Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το 1913 ο Ελευθέριος Βενιζέλος βρίσκεται στο Λονδίνο για μια συνδιάσκεψη με τους αντιπροσώπους των βαλκανικών κρατών μετά τους Βαλκανικούς πολέμους. Μια συνωμοσία εξυφαίνεται για τη δολοφονία του από τη βουλγαρική συνωμοτική οργάνωση "Κ.Κ.Κ.". Ο Σέρλοκ Χολμς καλείται να διαλευκάνει την υπόθεση και να σώσει τον Έλληνα πρωθυπουργό. Η ιστορία διαδραματίζεται λίγους μήνες πριν από τη δολοφονία του αρχιδούκα Φερδινάνδου της Αυστρίας στο Σεράγεβο από μέλη της φιλοσερβικής οργάνωσης "Μαύρη Χειρ" και την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου. Εννέα χρόνια μετά τη φανταστική απόπειρα κατά του Βενιζέλου στο Λονδίνο, θα οργανωθεί το 1922 μια πραγματική απόπειρα κατά του Έλληνα πολιτικού στη συνδιάσκεψη της Λωζάννης, με βουλγαρικό δάκτυλο. Στις 19.12.1913 δημοσιεύτηκε στο εβδομαδιαίο περιοδικό ποικίλης ύλης "Ελλάς" η πρώτη ανυπόγραφη συνέχεια ενός εκτενούς αφηγήματος υπό τον τίτλο "Ο Σέρλοκ Χολμς σώζων τον κ. Βενιζέλον" και με υπότιτλο "Από τα νεώτατα κατορθώματα του Σέρλοκ Χολμς". Ολοκληρώθηκε σε εικοσιπέντε συνέχειες στις 13.3.1914. Ο συγγραφέας είναι προφανώς Έλληνας. Σύμφωνα με τις έως τώρα μελέτες, πρέπει να θεωρήσουμε με αρκετή βεβαιότητα το εκτενές αυτό αφήγημα ως το πρώτο ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα, τόσο λόγω έκτασης όσο και λόγω θεματολογίας. Η παρούσα έκδοση μπορεί να θεωρηθεί "ιστορική". Πραγματοποιείται ακριβώς εκατό χρόνια μετά την πρώτη του δημοσίευση και απέχει λίγους μήνες από μια άλλη επέτειο, τα εκατό χρόνια από την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου. Το κλίμα των διεθνών σχέσεων, όπως διαμορφωνόταν λίγο μετά τη λήξη των Βαλκανικών Πολέμων και λίγο πριν από τον Μεγάλο Πόλεμο που άλλαξε τον κόσμο και τα Βαλκάνια, αποτυπώνεται στο εν λόγω μυθιστόρημα, σε γλαφυρό κλεψίτυπο ύφος Κόναν Ντόυλ, γεφυρώνοντας το αστυνομικό αφήγημα του τότε με το σημερινό, δίνοντας ταυτόχρονα τροφή στη σύγχρονη ιστοριογραφία της εποχής. ΣΕΡΛΟΚ ΧΟΛΜΣ: Και όμως όχι. Μου επήλθε μία σκέψις. Εις αυτό που σας εδιάβασα θα επροσέξατε ότι μεταξύ των σκοπών της εταιρείας "Κ.Κ.Κ." είναι και "δολοφονίαι πολιτικαί". Συγχρόνως εσκέφθην ότι τώρα ευρίσκεται εδώ η διπλωματική αποστολή διά την ειρήνην εις την Βαλκανικήν. Προκειμένου δε περί Βουλγάρων πρέπει πρώτον να εξασφαλίσωμεν την ζωήν των Ελλήνων πληρεξουσίων... ΟΥΑΤΣΟΝ: Πώς αυτό; Τώρα είναι φίλοι και σύμμαχοι οι Έλληνες και οι Βούλγαροι... Στα τελευταία χρόνια του 19ου αιώνα οι δολοφονίες δημοσίων ανδρών γίνονταν με συχνότητα μία το χρόνο. Οι λίστες των θυμάτων περιλάμβαναν τον πρωθυπουργό της Γαλλίας, τον δήμαρχο του Σικάγου, τον πρωθυπουργό της Βουλγαρίας, την αυτοκράτειρα της Αυστρίας. Στις αρχές του 20ού αιώνα, μεταξύ 1900 και 1913, οι πολιτικές δολοφονίες αυξήθηκαν κατακόρυφα. Σαράντα επικεφαλής κρατών, πολιτικοί και διπλωμάτες δολοφονήθηκαν με σφαίρες ή εκρήξεις βομβών. Μεταξύ τους τέσσερις βασιλείς (δύο από τα Βαλκάνια), έξι πρωθυπουργοί, τρεις πρόεδροι. Εικοσιοκτώ δολοφονίες έγιναν στην Ευρώπη.