Προβλήματα ερμηνευτικής

Είναι γνωστόν, ότι στην ιστορία των ιδεών και της σκέψης δύο μείζονες παραδόσεις της ερμηνευτικής διαδέχθηκαν η μία την άλλη: πρόκειται αφ’ ενός μεν για την φιλολογική ερμηνευτική των κειμένων του 19ου αιώνα και αφ’ ετέρου για την φιλοσοφική ερμηνευτική της ανθρώπινης καταστάσεως του 20ου αιώνα. Στην αυγή του 21ου αιώνα, χωρίς να σχηματοποιούνται τα πράγματα, διαφαίνονται στον θεωρητικό ορίζοντα τάσεις διασταυρώσεως και διαπλοκής των δύο τύπων της ερμηνευτικής. Το πόνημα του στοχαστή και φιλοσόφου Στέφανου Ροζάνη εντάσσεται σε μία τέτοιου τύπου επιστημολογική προοπτική. Το πράγμα που καθίσταται αντικείμενο ερμηνείας δεν είναι ούτε το κείμενο ούτε το είναι. Είναι, σύμφωνα με τα διδάγματα ή ορθότερα τους υπαινιγμούς της μετανεωτερικής σκέψης, το ενδιάμεσο που τοποθετείται ανάμεσα σε ό,τι αποτελεί το κείμενο και σ’ αυτό που συγκροτείται μέσω του είναι. Στη σκέψη του Ροζάνη η διάκριση ανάμεσα στην φιλολογική και την φιλοσοφική ερμηνευτική δεν είναι απόλυτη. Όλα μετεωρίζονται και κινούνται ανάμεσα στο κείμενο που μπορεί να είναι η ίδια η ανθρώπινη πραγματικότητα και στο είναι που δεν αποτελεί παρά μία εκδοχή του κειμένου.