Αφηγήματα

Η πεζογραφία του Μιχαήλ Μητσάκη αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση για τα Ελληνικά γράμματα. Οπαδός του Γαλλικού Νατουραλισμού επιχειρεί να αναδείξει λογοτεχνικά το ασήμαντο, τις μικρές καθημερινές πράξεις κι εικόνες, το ατέρμονο καθημερινό αλισβερίσι των ανθρώπων της εποχής του δίδοντας μια σχεδόν φωτογραφική απεικόνιση της πραγματικότητας. Γεννημένος στα Μέγαρα αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Σπάρτης και παρακολούθησε μαθήματα νομικής στην Αθήνα, όμως γρήγορα τον κέρδισε η λογοτεχνία και η δημοσιογραφία. Αρθρογραφούσε σε πολλά περιοδικά και εφημερίδες της εποχής του, ενώ διακρινόταν ιδιαίτερα για την οξύτητα του πνεύματός του, το εύρος των γνώσεών του, την ευστροφία του και το υπέροχο γράψιμό του, γεγονός που τον καθιέρωσε στην Αθηναϊκή κοινωνία ως λογοτέχνη και προσωπικότητα με ιδιαίτερο κύρος. Δυστυχώς από το 1896 το δυνατό μυαλό του Μιχαήλ Μητσάκη έμελλε να εκλείψει οριστικά από τα Ελληνικά γράμματα. Ο άνθρωπος που από τους συναδέλφους του αποκαλούνταν μετρ' και εθεωρείτο από πολλούς πεζογράφους της νεώτερης γενιάς πνευματικός οδηγός πέρασε τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του διανοητικά ταραγμένος, πάμπτωχος θύμα των πειραγμάτων των χαμινιών του δρόμου της πρωτεύουσας υποφέροντας από ανίατη ψυχική ασθένεια.