Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στο μεγαλύτερο μέρος του 20ού αιώνα, οι απόπειρες να εξηγηθεί τι ακριβώς συνέβαινε στον κβαντικό κόσμο ήταν αποτυχημένες. Πριν από 80 χρόνια, η Κοπεγχάγη ήταν το κέντρο των συζητήσεων για την Κβαντική Φυσική. Σήμερα, η Οξφόρδη είναι μια «παλαίστρα διανόησης», όπου διαπρεπείς επιστήμονες, υπέρμαχοι της θεωρίας του ενός και μοναδικού κόσμου, συναγωνίζονται εκείνους της θεωρίας των πολλών κόσμων. Πώς γίνεται το ίδιο υλικό αντικείμενο να βρίσκεται σε δύο διαφορετικούς τόπους και μάλιστα την ίδια χρονική στιγμή; Πώς γίνεται να μεταδίδεται η πληροφορία με ταχύτητα μεγαλύτερη από εκείνη του φωτός; Η σύγχρονη τεχνολογία μάς επιτρέπει να παρατηρούμε το εξής απίστευτο: όσο κι αν απομακρύνουμε δύο φωτόνια (το ένα από το άλλο), οποιαδήποτε επέμβαση στο ένα, επηρεάζει αυτόματα την κατάσταση του άλλου. Πώς εξηγούνται τέτοια αλλόκοτα φαινόμενα; Μήπως ο Κόσμος είναι παράξενος, ή μήπως φταίει η ακατάλληλα προσαρμοσμένη οπτική μας; Μήπως ζούμε σε ένα πολυσύμπαν όπου αμέτρητες εκδοχές της πραγματικότητας εκτυλίσσονται η μία δίπλα στην άλλη; Μήπως πρέπει να πιστέψουμε ότι, ακόμη κι εμείς, βρισκόμαστε -εκτός από τον οικείο μας χώρο- και σε κάποιον άλλο χώρο (και μάλιστα ταυτόχρονα); Ο Αϊνστάιν δεν μπορούσε να ερμηνεύσει τα παράδοξα της Κβαντικής Μηχανικής και δήλωνε προβληματισμένος: «Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Θεός παίζει ζάρια με τον Κόσμο». Η τελευταία λέξη της σύγχρονης φυσικής ειπώθηκε από μια ομάδα φυσικών, που κατόρθωσε να δώσει μια λογική ερμηνεία στους πολλούς κόσμους της Κβαντικής Μηχανικής. Αυτή είναι η συγκλονιστική ιστορία της. Η «εικόνα» μας για τον Κόσμο πρέπει να περιλαμβάνει τις κβαντικές πτυχές του. Ήρθε η ώρα να κατανοήσουμε ότι ζούμε σε έναν (άπειρων διαστάσεων) χώρο Χίλμπερτ, όπου η κβαντική κατάρρευση επιβάλλει, στο τέλος, την εκδοχή της πραγματικότητας που βιώνουμε. Η αρχικά απίστευτη θεώρηση των πολλών κόσμων είναι ίσως ο πιο ολοκληρωμένος τρόπος για να «δούμε» τον κόσμο μας έτσι όπως είναι πραγματικά. Οι παράλληλοι κόσμοι είναι τόσο αληθινοί όσο και οι μακρινοί γαλαξίες που έχει ανακαλύψει το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ -παρ' ότι οι ενδείξεις υπέρ της ύπαρξής τους συνίστανται μόνο σε λίγα φωτόνια.