Η τελευταία δροσοσταλίδα

Όμορφα και συναρπαστικά είναι τα παραμύθια που μιλούν για τις νεραϊδες, αν και εξιστορούνται συνήθως σαν θρύλοι κι οχι σαν παραμύθια. Μάλλον έτσι θέλουμε να τα νιώθουμε, πιο αληθινά. Όταν ακούμε τέτοιες ιστορίες οι περισσότεροι από εμάς νομίζουμε πως παίρνουμε λίγη από τη λαμπερή αχλύ τους, που δημιουργούν με τις μαγικές τους δυνάμεις. Έτσι άκουσα κι εγώ κάποτε για κάποια καλόβουλα πανέμορφα πλάσματα και θέλησα να γράψω το δικό μου νεραϊδοπαραμύθι. Μ’ άρεσει να κρατάω τα στοιχεία της παράδοσης που μας μιλούν για τον τρόπο και τις συνήθειες των νεραϊδών και πάνω σ'αυτά να να φτιάχνω τους δικούς μου ήρωες. Στη χώρα μας οι νεράϊδες ήταν πανέμορφες νύμφες της νεοελληνικής μυθολογίας. Λέγεται ότι το όνομά τους το πήραν από τις Νηρηίδες, Νύμφες των πηγών. Οι λαϊκές παραδόσεις πολλών λαών συγκλίνουν στο ότι κάποτε οι άνθρωποι ζούσαν κοντά τους και απλά τώρα έχουν ξεχάσει πώς να τις βλέπουν. Όπως και να'χει είναι όμορφος αυτός ο κόσμος. Όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε αισθανθεί την ανάγκη να δραπετεύσουμε από την πραγματικότητα σε μια άλλη διάσταση και έχουμε ταξιδέψει σ' αυτήν. Μέσα από την "Τελευταία δροσοσταλιδα" θα γνωρίσουμε την Ιένα, τη Γωργώ και την Ινώ, που θα μας μάθουν πολλά για τον κόσμο τους και και θα μας περάσουν όμορφα μηνύματα με το δικό τους μαγικό τρόπο. Χαίρομαι πολύ που το συγκεκριμένο παραμύθι δεν είναι ένα παραδοσιακό βιβλίο αλλά ένα ψηφιοποιημένο βιβλίο. Δεν θα ήθελα να αναφερθώ στους εκδοτικούς οίκους και στο τι στοιχίζει τελικά σε έναν συγγραφέα να εκδόσει το βιβλίο του σε έντυπη μορφή. Το βλέπω το θέμα του ψηφιακού βιβλίου καθάρα σαν "πράσινη λύση". Πολλά είναι τα ερωτήματα που γεννώνται σε αυτή τη μεταβατική περίοδο σύγκρισης των δυο, αλλά αυτό που προέχει είναι το περιβαλλόν. Το παραμύθι αυτό μας δίνει τόσο όμορφες εικόνες για τη φύση, μας κάνει να την αγαπήσουμε, γι’ αυτό και θεωρώ πως στο βιβλίο αυτό αρμόζει ο συγκεκριμένος τρόπος έκδοσης. Είναι η δική μου "πράσινη" κίνηση ως συνέχεια ενός από τα βασικά μηνύματα που θέλω να περνάω μέσα από τα παραμύθια μου, να αγαπάμε τη φύση. Φυσικά θα ήταν ακόμα καλύτερο να διαβάζουμε τα βιβλία αυτά μέσω μιας ψηφιακής συσκευής ανάγνωσης κι όχι μέσα από τον υπολογιστή, λόγω του ότι στο σύνολο είναι μια πιο ολοκληρωμένη κίνηση, γλιτώνοντας πέρα από τα δάση, και ενέργεια. Πολύ όμορφη αυτή η δυνατότητα που μας προσφέρει το περιοδικό γραμμάτων και τεχνών "Vakxikon.gr". Μόνο θετικά μπορούμε να δουμε αυτή την κίνηση . Έρη Μαυράκη