Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σεβαστή αναγνώστρια και σεβαστέ αναγνώστη, το βιβλίο τούτο είναι η μεγάλη απάντησις εις τους πολυάριθμους καθηγητάς του κατεστημένου, οι οποίοι προσπαθούν με σωνιστική και αγγλοσαξωνική λύσσα να παραποιήσουν τα αληθινά ιστορικά γεγονότα της παν-ιερής ελληνικής φυλής. Επιθυμούν σφόδρα οι -δια ολίγον ακόμη- εξουσιασταί να αλλοιώσουν τας ηθικάς, φιλοσοφικάς και επιστημονικάς αξίας του Πλάτωνος και όλων των αειπαμμεγίστων Ελλήνων σοφών. Ο "Τίμαιος" του Πλάτωνος ήτο και είναι ιερόν έργο. Ο δε συγγραφεύς Ανέστης Κεραμυδάς δίδει την πρέπουσα απάντηση εις τους μεταφραστάς, αναλυτ...

[...] Ο "Τίμαιος" εμφανίζεται ως συνέχεια κατά κάποιο τρόπο της "Πολιτείας" του Πλάτωνα. Ο Σωκράτης ανοίγει τη συζήτηση με αναφορά στα βασικά σημεία που εξέθεσε στην ίδια συντροφιά προσώπων την προηγούμενη ημέρα (173·-19b) και η ανακεφαλαίωση που γίνεται συμπίπτει απολύτως με τα περιεχόμενα των πρώτων πέντε βιβλίων της "Πολιτείας". Το έργο χωρίζεται σε τρία ευδιάκριτα μέρη: α) την εισαγωγική ανακεφαλαίωση των περιεχομένων των πρώτων πέντε βιβλίων της "Πολιτείας" (17a-19b) από τον Σωκράτη με έκφραση της έντονης επιθυμίας υλοποίησης της θεωρίας σε συγκεκριμέν...

"Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι το κυρίαρχο είδος της ψυχής, αυτό που δώρισε ο θεός στον καθένα μας, είναι ένας δαίμων. Είναι αυτό που, όπως είπαμε, κατοικεί στην κορυφή του σώματος και μας ανυψώνει από τη Γη προς τον συγγενικό μας ουρανό. Γιατί η αλήθεια είναι ότι είμαστε φυτά όχι της Γης αλλά του ουρανού". (Πλάτων, "Τίμαιος" 90a) "Η επίδραση που άσκησε ο "Τίμαιος" από τον Αριστοτέλη ως σήμερα είναι από μόνη της ένα δαιδαλώδες κεφάλαιο της ιστορίας της φιλοσοφίας. Κανένας άλλος πλατωνικός διάλογος, αλλά ίσως και κανένα άλλο φιλοσοφικό κείμενο, δεν διαβάστηκε ή σχολιάστ...

"... ο πάντων αγεμών Θεός επέτρεψεν διοίκησιν κόσμω είμεν συμπεπληρωμένω εκ θεών τε και ανθρώπων των τε άλλων ζώων..." "Και σύνεσις και ο πρεσβίστα φιλοσοφία, αποκαθαράμενοι ψευδέας δόξας, ενέθηκαν τάν επίστάμαν, ανακαλασάμεναι τον νόον εκ μεγάλας τας αγνοίας..."

ΤΙΜΑΙΟΣ: Η πλατωνική φυσική. Η δημιουργία του σύμπαντος, της ψυχής του κόσμου και της ψυχής του ανθρώπου. Έκθεση των κοσμολογικών, φυσικών, ιατρικών και ανθρωπολογικών απόψεων του φιλοσόφου με τρόπο άλλοτε κοντινό στη μυθολογική αφήγηση και άλλοτε αυστηρά επιστημονικό. ΚΡΙΤΙΑΣ: Ημιτελής διάλογος στον οποίο ο Κριτίας αφηγείται πώς ήταν οργανωμένη η πόλη των Αθηνών 9.000 χρόνια πριν και πώς απέκρουσε την επιδρομή των κατοίκων της Ατλαντίδας. ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Αναδιήγηση διαλόγου μεταξύ του Σωκράτη και των Ελεατών φιλοσόφων, με αντικείμενο το πρόβλημα των ιδεών. Η κριτική της...

Ο Καρλ Μαρξ σπάνια έγραφε για τη χειραφετημένη κοινωνία του μέλλοντος. Ενδιαφερόταν κυρίως για τις ουτοπίες, αλλά απεχθανόταν τις πολύ κανονιστικές, πολύ πιεστικές, πολύ σύντομες δογματικές εκδοχές. Το αντικείμενό του ήταν, όπως το υπενθυμίζει πολύ ορθά ο Μιγκουέλ Αμπενσούρ, η μεταλλαγή της ουτοπίας σε έναν κριτικά κομμουνισμό. Σε τι ακριβώς συνίσταται αυτό; Στο III Βιβλίο του Κεφαλαίου -στο ανολοκλήρωτο χειρόγραφο, που δημοσιεύθηκε μετά τον θάνατό του από τον Φρειδερίκο Ένγκελς το 1894-, βρίσκουμε ένα σημαντικό χωρίο, το οποίο έχει συχνότατα αναφερθεί, αλλά σπανίως αναλυθε...

Οι θρησκείες που θεμελιώνονται σε κάποιο ιερό κείμενο, το οποίο θεωρείται πώς αποτυπώνει τον Λόγο του Θεού -είτε πρόκειται για την Τορά είτε για τα Ευαγγέλια είτε για το Κοράνι-, συνήθως αντιμετωπίζονται ως ανορθολογικές και επικίνδυνες, καθώς βασίζονται σε "αλήθειες" ξεπερασμένες από την επιστήμη, αλλά και επειδή τρέφουν πρακτικές που πολλές φορές έρχονται σε σύγκρουση με τις αρχές μιας φιλελεύθερης ηθικής. Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου -καθηγητής Φιλοσοφίας και διαπρεπής μελετητής του Διαφωτισμού- αντιμετωπίζει το ζήτημα αυτό από μίαν άλλη σκοπιά. Μας καλεί να δούμε τ...

"Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών" είναι η φημισμένη ανθολογία ασκητικών κειμένων, που οργώνει αμέσως ή εμμέσως της συνειδήσεως των ορθοδόξων χριστιανών τους τελευταίους δύο και πλέον αιώνες. Δεν είναι έργο με αναφορά το παρελθόν. Μέσα από τις σελίδες της ενάγει ο δρόμος για να κατανοήσουμε δυσνόητα χαρακτηριστικά του συλλογικού μας προσώπου μαζί με καθοριστικές ιδέες και αξίες μας. Μας δίνει την δυνατότητα να θεμελιώσουμε επιστημονικά μια νεοελληνική ανθρωπολογία, που οδυνηρά μας λείπει, δημιουργώντας μόνιμη κρίση πολιτισμού. Μέσα από "Το αδιανόητο τίποτα" ο Στέλιος Ράμφος ερ...

"Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών" είναι η φημισμένη ανθολογία ασκητικών κειμένων, που οργώνει αμέσως ή εμμέσως της συνειδήσεως των ορθοδόξων χριστιανών τους τελευταίους δύο και πλέον αιώνες. Δεν είναι έργο με αναφορά το παρελθόν. Μέσα από τις σελίδες της ενάγει ο δρόμος για να κατανοήσουμε δυσνόητα χαρακτηριστικά του συλλογικού μας προσώπου μαζί με καθοριστικές ιδέες και αξίες μας. Μας δίνει την δυνατότητα να θεμελιώσουμε επιστημονικά μια νεοελληνική ανθρωπολογία, που οδυνηρά μας λείπει, δημιουργώντας μόνιμη κρίση πολιτισμού. Μέσα από "Το αδιανόητο τίποτα" ο Στέλιος Ράμφος ερ...

Μπροστά στη βάρβαρη πραγματικότητα, η επιστήμη και η φιλοσοφία μπορούν να αποτελέσουν καταφύγιο. Έναν προσωπικό χώρο γαλήνης και πνευματικής έξαρσης. Ωστόσο, πρέπει να είναι κανείς ακρωτηριασμένος ατομιστής, για να αναζητήσει κάποιο προσωπικό καταφύγιο σε μια εποχή η οποία εγκυμονεί πλανητικές καταστροφές αλλά, παρ' όλα όσα συνέβησαν, δημιουργεί και τις "αντικειμενικές" επί του παρόντος δυνατότητες για υπέρβαση της σημερινής βαρβαρότητας. Στόχος του βιβλίου είναι να αναδείξει συγκεκριμένα την ενότητα των επιστημών με τη φιλοσοφία, η οποία μεταβάλλεται ιστορικά και συνυπάρχ...

Τι ακριβώς απαιτεί η φιλοσοφία (απ' εκείνους που την ασκούν, απ' εκείνους στους οποίους απευθύνεται, από την κοινωνία, από τον κόσμο και την πραγματικότητα εν γένει) και τι είναι εύλογο να απαιτεί κανείς από αυτήν; Το μεγαλύτερο μέρος αυτού του βιβλίου είναι αφιερωμένο στην κριτική συζήτηση περί των διαφόρων κλασικών και σύγχρονων κατηγοριών απάντησης που έχουν δοθεί στο ερώτημα "Τι είναι η φιλοσοφία;" O Jacques Bouveresse αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση στο χώρο της σύγχρονης γαλλικής διανόησης. Τα φιλοσοφικά του κείμενα αποτελούν μια εξαιρετική εισαγωγή στην ιστορία της αν...

"Η νοσταλγία του άπειρου, σε ένα ον πεπερασμένο, να τι είναι ο άνθρωπος", είπε κάποιος. Η επιδίωξη του Απόλυτου είναι πανανθρώπινη. Εκφράζεται σε όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας ως αναζήτηση της απόλυτης αλήθειας στη φιλοσοφία, της απόλυτης, ύστατης πραγματικότητας στην επιστήμη, της εμβιώσης του μεταφυσικού απολύτου στον μυστικισμό, της απόλυτης επίγνωσης του Θεού στη θρησκεία, της έκφρασης του ωραίου στην απόλυτη μορφή στην τέχνη. Η καθολική ανθρώπινη νοσταλγία του απόλυτου υποδηλώνει οτι αυτή είναι σύμφυτη με τη συνθήκη της ανθρώπινης ύπαρξης.