Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο "Είδωλα καμόντων. Μια προσωπική Νέκυια" περιλαμβάνει είκοσι έξι μεγάλους πίνακες του ζωγράφου Χρόνη Μπότσογλου, οι οποίοι με τον ενιαίο τίτλο "Μια προσωπική Νέκυια" θα εκτεθούν από τις 18 Δεκεμβρίου στο Μουσείο Μπενάκη. Η λέξη Νέκυια, που περιλαμβάνεται στον τίτλο, μας παραπέμπει στην ενδέκατη ραψωδία της Οδύσσειας, στην οποία ο Οδυσσέας, δασκαλεμένος από την Κίρκη, πηγαίνει στον Άδη για να ρωτήσει την ψυχή του μάντη Τειρεσία σχετικά με την επιστροφή στην Ιθάκη. Στον Άδη ο Οδυσσέας συναντά αγαπημένα του πρόσωπα, συγγενείς και φίλους. Στη Νέκυια του Μπότσογλου, ο δ...

Oι σχέσεις τέχνης, λογοτεχνίας και πολιτικής στα κρίσιμα 150 χρόνια της ευρωπαϊκής ιστορίας που οδηγούν από την απόλυτη μοναρχία του Λουδοβίκου IΔ στις αστικές επαναστάσεις, αποτελούν το αντικείμενο των μελετών που δημοσιεύονται εδώ. Στο επίκεντρο όλων των προσεγγίσεων βρίσκεται το ζήτημα του Διαφωτισμού και της άσκησης κοινωνικής κριτικής μέσω της τέχνης. Tα περισσότερα δοκίμια είναι αφιερωμένα στο ζωγραφικό και χαρακτικό έργο του Γκόγια.

Το Αϊκίντο είναι η τέχνη της μάθησης σε βάθος-η τέχνη του να γνωρίζεις τον εαυτό σου. Στο Αϊκίντο μαθαίνουμε για τον εαυτό μας, μαθαίνουμε πώς να συνδέουμε τον εαυτό μας με τη ζωογόνο δύναμη και μαθαίνουμε πώς να διακρίνουμε και να αντιλαμβανόμαστε τις αρχές της φύσης. Βήμα βήμα, κάνουμε το μονοπάτι μας μονοπάτι ειρήνης και φωτός. Στόχος του Αϊκίντο και της άσκησης σε αυτό δεν είναι απλά να μας κάνει δυνατότερους ή ανθεκτικότερους από τους άλλους- είναι να μας κάνει πολεμιστές κάτω από τη σημαία της παγκόσμιας ειρήνης. Αυτή είναι η αποστολή μας στο Αϊκίντο. Το βιβλίο αυτό...

Ο άνθρωπος δεν δείχνει τον πραγματικό του εαυτό παρά μόνο σε ό,τι κάνει. Εκεί, και μόνο εκεί, προσφέρει την αληθινή διάσταση του εαυτού του. Ο Γκαίτε, ένας από τους σοφώτερους ανθρώπους όλων των εποχών, βρήκε τα πιο σωστά λόγια: "Δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τα έργα τέχνης όταν τα βλέπουμε μόνο ολοκληρωμένα, πρέπει να τα έχουμε γνωρίσει και εν τω γεννάσθαι. Πρέπει να εισχωρήσουμε στο μυστικό του δημιουργείν ενός καλλιτέχνη, για να καταλάβουμε το δημιούργημά του". S. Sweig

Το βιβλίο, εκτός από άλμπουμ τέχνης, είναι μια συνοπτική, χιουμοριστική ιστορία των ανθρώπινων ψευδαισθήσεων. Από το συγγραφέα του Μαύρου Λεξικού, του Κάμα Τσούχτρα, του Αθωνικού Λεξικού και άλλων απρόβλεπτων βιβλίων.

Θαυμαστής και λάτρης της κριτικής σκέψης των αρχαίων Ελλήνων, αυτό το πολυτάλαντο, παθιασμένο πνεύμα του τέλους της Βικτοριανής Εποχής, ο ιδιοφυής, ιρλανδικής καταγωγής Όσκαρ Ουάιλντ αναπτύσσει, μέσα από κείμενα σε μορφή διαλόγου, τα "πιστεύω" του για τη σπουδαιότητα της Ομορφιάς και της Τέχνης, όπου, σαν άλλος Σωκράτης, αναλύει και υπερασπίζεται τις ιδέες του με υψηλού επιπέδου διαλεκτική δεινότητα, ιδιοφυή λόγο και σαρκασμό αντάξιο του μεγάλου Έλληνα φιλοσόφου. [...]

Στις μέρες μας ο μύθος που τυλίγει το όνομα του Μουσάσι είναι τόσο μεγάλος, ώστε είναι εξαιρετικά δύσκολο να καταλάβει κανείς πού σταματά και πού ξεκινά η πραγματικότητα. Ωστόσο, η ζωή του Μουσάσι είναι μια συναρπαστική ιστορία της μάχης του ανθρώπου με τον εαυτό του, με τους εχθρούς του -ορατούς και αόρατους- καθώς και της ανάγκης του να βελτιωθεί, να γίνει καλύτερος. Να γιατί η ιστορία του Μουσάσι είναι πάντα επίκαιρη...

Ο Guy Debord (1931-1994) υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα ανατρεπτικά πνεύματα του περασμένου αιώνα. Υπήρξε μια προσωπικότητα γοητευτική, ένας άνθρωπος της περιπέτειας, ένας λαμπρός θεωρητικός, ένας απόλυτα πρωτότυπος δημιουργός. Ήταν ποιητής, αλλά ποιητής του αρνητικού. Όλες του οι δραστηριότητες ήσαν οργανωμένες αυστηρά από τον ίδιο, και δημοσιοποιημένες αυστηρά από τον ίδιο. Εξέδωσε πειραματικά βιβλία σε ελάχιστα αντίτυπα, που άσκησαν σχεδόν αμέσως μετά την κυκλοφορία τους τεράστια επίδραση στην τέχνη της τυπογραφίας. Δημιούργησε εφτά κινηματογραφικές ταινίες που άλλαξαν άρδ...

Τα κείμενα τα οποία περιέχονται σ' αυτό το μικρό βιβλίο έχουν γραφεί άλλοτε επειδή ζητήθηκαν στον γράψαντα, άλλοτε αυτοβούλως. Και στις δυο περιπτώσεις το περιεχόμενό τους στρέφεται γύρω στον άξονα "τέχνη" (στα περισσότερα) για θέματα του παρόντος που τον απασχολούσαν και στα οποία εκθέτει με συνοπτικό και απλό (μπορεί και απλοϊκό, αν θέλετε) τρόπο τη γνώμη και την άποψή του. Η αβεβαιότης σε πολλά ζητήματα προξενεί προβληματισμό στον οποίο θα ήθελε συμμέτοχο τον αναγνώστη. Όσα αναφέρονται σε προσωπικότητες είναι κατάθεση επαίνου σ' εκείνες. Σ' αυτούς που ελάμπρυναν με το έρ...

"Το μοντέλο της οικολογίας" είναι ένα πρόγραμμα που ανιχνεύει πειραματικές μεθόδους διδασκαλίας. Χρηματοδοτείται από ερευνητικό πρόγραμμα της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών και εποπτεύεται από τον καθηγητή της σχολής Δημήτρη Μυταρά, ο οποίος συνεργάζεται με ομάδα τελειόφοιτων κυρίως φοιτητών της σχολής. Παρ' όλα αυτά, για την ολοκλήρωση της έρευνας συνεργάστηκαν και διάφοροι ειδικοί, που βοήθησαν όταν κρίθηκε αναγκαίο. Η όλη έρευνα διαιρείται σε τρία μέρη: - Συλλογή σχετικών κειμένων και επισκέψεις (σε χώρους με οικολογικά προβλήματα - επιτόπου έρευνα και φωτογράφηση). -...

"Έζησα ανάμεσα σε ζωγράφους", έγραψε ο Γκαίτε, "και έμαθα, όπως αυτοί, να βλέπω τα αντικείμενα με μάτι καλλιτέχνη... Το μάτι ήταν το κατ' εξοχήν όργανο με το οποίο αντιλαμβανόμουν τον κόσμο". Ο Γκαίτε ίδρυσε δύο βραχύβια περιοδικά τέχνης και επί έξι χρόνια διοργάνωνε ετήσιους ζωγραφικούς διαγωνισμούς στην Βαϊμάρη. Ζωγράφιζε και ο ίδιος και τα γραπτά του δείχνουν πως ήταν μεγάλος τεχνοκρίτης. Τα κείμενα του παρόντος τόμου χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: Δοκίμια γενικής αισθητικής, μελέτες για την τέχνη της κλασικής αρχαιότητας και παρατηρήσεις για τη Μεσαιωνική και Αναγεννη...

Ποιοι είναι τέλος πάντων αυτοί οι γραφίστες και τι θέλουν από τη ζωή μας; Έχουν θέση στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία; Τι σπουδάζουν και ποιο "κομμάτι" της αγοράς διεκδικούν; Παίζουν κάποιο ρόλο στην επικοινωνία και ποιον; Τα κείμενα αυτού του βιβλίου δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς σε εφημερίδες και περιοδικά ή είναι εισηγήσεις σε διάφορες εκδηλώσεις που αφορούν την τυπογραφία και την οπτική επικοινωνία. Εκδηλώσεις που δεν οργανώθηκαν από κανέναν κρατικό φορέα, αλλά από ανθρώπους και φορείς της γραφιστικής κοινότητας, με σκοπό τη διερεύνηση του σκοτεινού τοπίου της τέχνης του σχε...

Τη δεκαετία του 1970, μαζί με τη συστηματική ακαδημαϊκή μελέτη του μελοδράματος (ιδιαίτερα σε χώρους όπως ο κινηματογράφος και η τηλεόραση), είχε αρχίσει παράλληλα να αναπτύσσεται και να εδραιώνεται μια σαφής θεώρηση του είδους, η οποία περιθωριοποιούσε τις πολιτικές και ιστορικές συνισταμένες του για το χατίρι αβέβαιων και μάλλον ισοπεδωτικών όρων του τύπου "μελοδραματισμός", "αισθησιασμός" κ.ο.κ., που λίγο-πολύ έτειναν να ταυτίσουν το μελόδραμα με τον "υψηλό συναισθηματισμό" και τις έντονες ηθικές συγκρούσεις (βλ. "καλό/κακό", "ορθό/λάθος", "αποδεκτό/απαράδεκτο" κ.λπ.). Ο...