Η νύφη του λυκόφωτος

... Διακριτικά βγήκε έξω. Άρχισε να βήχει. Για να μην κάνει θόρυβο, απομακρύνθηκε. Κάθισε σε μια πέτρα και άρχισε να παίρνει βαθιές αναπνοές μήπως και της φύγει αυτή η αίσθηση αναγούλας που είχε. Έσκυψε και άρχισε να φτύνει στο έδαφος. Αφού συνέχισε να βήχει, ξάπλωσε κάτω κρατώντας το στομάχι της. Κοίταξε το χέρι της. Η παλάμη, ο καρπός και ο βραχίονάς της άρχισε να τρέμει. Το κράτησε με το άλλο της χέρι. Το δέρμα της άρχισε να μαζεύει και να ζαρώνει, αποστεωμένο, έφευγε η ζωή από μέσα της. Στα δάχτυλα φάνηκαν τα κόκαλα, σα να ξεκολλούσε το δέρμα. Έκλεισε τα μάτια. Διπλώθηκε, έβαλε τα χέρια στο στομάχι της και άρχισε να κλαίει... Μία σειρά περίεργων θανάτων τριών κατοίκων στο χωριό Λυκόφως του Σουφλίου σηματοδοτούν την άφιξη των αστυνόμων Φίλιππου Παυλίδη και Άρτεμης Γιαννοπούλου, από τη Διεύθυνση Ασφάλειας Θεσσαλονίκης, με σκοπό να διερευνήσουν τις συνθήκες, οι οποίες προκάλεσαν τα μοιραία γεγονότα. Συζητώντας με τους κατοίκους και προσπαθώντας να ξεδιαλύνουν το μυστήριο, το ενδιαφέρον τους επικεντρώνεται σε μία παλιά καλύβα. Η διαμονή τους συνοδεύεται από μία σειρά περίεργων εμπειριών με επίκεντρο την καλύβα, στην οποία πιστεύουν ότι κρύβεται ο δράστης. Η καλύβα, όμως, είναι έρημη για περίπου ένα αιώνα και κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει κάτι.