Όταν ο ποιητής νιώθει την ψυχή του να συγκλονίζεται από την δριμύτητα και πλησμονή των μεταλλάξεων που συμβαίνουν γύρω του, τότε δεν μπορεί να σιωπά, αλλ' ούτε και να μην επικροτεί την αξία του αμετάλλακτου... (Φωτεινή Κωνσταντίνου)
