Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η Δάφνη ντι Μωριέ, γόνος καλλιτεχνικής οικογένειας, ήταν μια γυναίκα που, παρόλο που έδειχνε ευτυχισμένη και ήρεμη, βασανιζόταν από φοβίες και έμμονες ιδέες. Και αυτά τα συναισθήματα τα εκμεταλλεύτηκε στη γραφή της για να δημιουργήσει μοναδικά μυθιστορήματα και διηγήματα γεμάτα μυστήριο και αγωνία. Στην παρούσα έκδοση περιλαμβάνονται τέσσερις νουβέλες που εξερευνούν βαθιά ριζωμένους φόβους και πόθους, μυστικά και επιθυμίες: ένας μοναχικός καθηγητής ερευνά την υπόθεση ενός μυστηριώδους ζεύγους Αμερικανών. Μια νεαρή γυναίκα έρχεται αντιμέτωπη με το παρελθόν του πατέρα της. Μια ομάδα προσκυνητών βρίσκει την καταστροφή στην Ιερουσαλήμ. Ένας επιστήμονας χαλιναγωγεί τις δυνάμεις του μυαλού με τρομακτικά αποτελέσματα... [...] το βλέμμα της έπεσε στο γραφείο και τότε πρόσεξε τη φωτογραφία στη γαλάζια, δερμάτινη κορνίζα: η μητέρα της νύφη, με το πέπλο ριγμένο πίσω κι εκείνο το εκνευριστικό θριαμβευτικό χαμόγελο. Κάτι δεν πήγαινε καλά όμως. Ο γαμπρός, ο άντρας που στεκόταν στο πλευρό της, δεν ήταν ο πατέρας της Σίλα. Ήταν ο Νικ, ο κουμπάρος, με μαλλιά ατημέλητα και ύφος αλαζονικό, βαριεστημένο. Σαστισμένη, κοίταξε καλύτερα και διαπίστωσε ότι η φωτογραφία είχε πλαστογραφηθεί με πολύ έξυπνο τρόπο. Το κεφάλι και ο λαιμός του Νικ είχαν τοποθετηθεί στο σώμα του πατέρα της, ενώ το κεφάλι του πατέρα της, καλοχτενισμένο, με πρόσωπο χαμογελαστό, είχε μεταφερθεί στην ξερακιανή φιγούρα που στεκόταν πίσω και ανάμεσα στο ζευγάρι. Και μόνο επειδή ήξερε την αυθεντική φωτογραφία από το γραφείο του πατέρα της στο σπίτι και είχε και η ίδια ένα αντίγραφο χωμένο κάπου σε κάποιο συρτάρι, αναγνώρισε αμέσως την αλλαγή. Ένας ξένος θα θεωρούσε τη φωτογραφία αυθεντική. Αλλά γιατί στην ευχή; Ποιον ήθελε να εξαπατήσει ο Νικ, εκτός από τον ίδιο τον εαυτό του; (απόσπασμα από τη νουβέλα "Μια ακραία περίπτωση")