Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κριτική και σχόλια στο θρησκευτικό συναίσθημα των ανθρώπων.

Πρόκειται για μια συνάντηση προσωπικής αγωνίας καμωμένη από απαντήσεις που δίνει ο Αλέξανδρος Κατσιάρας σε ερωτήσεις της Μάρως Βαμβουνάκη. Για την ύπαρξη, τη σχέση, το όρια ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, τον έρωτα και τον Άλλο, τον Ξένο, την ετερότητα και την κοινωνία, την Εκκλησία, τον Θεό που μας γυρεύει, τον Θεό που σκοτώνουμε, το "κάτι" που μας κάνει όντως να είμαστε. Για εκείνους που λένε Ναι και είναι Όχι, για εκείνους που λένε Όχι και είναι πιο κοντά στο Ναι, για εκείνους που δεν ικανοποιούνται με το να μένουν χλιαροί, για εκείνους που περιμένουν... Μια κουβέντα α...

Πρόκειται για μια συνάντηση προσωπικής αγωνίας καμωμένη από απαντήσεις που δίνει ο Αλέξανδρος Κατσιάρας σε ερωτήσεις της Μάρως Βαμβουνάκη. Για την ύπαρξη, τη σχέση, το όρια ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, τον έρωτα και τον Άλλο, τον Ξένο, την ετερότητα και την κοινωνία, την Εκκλησία, τον Θεό που μας γυρεύει, τον Θεό που σκοτώνουμε, το "κάτι" που μας κάνει όντως να είμαστε. Για εκείνους που λένε Ναι και είναι Όχι, για εκείνους που λένε Όχι και είναι πιο κοντά στο Ναι, για εκείνους που δεν ικανοποιούνται με το να μένουν χλιαροί, για εκείνους που περιμένουν... Μια κουβέντα α...

Μια ανθρωπολογική και κοινωνικο-ψυχολογική ανάλυση του φαινομένου της θρησκείας.

Ο Ορφισμός, ως μυστηριακό θρησκευτικό κίνημα, είναι κατά κοινή ομολογία ένα από τα δυσκολότερα αντικείμενα έρευνας για τους μελετητές του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού. Η δυσκολία στην προσέγγιση των πηγών και η διαρκώς αυξανόμενη γνώση μας για την αλλοιώσή τους στην πάροδο των αιώνων, καθιστά το εγχείρημα ακόμη πιο δύσκολο, δεδομένου του μυστικιστικού χαρακτήρα του ορφικού κινήματος. Ο Χριστιανισμός κατά την άποψη του συγγραφέα, ως διακριτή βιβλική θρησκεία, τουλάχιστον στην περίοδο της σταθεροποίησής του, αποτιμάται ότι αξιοποίησε και χρησιμοποίησε αρκετά στοιχεία από τις...

Η ορφική θεολογία μετουσιωθείσα εις θρησκείαν του ελληνικού κόσμου, ίσχυσεν επί σειρά χιλιετιών. Είναι αυτή που εξανθρώπισε και καθόρισε το τυπικόν των προγονικών διονυσιακών τελετών. Δικαίως η ιστορία ανεγνώρισεν τον Ορφέα ως τον πρώτον μέγιστον θεολόγο. Το αρχαιοελληνικόν θρησκευτικών σύστημα, όπως αυτό είχε παγιωθεί κατά την κλασικήν περίοδον, έμελλε να συναντηθή και να συγκρουσθή με το επείσακτον νέον θρησκευτικόν δόγμα του Ιησού Χριστού και των δώδεκα μαθητών του.

Τα παιδιά στην Ελλάδα συχνά τελειώνουν το σχολείο με την πεποίθηση ότι ανήκουν σε ένα ανώτερο έθνος, στο οποίο οφείλει ολόκληρη η ανθρωπότητα να αποτίει φόρο τιμής. Επιπλέον μαθαίνουν ότι το έθνος αυτό δεν μπόρεσε να μεγαλουργήσει σε όλους τους τομείς στα νεότερα χρόνια, γιατί ήταν υπόδουλο στους Τούρκους επί 400 χρόνια. Και γιατί τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη δεν του επέτρεψαν, αδικώντας το, να ανακτήσει την παλιά του λαμπρότητα και τα παλιά του εδάφη, λησμονώντας πως, όταν εμείς χτίζαμε παρθενώνες, εκείνοι ζούσαν στα δέντρα. Οι διατυπώσεις αυτές καλλιεργούν στους νέους ένα α...

Η γλώσσα, η τέχνη, στις παντοειδείς εκφάνσεις τους, καλλιεργήθηκαν μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας. Αλλά το χαρακτηριστικό του ορθοδόξου πολιτισμού δεν είναι η ύλη. Είναι το πνεύμα που ζωοποιεί. Αυτό που εκφράζεται στην απλότητα του λόγου και αποτυπώνεται όχι στον όγκο και στο ύψος των μνημείων, αλλά στο ταπεινό, στο απέριττο, στην λεπτότητα. Η Ορθοδοξία, με τον πολιτισμό της, δεν θεωρεί τον άνθρωπο ως άτομο αποξενωμένο από τους άλλους. Τον θέλει ως πρόσωπο ενταγμένο στην κοινότητα και στην κοινωνία του με τον Θεό και τους συνανθρώπους του κατακορύφως και οριζοντίως, όπως...

Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Κορέας Αμβρόσιος - Αριστοτέλης, αποφάσισε να αναλωθεί στην εκκλησιαστική διακονία της Εκκλησίας της Κορέας. Ένας σύγχρονος ιεραπόστολος που δεν παύει αν είναι και πρεσβευτής των γραμμάτων και του ελληνισμού, καθώς είναι καθηγητής και πρόεδρος στο Τμήμα Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου της Σεούλ. Τον ρωτήσαμε πώς γεννήθηκε το ενδιαφέρον για τη σύγκριση της ορθόδοξης εικονογραφίας και της βουδιστικής τέχνης, που κατέληξε σε αυτή τη συγκριτική μελέτη στις δύο εικαστικές και πνευματικές παραδόσεις: "Ό...

Οι θεοί δεν έχουν πεθάνει. Αντίθετα. Σήμερα, ξαναγεννιούνται παντού. Στη Δύση, με τη μεγάλη αγορά των καινούργιων πίστεων. Αλλού, υπαγορεύοντας το νόμο τους πιο πολύ από ποτέ. Όπως χθες, οι θρησκείες εξακολουθούν να διαπλάθουν τον τρόπο της ζωής μας, την πολιτική και την ηθική, τον πόλεμο και την ειρήνη, την επιστήμη και το σεξ. Αλλά δεν ευπρεπίζουν τους ίδιους πολιτισμούς, τις ίδιες κοινωνίες. Και κυρίως όχι τις ίδιες ελευθερίες. Έχουμε εδώ ένα ιστορικό πανόραμα χωρίς παραχωρήσεις που θα επιτρέψει σε όλους να συλλογιστούν τα αινίγματα της ύπαρξης. Ένας καθαρός ισολογισμός...

Όπως εύκολα αντιλαμβάνεται ο καθένας, οι διαθρησκειακοί διάλογοι, όπως εφαρμόζονται, δεν ανταποκρίνονται σε μία αυτοφυή αναζήτηση του εκκλησιαστικού σώματος, σε μία "αγαπητική έξοδο προς τους άλλους", προκειμένου να δώσουμε μαρτυρία Χριστού, αλλά πρόκειται για έξωθεν και άνωθεν επιβαλλομένη πρακτική. Το ότι καταβάλλεται προσπάθεια να χρησιμοποιηθούν οι θρησκείες για να εξυπηρετηθούν άλλες σκοπιμότητες (πολιτικές, γεωστρατηγικές, νεοταξικές) και συγκεκριμένα να αστυνομευθεί ο πλανήτης σύμφωνα με τα συμφέροντα των ισχυρών της γης, φαίνεται καθαρότερα μετά τα γεγονότα της 11ης...

[...] Απέναντι στην ζοφερή εικόνα της αποστασίας από την πίστη και της ηθικής παρακμής το Συνέδριο για τον Οικουμενισμό έστησε αναχώματα και έστειλε ακτίνες φωτός, «λίαν ηύφρανε τους Ορθοδόξους και κατήσχυνε τους κακοδόξους». Για πρώτη φορά δεκάδες επιστημόνων, επίσκοποι, ιερομόναχοι, πρεσβύτεροι, μοναχοί και λαϊκοί, συνηγμένοι επί το αυτό, παρουσίασαν με εμβρίθεια και πειστικότητα το αληθινό πρόσωπο του Οικουμενισμού, ο οποίος, παρουσιασθείς ως άγγελος φωτός με το δέλεαρ της αγάπης και της ενότητος παρέσυρε τους Ορθοδόξους σε παρεκκλίσεις από την πίστη και σε ηθική διάβρωσ...