Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όταν μιλάμε για υπέρλαμπρα αστέρια που φωτίζουν -χωρίς να έχουν χάσει ούτε ίχνος απο την λάμψη τους -το κινηματογραφικό στερέωμα, ένα από τα πρώτα ονόματα που μας έρχεται στο μυαλό είναι αυτό της Marlene Dietrich. Το Marlene είναι σύντμηση των δύο ονομάτων της Mar(ia) και (Magda)lene. Η Marlen Dietrich, συνώνυμο του ερωτισμού, του ανεκπλήρωτου πόθου και της διφορούμενης σεξουαλικότητας υπήρξε ένας από τους πιο ισχυρούς κινηματογραφικούς μύθους, ο οποίος μάγεψε και συνεχίζει να μαγεύει, γενιές και γενιές θεατών σ' όλον τον κόσμο. Η ιστορία της ξεκινάει στο Βερολίνο στα τέλη της δεκαετίας του '20, σε μια περίοδο όπου κυριαρχεί η επιβλητική φιγούρα της Leni Riefenstahl, με την καθαρή, αρείου τύπου ομορφιά της. Η Dietrich σπούδασε στη Δραματική Σχολή του μεγάλου θεατρανθρώπου της εποχής Max Reinhardt και είχε ήδη μια αξιόλογη καριέρα στο θέατρο, με κλασικά έργα (Shakespeare, Kleist), στην μουσική επιθεώρηση, στο καμπαρέ και στον κινηματογράφο με 17 ταινίες στο ενεργητικό της -αλλά μόνον δύο σε πρωταγωνιστικό ρόλο- όταν συνάντησε τον άνθρωπο που θα άλλαζε την ζωή της. Ο Josef von Sternberg, Αυστριακός σκηνοθέτης, ήδη καθιερωμένος στην Αμερική, αποδέχτηκε μια πρόσκληση της Γερμανικής Εταιρείας Παραγωγής UFA, να γυρίσει μια από τις πρώτες ομιλούσες ταινίες του γερμανικού κινηματογράφου, τον Γαλάζιο άγγελο με πρωταγωνιστή τον Emil Jannings, έναν απο τους μεγαλύτερους Ευρωπαίους ηθοποιούς εκείνης της εποχής. Ο Sternberg, αναζητώντας την συμπρωταγωνίστρια της ταινίας, ανακάλυψε την Dietrich. Κανένας δεν ξέρει τι ακριβώς είδε στη σκηνή του Βερολινέζικου καμπαρέ, όπου η 29χρονη Γερμανίδα έπαιζε στην μουσική επιθεώρηση "Zwei Kravatten" (Δύο γραβάτες). Έγραψε στα απομνημονεύματά του: "Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα πως η γυναίκα αυτή θα σημάδευε τη ζωή μου". Και πράγματι έτσι συνέβη. Το αποτέλεσμα της συνάντησής τους ήταν ένα πρόσωπο μυθικό, μια γυναίκα σύμβολο που θα σηματοδοτήσει με την παρουσία της την έννοια της θηλυκότητας· μια από τις πρώτες πραγματικές ντίβες του κινηματογράφου (το αντίπαλο δέος ήταν και θα παραμείνει η Σουηδέζα Greta Garbo, με την οποία είχαν συνυπάρξει το 1925 στην ταινία του Georg Wilhelm Pabst "Δρόμος χωρίς χαρά", όπου η Dietrich είχε ένα μικρό ρόλο). [...]