Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια έρευνα του Nima Sanandaji η οποία ανατρέπει τον μύθο ότι η υψηλή φορολογία και το μεγάλο κράτος πρόνοιας ευθύνονται για την επιτυχία των Σκανδιναβικών χωρών. Αριστερά ποπ σύμβολα, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί σχολιαστές και ακαδημαϊκοί εδώ και καιρό εξυψώνουν τις Σκανδιναβικές χώρες για τα υψηλά επίπεδα κοινωνικής πρόνοιας και για τα οικονομικά και κοινωνικά τους αποτελέσματα. Είναι πράγματι αλήθεια ότι οι Σκανδιναβικές χώρες είναι επιτυχημένες σε όλα τα παραπάνω στοιχεία. Ωστόσο, η ιστορία επιτυχίας της Σκανδιναβίας προηγήθηκε του κράτους πρόνοιας. Για παράδειγμα, η Σουηδία ξεκίνησε να παραπαίει καθώς το κράτος γιγαντωνόταν από τη δεκαετία του 1960. Ανάμεσα στο 1870 και το 1936 η Σουηδία απολάμβανε την υψηλότερη ανάπτυξη στον βιομηχανικό κόσμο. Το 2008 μετά το πείραμα του τρίτου δρόμου βρισκόταν στην δέκατη τρίτη θέση. Ταυτόχρονα η Σουηδία ήταν το 1975 η τέταρτη πιο πλούσια χώρα στον κόσμο, φτάνοντας στα μέσα του 1990 έπεσε στην δέκατη τρίτη θέση. Ο ριζοσπαστικός τρίτος σοσιαλιστικός δρόμος που θαυμάζεται τόσο από την αριστερά κράτησε μόνο από τις αρχές τις δεκαετίας του 1970 ως τις αρχές τις δεκαετίας του 1990. Ο ρυθμός δημιουργίας επιχειρήσεων στη διάρκεια της εποχής του τρίτου δρόμου ήταν τρομακτικά μικρός. Το 2004, 38 από τις 100 μεγαλύτερες εταιρείες της Σουηδίας είχαν ξεκινήσει ως ιδιωτικές εγχώριες επιχειρήσεις. Από αυτές τις εταιρείες μόνο δύο δημιουργήθηκαν μετά το 1970. Επιπλέον, ανάμεσα στο 1950 και το 2000, παρόλο που ο Σουηδικός πληθυσμός αυξήθηκε από τα επτά στα εννιά εκατομμύρια, η δημιουργία θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα είναι κοντά στο μηδέν.