Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σωρός αναμνήσεις, θύμισες η ζωή μου, παλιά έπιπλα, πέρασε η εποχή τους λέει τώρα, άλλα "παίζουν". Καινούρια σελίδα, σε μια ζωή που κατηφορίζει. Κι όμως, όλα αυτά έχουν ψυχή, μιλάνε, μπορείς να τα ακούσεις, αν τα αγαπάς. Οι σκέψεις σαν πυγολαμπίδες πλημμυρίζουν από συναισθήματα ακι αρώματα τον αναγνώστη, γεννώντας προσδοκίες, ελπίδες, όνειρα...

Μετά από δύο χρόνια έρευνας οι εκδόσεις άσπρη λέξη παρουσιάζουν το λεξικό των αντιδανείων της ελληνικής γλώσσας με τίτλο "...κι όμως είναι ελληνικές". Η παγκόσμια ακτινοβολία της ελληνικής γλώσσας είναι δεδομένη. Αδιάψευστος μάρτυρας το πλήθος των ελληνικών ή ελληνογενών λέξεων και γλωσσικών στοιχείων που συναντά κανείς σε άλλες γλώσσες. Το βιβλίο αυτό -εστιάζοντας σε μια "όψη" της διεθνούς αυτής επίδρασης και ακτινοβολίας της ελληνική - καταγράφει κυρίως και παρουσιάζει την απρόβλεπτη συχνά και γοητευτική ιστορία ελληνικών λέξεων, που αφού περιπλανήθηκαν στα ξένα επέστ...

Αυτό που κάνει η Τζένη Λυκουρέζου ερμηνεύοντας στιγμές φωτογράφων στο βιβλίο "...με αφορμή τις φωτογραφίες" δεν θέλει μόνο κουράγιο για να το κάνεις, θέλει βαθιά εμπιστοσύνη & βαθιά αγάπη στη τέχνη της Φωτογραφίας. Ανδρέας Ζαχαράτος

Τριάντα επτά ποιήματα και μια ..."Προσευχή" συνθέτουν την ποιητική δουλειά: "...με μια δεύτερη ματιά...", τού Μάριου Μακρυγιωργάκη... ...Σε μια θεματολογία, όχι από "βαρύγδουπα" ή "αφηρημένα" αλλά από "καθημερινά" -μικρά ή μεγάλα- τού καθενός μας ζητήματα, η νοσταλγία, η ελπίδα, κάποια "γιατί;", μερικά "πρέπει", η "ανατροπή", η κριτική και -κυρίως- η αυτοκριτική... ...αναμιγνύονται σ' έναν έμμετρο στοχασμό τής επίκαιρης και όχι μόνο, καθημερινότητάς μας... ...Ωστόσο δεν είναι μόνον η θεματολογία της, αυτή η συλλογή χαρακτηρίζεται από μια πρωτοτυπία? προτείνει κυρίως έναν...

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα μικρό ιστιοπλοϊκό καραβάκι. Τα πανάκια του ήταν συνήθως τυλιγμένα, μιας και οι διαδρομές που έμελλε να κάνει ήταν πολύ κοντινές, οπότε και έπλεε με τη μηχανή του. Ήταν φορές όμως που τ' άνοιγε για να αρμενίσει λιγάκι παραέξω, κι εκεί ήταν που έβλεπες την πιο πολύχρωμη μαΐστρα* με τις πιο όμορφες σκότες*, διαμαντάκι σωστό, να κυλά πάνω στα νερά, να βρέχεται, να πιτσιλιέται, να γελά και να χαίρεται.

Το 1930 είχε σχεδόν ξεχαστεί η Μικρασιατική καταστροφή και η ζωή στην Ελλάδα άρχισε να ξαναπαίρνει σιγά σιγά την κανονικό της ρυθμό. Στο μικρό χωριό Καλαμώνα της Κρήτης η Αλεξάνδρα είχε την τύχη να μεγαλώνει χωρίς μεγάλες στερήσεις, όμως η μοίρα αποφάσισε να είναι μαζί της ακόμα πιο γενναιόδωρη. Την πήρε μαγικά στην αγκαλιά της, τη μετέφερε στην Αθήνα να τελειώσει το γυμνάσιο, δικαίωμα απαγορευμένο για τα κορίτσια της επαρχίας, και παράλληλα να σπουδάσει πιάνο, τη μεγάλη της αγάπη. Ο ελληνογερμανικός πόλεμος όμως την ανάγκασε να επιστρέψει στον Καλαμώνα, να εγκαταλ...

Η Αθηνά, μεταφέρεται κάποιο βράδυ στο νοσοκομείο. Δεν έχει επαφή με το περιβάλλον και όλα δείχνουν ότι δε θέλει να ζήσει. Ενώ γύρω της συγκεντρώνονται οι δικοί της άνθρωποι, μέσα στο σκοτισμένο μυαλό της ένα κουβάρι αρχίζει να ξετυλίγει το νήμα του σιγά σιγά. Η ζωή της με το γιο που μεγάλωσε μόνη της, οι αγώνες, οι ανησυχίες, οι προσδοκίες απλώνονται μέσα σ' ένα εύρος πενήντα ετών. Μέσα σε οκτώ μέρες, μνήμες ξαναγυρνούν, σελίδες ημερολογίου που κάποτε γράφτηκαν και ζωηροί διάλογοι ξαναζωντανεύουν με γεγονότα ευτράπελα και συγκινητικά περιστατικά. Μικρές ίντριγκες και σχέδι...

ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ Καθώς ετοιμάζεις το πρωινό σου, να σκέφτεσαι τους άλλους. Μην ξεχνάς να ταΐζεις τα περιστέρια. 'Οταν πολέμους ξεκινάς, να σκέφτεσαι τους άλλους. Μην ξεχνάς όσους λαχταρούν την ειρήνη. Όταν πληρώνεις το νερό, να σκέφτεσαι τους άλλους. Εκείνους που μόνο τα σύννεφα έχουν να τους θηλάσουν. Όταν γυρνάς στο σπιτικό σου, να σκέφτεσαι τους άλλους. Μην ξεχνάς όσους ζουν σε αντίσκηνα. Όταν τα αστέρια μετράς πριν κοιμηθείς, να σκέφτεσαι τους άλλους. Εκείνους που δεν έχουνε πού να πλαγιάσουν. Όταν ελεύθερα μιλάς, να σκέφτεσαι τους άλλους. Εκείνους...

Το φρέσκο ψάρι και το αλίπαστο, ψαρεύτηκαν αλόγιστα στο νόμισμα της Ζωής. Αν η θάλασσα - χώρα αδειάσει όλη, οι άνυδρες ευχές θα μεταλλαχθούν...

Ο Νίκος Χριστοφορίδης έχει μοναδικό ταλέντο στο ξεδίπλωμα των πτυχών των χαρακτήρων των ηρώων του που "κατασκευάζει" στα διηγήματά του. Ορθά, κοφτά, δωρικά και μεστά, είναι σα να περνά τους πρωταγωνιστές του από ακτινογραφία, εγκεφαλογράφημα, ψυχογράφημα. Απ' όλα τα διηγήματα ο αναγνώστης έχει να εισπράξει - πέρα από τη χάρη του λόγου με τις άπειρες εξάρσεις των σχημάτων της μεταφοράς, της παρομοίωσης και της ζωντανής εικόνας - το μήνυμα. Ένα μήνυμα για αισιόδοξο αντίκρισμα της ζωής... Γ. Ράπτης, φιλόλογος, συγγραφέας

Στο έργο τής Ιωάννας Ιακωβάκη αποτυπώνονται ο έρωτας, ο ρομαντισμός, η θλίψη, η μελαγχολία, η απογοήτευση, η ελπίδα και ίσως η αναγέννηση.

Περιεχόμενα: - Αντί προλόγου, ευχαριστιών και συναφών - Με λένε Έρτα - Το όνομα - Η Σοφία μας ήρθε από τα αζήτητα - Νησιώτικο - Ο Ζητιάνος - ...Πράσινο πάντοτε το δέντρο της Ζωής - Η γιαγιά Όλγα - Η γνωριμία μου με τον κ. Κάρολο Μαρξ - Μνήμες - Το τελευταίο ξένοιαστο καλοκαίρι - Ήτανε μια φορά μια γυναίκα - Οι άντρες με Άλφα κεφαλαίο - οι γυναίκες με μικρό - Χαρακτήρες - Σε αναζήτηση του χαμένου χρόνου - Μια ζωή στράφι - Requiem - Όλα ήτανε ποίηση - Τα λάθη και το κρίμα - Λίβας - Σαν επίλογος.

[...] Τα πρόσωπα που περιλαμβάνει η συγκεκριμένη έκδοση με τις συνεντεύξεις του Γιώργου Φάκου αναμφιβόλως (άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο) έχουν διαμορφώσει ή διαμορφώνουν την ιστορική, πολιτική και πολιτισμική πορεία του τόπου. Το περιεχόμενο των απαντήσεων τους, στις ερωτήσεις του συναδέλφου, σε πολλές περιπτώσεις έχει "καταγραφή" δεδομένων που θα κριθούν στο μέλλον, διακρίνεται για τη διατύπωση σοβαρών θέσεων που αφορούν το Νομό και την εξέλιξη του και καταδεικνύει χαρακτηριστικά των ίδιων των προσώπων που ευστόχως επιλέχθηκαν για το βιβλίο αυτό. Χρίστος Πλευ...

"... Ο Γιώργος Φάκος μέσω των συνεντεύξεων που έλαβε από διαλεχτά μέλη του ηλειακού και όχι μόνο, πολιτικού και κοινωνικού τοπίου, επιχειρεί μια πανοραμική κάτοψη στην κοινωνικοπολιτική και πολιτιστική μας εκπόρευση και κατορθώνει μέσω των εύστοχων και κύριων ερωτημάτων που έθεσε στα υποκείμενα της δημοσιογραφικής του έρευνας, να φέρει στο φως πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για αυτούς που διαχειρίζονται τις τύχες του τόπου μας..." Πάνος Αβραμόπουλος, M.Sc. Δ/χος Μηχανικός Ε.Μ.Π. - Δημοσιογράφος

... τρέχει η σκέψη στις φλέβες της καθαρής νόησης, να τρυπώσει στις συμπαντικές συμφωνίες να 'βρει σ' αυτές της ψυχής το άντρο... ... ανεμογυρίζει της φιλοσοφίας η σφαίρα... ποια δέσμη φωτός απ' της αλήθειας το φως θα φτάσει το κατώι της ύπαρξης ν' απαντήσει την αυτογνωσία;

"Με μελαγχολεί, με φοβίζει... Αυτή η διαδρομή στη ζωή που θυμίζει πως από κάπου τρέχω να κρυφτώ, να φύγω... κι όμως γνωρίζω πως πάλι πίσω θα γυρίσω, στο κρεβάτι μου κοιτώντας το ταβάνι, να γεμίζω το μαξιλάρι δάκρυα για όσα με κάναν δυνατό. Ας είναι έτσι! Κι ας μου στέρησαν πολλές από τις χαρές μου. Τα παιδικά μάτια να βουρκώνουν κι ας είμαι κοντά στα είκοσι, ποτέ ίσως να μη μεγαλώσω... το ελπίζω... μα δεν προλαβαίνω και να θέλω. Φοβάμαι... να γίνω σαν εκείνους που κλείσανε την πόρτα στη ζωή. Δε μου αρέσει να πηδώ από παράθυρα για να γλιτώνω, να ξεφεύγω... κι ας πεθαίνω."