την προϊστορία της φαινομενολογίας, την εποχή και τη στατική συγκρότηση και τη γενετική φαινομενολογία. Ο Derrida ξετυλίγει τη διαδρομή της χουσερλιανής φαινομενολογίας στο πλαίσιο των θεωριών που αντιμετώπισε ο Husserl, από τον θετικι...

Αφετηρία της προκείμενης εργασίας υπήρξε η καταγραφή της μετάφρασης του "De differentiis topicis" του Βοηθίου από τον Μανουήλ Ολόβωλο με βάση τον Vaticanus gr. 207, και ο στόχος η κριτική έκδοση του βυζαντινού κειμένου. Στη συνέχεια η εργασία διευρύνθηκε προς την κατεύθυνση της λατινικής πραγματείας, των σχολίων του Ολοβώλου, της απόδοσης του Προχόρου Κυδώνη και του σύντομου έργου του Γεωργίου Παχυμέρη ("Γεωργίου πρωτεκδίκου και δικαιοφύλακος του Παχυμέρη η διαίρεσις των τόπων των διαλεκτικών, καθώς διείλεν αυτούς των Ιταλών τις καλούμενος Βοήτιος, οι δη και μετηνέχθησαν πρ...

Ο Μισέλ Ονφρέ, μέσω της αποδόμησης του μαρκήσιου ντε Σαντ, προβαίνει ταυτόχρονα και στην αποδόμηση της ιδεολογίας και των πρακτικών της διανόησης του 20ού αιώνα, που κατασκεύασε τον μύθο του "θεϊκού μαρκησίου". Μύθος που κατασκευάστηκε ενάντια στην αλήθεια των ιστορικών γεγονότων, παραβλέποντας ακόμα και τα ίδια τα γραπτά του ντε Σαντ. Γι’ αυτούς τους διανοουμένους, ανάμεσά τους τον Μπρετόν, τον Αραγκόν, τον Μπατάιγ, τον Μπαρτ, τον Λακάν, τον Ντελέζ, τον Φουκώ της "Ιστορίας της τρέλας", ο Σαντ μεταβλήθηκε σε πρότυπο, σε οραματιστή, σε φιλοσοφικό πρόδρομο του 20ού αιώνα. Πώς...

Un grand nostalgique de l’eternite, Friedrich Nietzsche, criait vers sa solitude, vers l’exil pour leur demander refuge, loin, tres loin de toute verite. Rimbaud, ce grand enfant aux yeux emerveilles, se sentait retourner en exil, en esclavage, alors que Blanchot voyait dans le regard d’Eurydice une lumiere aveuglante, etrangere a tout exil, a tout esclavage... L’apport precieux de la Muse est partout present. La mystique religieuse essaye de nous placer dans l’audela symbolique, alors qu’Homere, le divin, nous initie dans l’espace mondain, poetique, symbolique et mythique...

[...] The present volume is intended to show that the ideal of an at once sociohistorical and authentically philosophical approach to the spiritual life of the late Greek elites is still alive, and that a presentation of late antique philosophical life that does justice as much to the ideas themselves as to the circumstances in which they were studied and lived is a realizable aim. What follows is, then, work in progress, all destined to be presented more fully elsewhere. [...]

Πρώτος ο ορφισμός δίδαξε ότι ο άνθρωπος ξεπλήρωνε, μέσα από την αθλιότητα της ύπαρξης, το αμάρτημα των "μακρινών προγόνων", ότι η σάρκα έπρεπε να θανατωθεί για ν' απελευθερώσει την ψυχή και να της επιτρέψει να φθάσει στην αληθινή ζωή, την αιώνια ζωή· ότι ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να μετουσιώσει την αλλαγή της ύπαρξής του, με τις δικές του δυνάμεις, αλλά αν φωτισθεί και καθοδηγηθεί από τον μυστηριακό θεό. Κατέστησε οικεία την αντίληψη για τον θεό που υποφέρει και θνήσκει, και η ανάστασή του αποτελεί για τους μυημένους την εγγύηση προς την αθανασία.

Τι κοινό έχει η φιλοσοφία με τα κόμικ; Την αφήγηση. Και κάποιες αφηγήσεις ήταν τόσο γοητευτικές που μπόρεσαν να αλλάξουν τον κόσμο. Η αγορά των φιλοσόφων σε μικρά εικονογραφήματα. Θαλής Πυθαγόρας Παρμενίδης Δημόκριτος Εμπεδοκλής Πρωταγόρας Σωκράτης Πλάτων Αριστοτέλης Διογένης Επίκουρος Μάρκος Αυρήλιος Χέγκελ Νίτσε

Συνεχίζοντας τη μεγάλη παράδοση της Δυτικής Φιλοσοφίας στην περιπέτειά της γύρω από το Ον και το Είναι, η παρούσα μελέτη ψηλαφεί τη διάσταση που παίρνει η έννοια της χαϊντεγκεριανής "οντολογικής Διαφοράς" στο κατώφλι του 21ου αιώνα, διυλισμένη μέσα από τη σύλληψή της ως "Διαφωρά/Διαφορά" στη μεταμοντερνικότητα και το ντισκούρ του Ασυνειδήτου στο κλασικό και μεταστρουκτουραλιστικό ψυχαναλυτικό παράδειγμα. Διηθώντας τον φιλοσοφικό στοχασμό της θεμελιώδους οντολογίας μέσα από τις ενοράσεις του μεταστρουκτουραλισμού αλλά και της ψυχανάλυσης, που γνωρίζει τον ευνουχισμό του Φύλο...