Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

ΠΡΟΣευχή: κάτι πιο κοντινό, πιο χειροπιαστό από παρακάλια, αγωνία ή βιαστικές ευχαριστίες. Ίσως να 'ναι στάση ζωής γεμάτη ευγένεια, λεπτότητα. Ένα βλέμμα με κατανόηση και νοιάξιμο. Η γιαγιά που, με περισσή χαρά, ετοιμάζει λουκουμάδες για τα εγγόνια, με την παλιά συνταγή της μάνας της... Η ήσυχη ώρα που αγναντεύεις το πέλαγος. Όταν χάνεσαι μες στη μορφή και το άρωμα του λουλουδιού και μπαίνεις στο θαύμα με το κελάηδημα του αηδονιού. Η μικρή στιγμή που αναγνωρίζεις πως τα πάντα -ορατά και αόρατα- συνδέονται μεταξύ τους. Σαν μέσα από κανάτα την πίνεις και ξεδιψάς. Γλυκιά, θεραπευτική φτερώνει την ψυχή. Και παραμένει δροσερή, τρυφερή, αθώα κι απαλή - ανάσα μικρού παιδιού.