Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Λευκάδιος Χερν, ο οικουμενικός άνθρωπος με το ανοιχτό μυαλό, θεωρείται ο πρεσβευτής της Ιαπωνίας στη Δύση και ερμήνευσε την Ιαπωνία στους Δυτικούς, αλλά και στους Ιάπωνες. Το έτος έκδοσης του έργου "Καϊντάν" συμπίπτει με την επέτειο των 110 χρόνων από τον θάνατο του Λευκάδιου Χερν, με τη χρονιά που επιστρέφει στην γενέτειρα γη του, τη Λευκάδα, και με την 150η επέτειο της ένωσης των νησιών του Ιονίου με την Ελλάδα. Όπως αναφέρει ο δισέγγονος του Χερν, Μπον Κοϊζούμι στον πρόλογο του βιβλίου, "Το 'Καϊντάν', έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Παρουσιάζει αφηγήσεις ιαπωνικών ιστοριών με φαντάσματα, μία από τις οποίες, η "Μίμι-νάσι-Χόιτσι", μοιάζει με τον ελληνικό μύθο του Ορφέα. Εκατόν είκοσι χρόνια πριν ο Λευκάδιος Χερν είχε ανακαλύψει ομοιότητες ανάμεσα στην Αρχαία Ελλάδα και σε πολλές πλευρές της ιαπωνικής ζωής". ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ "ΚΑΪΝΤΑΝ" Το βιβλίο ξεκινάει με τον πολύ τιμητικό Πρόλογο του δισέγγονου του Λευκάδιου Χερν, του Μπον Κοϊζούμι, συνεχίζει με την Εισαγωγή του George C. Poulos, εκ μέρους του Ταμείου Παγκόσμιας Κυθηραϊκής Κληρονομιάς, με το σημείωμα του Τάκη Ευσταθίου, εμπνευστή του "The Open Mind of Lafcadio Hearn" και με λίγα δικά μου εισαγωγικά λόγια. Ο Μπον Κοϊζούμι γράφει στον πρόλογο του βιβλίου: "Το "Kwaidan: Stories and Studies of Strange Things" (1904) έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Παρουσιάζει αφηγήσεις ιαπωνικών ιστοριών με φαντάσματα, μία από τις οποίες, η "Μίμι-νάσι-Χόιτσι" (Χόιτσι ο κοψαύτης), μοιάζει με τον ελληνικό μύθο του Ορφέα. Για τον Χερν οι αρχαίοι Έλληνες ήταν μεγάλοι φιλόσοφοι γεμάτοι ευτυχία και καλοσύνη. Εκατόν είκοσι χρόνια πριν ανακάλυψε ομοιότητες ανάμεσα στην Αρχαία Ελλάδα και σε πολλές πλευρές της ιαπωνικής ζωής". Το "Καϊντάν" είναι το τελευταίο έργο του Χερν που κυκλοφόρησε λίγον καιρό πριν τον θάνατό του. Εκτός από τις απόκοσμες ιστορίες της ιαπωνικής παράδοσης με φαντάσματα, παράξενα όντα και αλλόκοτες καταστάσεις, περιέχει επίσης εντομολογικές μελέτες, όπως συνήθιζε ο Χερν να περιλαμβάνει στα βιβλία του, μύθους, δοξασίες και χαϊκού για τις πεταλούδες, ένα καυστικό κείμενο για τα κουνούπια και ένα δοκίμιο για μία υπαρκτή, ανώτερη κοινωνία στην οποία η ιδιοτέλεια είναι άγνωστη. Το "Χι-Μαουάρι" (Ηλιοτρόπιο) είναι μια παράξενη και συγκινητική ιστορία από τα παιδικά χρόνια του συγγραφέα και το "Ρίκι-Μπακά" είναι μια πραγματική ιστορία που γνώρισε ο συγγραφέας μέσα από αυθεντική αφήγηση. Στο τρίτο μέρος ο συγγραφέας μεταφέρει ιστορίες που έζησε ο ίδιος ή που γνώρισε από τις αυθεντικές αφηγήσεις ανθρώπων που τις έζησαν. Τέτη Σώλου