Τις πρώτες μεταμεσονύχτιες ώρες/ όταν κακοφορμίζουν τα όνειρα/ κι αρχίζουν να αιωρούνται οι κρεμασμένοι,/ λίγο ν'αγγίξει η άκρη/ ενός ποδιού το μέτωπό μου/ σπάζει/ το νήμα του ύπνου/ και να 'μαι μοναχός/ καταμεσίς στην έρημο/ νύχτας αβυσσαλέας κι εκατόγχειρης.
