Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όταν προ πολλών ετών ανέγνωσα τον πρώτο περί πίστεως λόγο του Ηλία Μηνιάτη έμεινα ενεός, άναυδος. Τέτοια δύναμις λόγου, τέτοια καταπλήσσουσα αποδεικτικότης, τόσο θέρμη ψυχής, τόση ζωντάνια και τόση φρεσκάδα δεν μπορούσα καν να διανοηθώ ότι ήτο δυνατόν να υπάρξουν κατά τας απαρχάς του δεκάτου ογδόου αιώνος. [...] Η εμή ελαχιστότης έκαμε μόνον δύο πράγματα. Κατά πρώτον μετεγλώττισε το κείμενο στην σύγχρονο καθομιλουμένη ώστε να είναι ευνόητο. Και τούτο χωρίς πολλές επεμβάσεις. Κυρίως επενέβην στην στίξι, στην συντόμευσι μακροσκελών προτάσεων και στην απάλειψι κάποιων ιδιωματισμών ακαταλήπτων εις την εποχή μας. Εξ άλλου τα πλείστα των λαθών ωφείλοντο εις τους εκδότας και όχι στον ίδιο τον Μηνιάτη. Το δεύτερον· έκαμα εκτενέστατον υπομνηματισμό με πολλές και λεπτομερείς επεξηγήσεις ώστε η στερεά τροφή να γίνη εύπεπτος. Ηθέλησα να γίνουν τα μηνύματα των λόγων κατανοητά. Τα ακροθιγώς απτόμενα να εμπεδωθούν. Να παραλληλισθούν τα "τότε" με τα "τωρινά". Να καταδειχθή ότι όπου κούτσαιναν οι Χριστιανοί του τότε "κουτσαίνουν" και οι του τώρα. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)