Το τελευταίο παιχνίδι

Μυθιστόρημα

Η αμαρτία μαγνήτιζε τους ανθρώπους· αμάρταναν παρ’ όλες τις απειλές, παρ’ όλες τις τιμωρίες. Δε φοβόνταν τον Θεό αλλά τους άλλους ανθρώπους. Ένας άντρας, συγγραφέας στο επάγγελμα, εγκαθίσταται σε μια παραλιακή κωμόπολη, χωμένη ανάμεσα σε πικροδάφνες και ελαιώνες, γεμάτη ευωδιά από γιασεμί και αγιόκλημα. Παρά την ειδυλλιακή ομορφιά του, ο τόπος είναι ένα ηφαίστειο που κοχλάζει. Οι δύο πλουσιότερες οικογένειες μάχονται να αποκτήσουν τον έλεγχο της περιοχής. Και θα το καταφέρει όποια αποκτήσει και την κυριότητα του λόφου στην κορυφή του οποίου είναι χτισμένη μια παλιά εκκλησία. Ο θρύλος λέει πως κάτω απ’ την εκκλησία κρύβεται ένας αμύθητος θησαυρός. Ο ήρωάς μας παρατηρεί τους κατοίκους να συνωμοτούν, να κατηγορούν, να διαψεύδουν, να ποθούν και να φοβούνται, να κρύβουν απεγνωσμένα μυστικά, να μη διστάζουν να σκοτώσουν. Ο ίδιος είναι ανήμπορος να αντισταθεί στη γοητεία μιας παράξενης γυναίκας που δηλώνει ερωτευμένη με τον Δήμαρχο αλλά υποκύπτει στην επίμονη πολιορκία του. Όταν έρθει η «ημέρα της κρίσεως» και όλοι ανοίξουν τα χαρτιά τους, τίποτε δε θα είναι πια το ίδιο. Μια διαφορετική ιστορία μυστηρίου, όπου ο αναγνώστης από την πρώτη κιόλας σελίδα δεν αναζητά τον δράστη αλλά το θύμα.