Ξερίζωνες εντέλειες Με τέτοιες υλακές Οικτρά η νύχτα σε ποθούσε Το ποίημα έλιωνε στα δάκτυλα Και γω κοίταγα ηλίθιος Να στάζει απ' τις φτέρνες Ο εαυτός του.
