Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Άκρη του βράχου και γκρεμούς πολλούς/ μες στην αγάπη έζησα/ φώτα μοναχικά/ παράξενα/ σαν πλοία/ και ουρλιαχτά άλλων καιρών γίνανε ψίθυροι/ στα χέρια μας χώμα πικρό/ από βροχή ή από δάκρυα/ την ώρα που ξοδεύονται στα μάτια μας τα όνειρα/ του κόσμου η πίσω πόρτα μένει ξεκλείδωτη/ όμως κανείς δε βρίσκει πέλαγο αταξίδευτο/ και τα πουλιά πεθαίνουν από πλήξη ή νοσταλγία. (από τη σελ. 41 του βιβλίου)