Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Γλυκιά, ντροπαλή, ατσούμπαλη, ονειροπόλα κ.ο.κ. είναι μερικά
απ' τα επίθετα που ταιριάζουν στην μικρή μας φίλη, που όμως ούτε κατά διάνοια
δεν μπορούν να χωρέσουν μέσα τους όσα νιώθω για 'κείνη. Γι' αυτό θα σας διηγηθώ
μια μικρή ιστορία. ( μην μου κακιώσετε, απλά ειμαι τρελή και αλλοπαρμένη και
ίσως ο ανάδρομος Ερμής, τι να πω). Το πως γνώρισα αυτό το υπέροχο πλάσμα που
ζει μου και συνυπάρχει μαζί μου σε κάθε Μας βήμα.

Εδώ και δύο περίπου χρόνια είμαι μέλος στο παγκόσμιο δίκτυο του Wattpad. Είναι
μια ζωντανή ηλεκτρονική βιβλιοθήκη. Έτσι την αποκαλώ εγώ. Μιλάμε για ΄μένα που
είμαι φανατική βιβλιοφάγος, ήταν σαν το κρυφό λημέρι του Αλή Μπαμπά. Μόνο που
δεν χρειαζόταν μαγικές λέξεις να διαβώ τα σοκάκια και τους λαβύρινθους που
απλώνονταν μπροστά μου αλλά υπομονή, εμπιστοσύνη, αγάπη και πίστη στους
ανθρώπους αυτούς που μας χαρίζουν λίγες ώρες ξεγνοιασιάς και ευτυχίας μέσα από
τα άδυτα του μυαλού τους. Να χαθούμε σε διαστάσεις, σε μαγεμένα κάστρα, σε
ατελείωτες οάσεις και σε σύννεφα αγάπης.

Μια μέρα ήταν και εκείνη που ξύπνησα με ενα πλάκωμα στο στήθος μου, βαρύ σαν τα
σύννεφα που δέσποζαν απειλητικά έξω απο το παραθυρό μου έτοιμα να ξεσπάσουν την
μανία τους σε όποιον βρισκόταν στο πέρασμα τους. Αφού έφτιαξα ένα κάφε, πήρα το
κινητό μου κι άρχισα να ψάχνω στην εφαρμογή κάτι που θα με κάνει να περάσω
υποφερτά την ώρα μου και να αλαφρύνω λιγάκι την διάθεσή μου. Κάποια στιγμή
έπιασε το μάτι μου μια αστεία εικόνα που αποτελούνταν από τέσσερις απλές
λέξεις. Λίγο SEX Ακόμη Παρακαλώ. Η πρώτη μου σκέψη που έκανα ήταν ... άλλο και
τούτο πάλι, τι θα δω ακόμα. Δεν ξέρω γιατί μου ήρθαν αυτές οι λέξεις στο μυαλό,
απλά συναίβει. Έβαλα κατευθείαν στην βιβλιοθήκη μου την ιστορία αυτή και ενώ
είχα ήδη άλλη ξεκινήσει την άφησα και καταπιάστηκα να λύνω το μυστήριο που
ξεδιπλωνόταν μπροστά μου.

Συλλαβή προς συλλαβή, λέξη προς λέξη, σελίδα - σελίδα βυθιζόμουν όλο και πιο
πολύ στις περιπέτειες της μικρής αυτής ψυχής. Και το όνομά της ... Λάουρα. Μια
μικρή τρελή και παιχνιδιάρα κοπέλα που πολλές φορές πνίγεται σε μια κουταλιά
νερό. Γλυστράει και λιώνει σαν το κεράκι της λαμπρής ονειρευόμενη τον πριγκιπά
της που θα την ταξιδέψει σε κόσμους μαγικούς και ονειρεμένους. Γεμάτους
χρυσόσκονη με ροζ καρδούλες και με αγάπη τόσο ζέστή όσο ένα φλυτζάνι ζεστής
σοκολάτας τον κρύο χειμώνα, για να γλυκάνουμε το μέσα μας. Θα ταξιδέψει μαζί
της για πάντα πάνω στα σύννεφα της αγάπης τους και θα γίνουν δύο μισά ενός
ολόκληρου.

Περιττό να σας πω ότι δεν κουνήθηκα απ' τον καναπέ μου για τις επόμενες πέντε
ώρες. Η ιστορία αυτή με ηρεμούσε και μου χάριζε αυτό που είχα ανάγκη τόσο πολύ
εκείνο το άχαρο πρωινό. Κάποιον να μου θυμίσει ότι όταν πέφτεις μπορείς ή
μάλλον οφείλεις να προσπαθήσεις ξανά να σηκώθεις (όχι γιατι το υπαγορεύει
κάποιος ή κάτι αλλά για 'σένα μοναχά). Γιατί παρά τα τόσα αν, αλλά, γιατί, μήπως,
μπορεί κ.ο.κ. η ευτυχία δεν έρχεται ουρανοκατέβατη.

Αν δεν προσπαθήσουμε τίποτα δεν αλλάζει και δεν πειράζει να παραδεχτούμε ότι
είμαστε αδύναμοι, ανασφαλείς ή κουρασμένοι, αρκεί την επόμενη μέρα να σηκώσουμε
το κεφάλι μας και να προσπαθήσουμε ξανά απ' την αρχή. Μπορεί στο τέλος της μέρα
να χαμογελάσουμε ξανά ...

Αυτά αισθανόμουν όση ώρα διάβαζα την Λάουρα και τον Ορέστη Μας. Γιατί Ορέστης
Μας είναι . Έχω και εγώ έναν στο σπίτι να με περιμένει κάθε μέρα, μπορεί να μην
έχουν το ίδιο όνομα αλλά η ουσία παραμένη ίδια. Και όσο πιο πολύ διάβαζα τόσο
το κέφι μου επέστρεφε και χοροπηδούσα απ' την χαρά μου ή " έκλαιγα "
με τις "φουρτούνες " της. Έγινα εγώ η Λάουρα, μπήκα στην θέση της και
βίωσα τις ανυσηχίες και τις ελπίδες της. Κάθε μέρα βιώνω και πορεύομαι τα ίδια
συναισθήματα. Τα πρωινά όταν ξυπνάω μαζί με 'μένα ξυπνάει και η ζούγκλα δλδ τα
μαλλιά μου. Μότο από μια παλιά διαφήμιση που μου κόλλλησε ο αδερφός μου στην
παιδική ηλικία και με ακολουθεί ακόμα και σήμερα. Όταν αγχώνομαι τρώω τα νύχια
μου ... βασικά τρώω τα πάντα και συνέχεια σε οποιαδήποτε συναισθηματική
κατάσταση και να βρίσκομαι .... πόσο άδικο δηλαδή ... Και τόσα μα τόσα ακόμα
που όσες σελίδες και να γράψω δεν θα τελειώσουν ποτέ.

Η Λάουρα μου έδειξε ότι όπου υπάρχει σκοτάδι υπάρχει φως. Όπου το ψέμα κι
αλήθεια κι όπου η δυστυχία κι η αγάπη. Και την μοισάστηκε μαζί μου εκείνο το
πρωινό, μ' αγάπησε γι' αυτό που είμαι και με τύλιξε για πάντα μέσα της στα
πυκνά, μαλακά και προπάντων ζεστα συννεφά της. Μου υποσχέθηκε μονάχα ένα πράγμα
όταν αποφάσισα να την ακολουθήσω στα ταξίδια της, ότι τα συννεφά μου θα είναι
πάντα κόκκινα ... βαθιά κόκκινα. Τι να κάνω, απλά μισώ το ροζ .... μόνο το
κόκκινο είναι ικανό να μου πάρει μακρία τις έγνοιες. Εκείνο το κόκκινο χρώμα
λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα φέρει την νύχτα κοντά μου και με αφήσει ήρεμα στα
χέρια του Μορφέα ....

Και έφτασε η μέρα που κρατώ επιτέλους στα χέρια μου και την έντυπη μορφή αυτού
του ονείρου και νιώθω πιο χαρούμενη από ποτέ άλλοτε.

Σαν πολλά να είπα όμως μου φαίνεται. Ξεκίνησα πρωί να γράφω και πήγε μεσημέρι
χαχαχαχαχαχα.

Βούλα σ' ευχαριστώ πολύ για όλα τα βιβλία που μοιράστηκες μαζί μας και χαίρομαι
πραγματικά που τα όνειρά σου πλέον πέρνουν μορφή.

Ελπίζω να τα ξαναπούμε σύντομα ... θα σε περιμένω εκεί ψηλά ανάμεσα στα σύννεφα
και σε τόνους χρυσόσκονης.

Η Βούλα Γκεμίση είναι μια νέα στο χώρο συγγραφέας και ήταν λογικό να την αντιμετωπίσω με την αναλογούσα σε αυτήν την εμπειρία επιφύλαξη. Το "Λίγο ακόμα σεξ παρακαλώ" με εξέπληξε απόλυτα θετικά. Πολλοί θα θεωρήσουν ότι η αναφορά του όρου "σεξ" στον αρχικό τίτλο παραπέμπει σε αισθησιακό μυθιστόρημα . Όχι. Είναι μια γλυκύτατη ερωτική κομεντί με νεανικό φρέσκο λόγο που δεν αναιρεί μήτε τους λογοτεχνικούς όρους και τα αντίστοιχα στοιχεία. Το διάβασα πολύ ευχάριστα. Γέλασα, έκλαψα, στενοχωρήθηκα, αγχώθηκα. Έγινα ένα με την ηρωίδα του ακολουθώντας τα βήματά της μέσα στην πλοκή. Το συνιστώ χωρίς επιφύλαξη.