Ο ήλιος δύω

Η Ζωή είναι σαν το τζίνι που έγινε κακό τη δεύτερη χιλιετία της αιχμαλωσίας του. Δεν βγάζει εύκολα τη μάσκα της, λέει ψέματα από ανία. Με τα λεφτά της παίζει με τους ανθρώπους, ακόμα και με την κολλητή της. Η Κλείτα κινείται στο χώρο των εκδόσεων και του ραφιοφώνου. "Προσπαθεί να καταλάβει". Το μόνο που φοβάται είναι τα ναρκωτικά και οι εξαρτημένοι άντρες. Ίσως γι' αυτό η Ζωή τής στέλνει τον Κυριάκο. Ο Κυριάκος είναι καταδικασμένος από παιδί. Μεταξύ φόβου και πόνου επιλέγει τον πόνο. Βιάζεται να πεθάνει. Γνωρίζει τον καθημερινό θάνατο της ηρωίνης και τον παραλογισμό της φυλακής. Έχει σκοτώσει για τη δόση του. Αλλά και η Ζωή ενδίδει στην άσπρη σκόνη, για να νιώσει όπως ο Κυριάκος έχοντας βέβαια, χάρη στην οικονομική της επιφάνεια, τη δυνατότητα αποτοξίνωσης. Στη φυλακή θα καταλήξει και ο Ζήσιμος, το εξώγαμο παιδί μιας υπηρέτριας που ύστερα από τη δολοφονία της μάνας του μεγαλώνει κοντά σε ένα ζευγάρι αριστερών. Ο Ζήσιμος διορθώνει όλα τα χαλασμένα, μη μπορώντας να διορθώσει με ιερούς ψαλμούς τη χαλασμένη του ψυχή. Με ένα μαχαίρι "διορθώνει" και την Κλείτα που "θέλει να σώσει". Η Ζωή τον επισκέπτεται στη φυλακή, του υπόσχεται να του βρει δικηγόρο ακι παίζοντας μαζί του υπόσχεται πως δεν θα τον ξεχάσει ποτέ. Τελικά η Ζωή είναι η μόνη που ξεφεύγει. Φεύγει για τη Νότια Αμερική. Στον Παναμά τη διαλέγει ο Ντιέγκο, ένας ταξιτζής...