Η φιλοσοφία στη σκηνή

Από την εποχή του Θαλή ως τις μέρες μας -πάνε πάνω από δυόμισι χιλιάδες χρόνια- έχουν αλλάξει πολλά, πάρα πολλά. Κάτι, ωστόσο, που, μεταξύ άλλων βέβαια, παραμένει σταθερό, είναι η ανάγκη των ανθρώπων να φιλοσοφούν, έστω και αν διατείνονται ορισμένοι πως η φιλοσοφία είναι στρυφνή. Αν μας παρουσιάζεται έτσι στα μάτια η φιλοσοφία, να ξέρετε ότι φταίει εκείνος που ανέλαβε να μας καθοδηγήσει σε αυτήν -ενδεχομένως και εμείς οι ίδιοι που τον πιστέψαμε. Όχι, πάντως, η Φιλοσοφία! Στην πραγματικότητα, η τελευταία αυτή είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα, γοητευτική, όμορφη και χρήσιμη, μια και έχει να κάνει με τον τρόπο που πρέπει να ζούμε και να σκεφτόμαστε. Είναι ακόμη η φιλοσοφία από τη φύση της μια λαϊκή ενασχόληση, αφού ασκείται από όλους μας -ναι, από όλους μας- είτε το αντιλαμβανόμαστε αυτό είτε όχι. Η φιλοσοφία δεν είναι προορισμένη να κατοικοεδρεύει σε αραχνιασμένα -από την αχρηστία- και σκοτεινά σπουδαστήρια, να κρύβεται μέσα σε ογκώδεις τόμους, να ησυχάζει αποσυρμένη σε απρόσιτα ράφια. Η φιλοσοφία είναι γεμάτη φως και ζωή· είναι, επίσης, ταλαντούχα -τόσο, μάλιστα, ώστε να μην διστάζει να ανέβει και στη σκηνή και να μας εντυπωσιάσει, όπως μπορεί, ίσως, να διαπιστώσει κανείς διαβάζοντας το βιβλίο αυτό.