Η ποίηση του Μιχάλη Λούπη, καίρια, λιτή, υπαινικτική και υπονομευτική της σύγχρονης ζωής και πραγματικότητας, μας κλείνει όλο υπονοούμενα το μάτι, για αισθήσεις και συναισθήματα που ιχνηλατούν την ανθρώπινη ψυχή.
