Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όποιος δεν έχει πορευτεί στα βουνά, με νύχτα και βροχή, με κρύο και με το φόβο του εχθρού, δεν μπορεί να καταλάβει τι περάσαμε. Άσε την πείνα... Θυμάμαι μια νύχτα, τρεις φορές σταματήσαμε να καταυλιστούμε και τρεις φορές πήραμε "διαταγή προελάσεως". Χύναμε κάθε φορά τα καζάνια, που ήταν έτοιμα για διανομή συσσιτίου και συνεχίζαμε... Και παίρναμε το δρόμο εξαντλημένοι αλλά εύθυμοι. Περνάγαμε τα μονοπάτια μέσα στη νύχτα, σκαρφαλώναμε στα κατσάβραχα που γλυστράγανε, αλλά μας φαινόταν σαν εκδρομή!!! Και άμα φτάναμε τελικά κάπου, κοιμόμασταν τον πιο γλυκό ύπνο που μπορείς να φανταστείς... Τυλιγμένοι με μια κουβέρτα, νηστικοί, γέρναμε στο μουσκεμένο χώμα, και σκεπαζόμασταν πρόχειρα με τα αντίσκηνα για τη βροχή... ποιος είχε όρεξη να τα στήσει κανονικά... και ξυπνάγαμε πριν τα χαράματα όλο κέφι... Ήταν τα νειάτα; Όχι γιε μου... Ήταν ο Σκοπός... η Πατρίδα... το Όραμα...