Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Βιβλία Γ΄, Δ΄: Σχέσεις των φυτών με το ξηρό και με το υγρό, η προέλευση του υγρού και του ξηρού. Οι σκοποί της φύσης κ.ά.

Ηρωικός Ένας Φοίνικας, αποκλεισμένος από την καταιγίδα, και ένας Θρακιώτης αμπελουργός συζητούν. Ο δεύτερος ισχυρίζεται πως έρχεται σε επαφή με το φάντασμα του Πρωτεσίλαου, του πρώτου Έλληνα που σκοτώθηκε στην Τροία. Παράξενη και διασκεδαστική αφήγηση, που αναμειγνύει θέματα συγκαιρινά και αρχαία. Νέρων Ο φιλόσοφος Μουσώνιος συζητά με τον Λήμνιο Μενεκράτη για το εγχείρημα του Νέρωνα να διανοίξει τον Ισθμό της Κορίνθου, όπου είχε αναγκαστεί να δουλέψει και ο ίδιος.

Ιστορική και πολιτική οργάνωση των Αθηνών από την περίοδο της πρωτόγονης μοναρχίας μέχρι τη δημοκρατία των αρχών του 4ου π.Χ. αιώνα. Μυθικά χρόνια, Κυλώνειον άγος, Δράκων, Σόλων, Πεισίστρατος, τυραννοκτόνοι, Περσικοί πόλεμοι. Το πολίτευμα της εποχής του συγγραφέα. Κοινωνική και πολιτική οργάνωση. Οι θεσμοί, οι άρχοντες, τα όργανα.

Φιλοσοφικά, πολιτικά και ιστορικά ζητήματα. Αναφορές στη δράση βασιλέων και ηγεμόνων.

Βιβλία Α΄Η΄. Συλλογή ιστοριών χωρίς εσωτερική ενότητα. Θεματολογία σχετική με τη φύση, τους λαούς, τους πολιτικούς, τους καλλιτέχνες. Περιγραφή αλλά κυρίως ηθοπλαστικός σκοπός. Ενδεικτικά θέματα: Αγριόχοιροι που γνωρίζουν ιατρική, τα δώρα του βασιλιά των Περσών, Σωκράτης και Αλκιβιάδης, οι μάγοι της Περσίας, σπουδαίοι Έλληνες που ήταν πάμπτωχοι κ.ά.

Κριτική και ανασκευή των παλαιών φιλοσοφικών απόψεων για τη φύση και το σύμπαν. Έρευνα περί θεών. Οι δρώσες και οι υλικές αρχές. Οι ασώματες οντότητες (τόπος, κίνηση, χρόνος, αριθμός κ.λπ.). Η γένεση και η φθορά.

Ο εσχατολογικός μύθος της Πολιτείας. Ο αγγελιαφόρος του Άδη. Η έννοια της αναβίωσης. Οι πορείες των ψυχών. Είδη ζωής. Οι πλατωνικοί συμβολισμοί.

Υπομνήματα σε συγγράμματα του Αρχιμήδη γραμμένα από έναν μελετητή του 5ου μ.Χ. αιώνα.

Περί γεωργίας Ερμηνεία του χωρίου 9.20-21 της Γενέσεως, η τέχνη της γεωργίας και η ενασχόληση του Νώε με αυτή. Περί φυτουργίας Νώε. Συνέχεια της ερμηνείας του παραπάνω χωρίου. Ποιος ο συμβολισμός της καλλιέργειας του αμπελιού. Η φυτουργία των ανθρώπων μίμηση της φυτουργίας του Θεού. Περί μέθης. Συνέχεια της ερμηνείας του παραπάνω χωρίου. Αναφορά στη μέθη και τη γύμνωση του Νώε. Η σημασία της μέθης στον μωσαϊκό νόμο.

Ρητορική προς Αλέξανδρον: Κείμενο που απευθύνει ο Αριστοτέλης στον παλαιό μαθητή του Αλέξανδρο, όταν ο τελευταίος εκστράτευε στην Ασία. Τονίζει τη σημασία της μελέτης της ρητορικής τέχνης με σκοπό την επιτυχή σύνθεση πολιτικών λόγων. Η γνησιότητα του έργου είναι αμφίβολη. Προτρεπτικός: Κείμενο με εμφανείς πλατωνικές επιρροές, όπου ως ανώτερο στάδιο της ανθρώπινης ζωής προβάλλεται η φιλοσοφική γνώση. Περί πνεύματος: Βιολογικό σύγγραμμα που πιθανότατα ανήκει στον γιατρό Ερασίστρατο. Το έμφυτο «πνεύμα» των έμβιων όντων. Πώς αυξάνει και πώς τρέφεται. Λειτουργίες που επιτ...

Βιβλίο Θ΄: Ο αιώνιος χαρακτήρας της κίνησης. Αντίκρουση των περί του αντιθέτου επιχειρημάτων. Το πρώτο κινούν ακίνητον. Μοναδικός και αιώνιος χαρακτή¬ρας του πρώτου κινούντος. Η φορά ως πρώτο είδος κίνσησης. Μόνη συνεχής και άπειρη κίνηση η κυκλική. Το πρώτο κινούν δεν έχει μέρη και μέγεθος και βρίσκεται στην περι¬φέρεια του κόσμου.

Βιβλία Ε΄-Η΄: Κίνηση και μεταβολή. Ενότητα και ετερότητα των κινήσεων. Κίνηση και ηρεμία. Το συνεχές. Κάθε χρονική στιγμή είναι αδιαίρετη. Κάθε κινούμενο είναι διαιρετό. Πεπερασμένο και άπειρο της κίνησης και του κινούμενου. Μεταβολή και άπειρο. Κάθε κινούμενο κινείται από κάτι άλλο. Το πρώτο κινούν δεν κινείται από κάτι άλλο. Αναλογίες των κινήσεων.

Βιβλία Γ΄, Δ΄: Η κίνηση. Κινούν και κινούμενο. Το άπειρο και τα είδη του. Ποιο από τα τέσσερα αίτια αποδίδεται στο άπειρο. Ο τόπος και ο χαρακτήρας του. Μπορεί ο τόπος να βρίσκεται μέσα σε τόπο; Το κενό. Κενό και σώματα. Ο χρόνος.

Η φυσική φιλοσοφία του Αριστοτέλη. Βιβλία Α΄, Β΄: Πόσες και ποιου είδους είναι οι πρώτες αρχές της φύσης. Κριτική των αντιλήψεων του Παρμενίδη και του Μέλισσου. Παρατηρήσεις σχετικά με τις πρώτες αρχές. Η μεταβολή και τα αίτιά της. Η έννοια της τύχης και τα χαρακτηριστικά της. Το αυτόματον. Διάκριση μεταξύ τύχης και αυτομάτου.

Θεώρηση του σώματος και της ψυχής ως δύο όψεων μιας και μοναδικής ουσίας. Στη μεταξύ τους σχέση τα δύο τούτα νοούνται ως ύλη και μορφή. Η ψυχή ως εντελέχεια του ατόμου.

Ο σχολιασμός από τον Πρόκλο του έργου «Αριθμητική εισαγωγή» του Νικομάχου, μέσω της διασκευής του Ιωάννη Φιλόπονου (η οποία συντέθηκε με πρότυπο το χαμένο σήμερα έργο του Πρόκλου).

Περί ελευθερίας, η επιλογή της συμπεριφοράς, ο ήσυχος βίος, οι οξύθυμοι άνθρωποι, ο άφοβος και ο αναίσχυντος, για τι πρέπει ν' αδιαφορούμε και για τι να ενδιαφερόμαστε κ.ά.

Βιβλία Α΄, Β΄: Συνέχεια του προηγούμενου έργου, με χαρακτήρα μάλλον φιλοσοφικό παρά περιγραφικό. Κριτήριο οι τέσσερις αριστοτελικές αιτίες, ύλη, μορφή, κινούν και τέλος.

Πυθαγόρας, Εμπεδοκλής, Επίχαρμος, Αρχύτας, Φιλόλαος, Ηράκλειτος, Ξενοφάνης, Παρμενίδης, Μέλισσος, Ζήνων ο Ελεάτης, Λεύκιππος, Δημόκριτος, Πρωταγόρας, Πύρρων κ.ά. (Για το 10ο βιβλίο βλ. Επίκουρος, τόμος υπ’ αριθ. σειράς 284).