Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Στο εξαιρετικά ενδιαφέρον δοκίμιό του Περί του τραγικού φαινομένου, ο Σέλερ είναι φυσικό να μη συναρτά σχεδόν καθόλου την περί τραγικού θέση του με το αντίστοιχο αισθητικό φαινόμενο. Για τον Σέλερ, όχι μόνο το τραγικό δεν συνιστά μια πρωταρχική αισθητική κατηγορία, αλλά και είναι αμφίβολο αν υφίσταται ποτέ ως αμιγώς αισθητικό φαινόμενο. Για τον λόγο αυτό, ο φιλόσοφος δεν επικαλείται παρά ελάχιστα τραγικά δεδομένα από τον χώρο του θεάτρου, τα οποία, ακόμη κι αν απουσίαζαν εντελώς, δεν θα έβλαπταν σχεδόν καθόλου το κείμενο: ένα κείμενο που δεν επιδιώκει να μας διαφωτίσε...

Θ' αρχίσουμε όχι βιογραφικά ούτε εργογραφικά αλλά συμβολαιογραφικά, ανοίγοντας την διαθήκη του Εδμόνδου Χούσσερλ. Διαβάζουμε σε ένα από τα τελευταία του κείμενα (1935): "Η πολυσυζητημένη σήμερα και κυρωμένη σε αναρίθμητα συμπτώματα της παρακμής της ζωής "κρίση του ευρωπαϊκού είναι" δεν είναι κάποιο σκοτεινό πεπρωμένο, κάποια αδιάγνωστη μοίρα, αλλά γίνεται κατανοητή και μπορεί να αντικρυσθεί στο φόντο της φιλοσοφικώς ανακαλύψιμης τελολογίας της ευρωπαϊκής ιστορίας. Προϋπόθεση όμως αυτής της κατανόησης είναι να συλληφθεί προηγουμένως το φαινόμενο "Ευρώπη" κατά τον κεντρικό πυ...

Η "Πλάτωνος Φαρμακεία", αυτόνομο δοκίμιο από τον τόμο "La dissemination" (1972), είναι μία από τις σημαντικότερες στη σύγχρονη σχέψη αναγνώσεις της πλατωνικής φιλοσοφίας και συνάμα μια προνομιακή - για τον Έλληνα αναγνώστη - εισαγωγή στο έργο του Derrida. Με αφετηρία μια εκ του σύνεγγυς ανάγνωση του "Φαίδρου" και του μύθου για την καταγωγή της γραφής, ο Derrida επιχειρεί μια κριτική αποδόμηση του πλατωνισμού, δηλαδή της φιλοσοφικής παράδοσης που εγκαινιάζει ο Πλάτων, και η οποία, με μια παλινδρομική κίνηση αφαίρεσης, αποσπάται από το κείμενο των διαλόγων και συγκροτείται ω...

«Η ανάλυση των καταναλωτικών αντικειμένων με οδήγησε στην εξέταση της σφαίρας της παραγωγής. Αναρωτήθηκα μήπως αυτή κατασκεύαζε σημεία μάλλον παρά εμπορεύματα. Αν αναλύσουμε την παραγωγή υπό το πρίσμα των σημείων, βλέπουμε ότι η ίδια η πολιτική οικονομία -αυτό το παλιό θεμέλιο που το νομίζαμε τόσο στερεό- είναι εντελώς αυθαίρετη. Τούτη η «επιστήμη» δεν μπορεί να ορίσει στ' αλήθεια ούτε την ανταλλαγή ούτε τη χρήση... Αυτό που χθες εμφανιζόταν ως αρχή ισορροπίας -η θεωρία των αναγκών- έχει υποστεί σαρωτική επίθεση. Η παραγωγή δεν διαθέτει πλέον μέτρο κρίσεως και κοινωνική ηθι...