Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Αφορμή για το παρόν πόνημα έδωσε η ηθελημένη τοποθέτησή μου στο νεοϊδρυθέν Ειδικό Σχολείο Τυφλοκωφών Καλλιθέας, το 2003. Η επίσκεψη της Helen Keller, αλλά και το έργο της Καλλιόπης Καρανικόλα, ήταν δυο ιστορικά στοιχεία που τα συναντούσα σε κάθε μου βήμα, στην προσπάθειά μου, μαζί και με τον σύλλογο διδασκόντων να στήσουμε το σχολείο. Κανείς δεν γνώριζε την ακριβή ημερομηνία της επίσκεψης της Helen Keller, το μόνο ιστορικό στοιχείο ήταν η φωτογραφία στο σκαλιά του Οίκου Τυφλών. Από την χειμερινή ενδυμασία και το λόγο της επίσκεψης, που ήταν η αποκατάσταση των τυφλών που άφησε πίσω του ο πόλεμος του 1940, ψάχνοντας στον τύπο της εποχής έφτασα στο ιστορικό της επίσκεψης. Σε επικοινωνία μου με το A.F.B. έφτασε στα χέρια μου η αλληλογραφία και οι φωτογραφίες που δημοσιεύω. Για την Καλλιόπη Καρανικόλα, οι πληροφορίες ήταν πολλές, μα κυρίως αυτό που σε τύλιγε όταν μιλούσαν για την Καλλιόπη, όσοι την γνώριζαν, ήταν ένα κύμα από αγάπη. "Η Αγία»", "τι υπέροχος Άνθρωπος", "ήταν ένας Άνθρωπος με μεγάλη αγάπη", "ήταν ακούραστη, και τι δεν έκανε για τον Κοσμά και τον Απόστολο", ήταν μερικά από τα λόγια με τα οποία την περιέγραφαν, όσοι μιλούσαν για το έργο της, σε σχέση με τα τυφλοκωφά παιδιά. Έτσι, όταν το 2006, ονομάσαμε προς τιμή της, με ομόφωνη απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων, την αίθουσα στο 1/Θ Ειδικό Δημοτικό Σχολείο Τυφλοκωφών Καλλιθέα, σε "Αίθουσα Κ. Καρανικόλα" (15-6-2006), υλικό από την ζωή και το έργο της Καλλιόπης Καρανικόλα έφτασε στα χέρια μας, το οποίο και δημοσιεύω. Νικόλαος Ι. Δημητρίου 1-3-2017