Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Δώδεκα μέρες μετά την απελευθέρωση, πέθανε ο φίλος που μαζί του πέρασα όλον εκείνον το δύσκολο καιρό μέχρι τελευταία που έφυγε από το νοσοκομείο. Εγώ έμεινα και εκεί με βρήκε η απελευθέρωση. Όταν, λίγο αργότερα, πριν φύγουμε για το γυρισμό, βρήκα την ομάδα του, ένας, εκτελώντας την τελευταία του παραγγελία, μου παρέδωσε ένα πακέτο. Χρόνια τώρα το κρατούσε κλειστό. Φοβόμουνα να τ' ανοίξω όπως φοβόμαστε ν' ανοίξουμε μια πληγή. Τώρα τελευταία η γυναίκα μου με πίεσε πολύ. Κι ένα βράδυ έξω φυσούσε δυνατά και βούιζε ο αέρας -τ' αποφασίσαμε. Μέσα ήταν η ταυτότητά του, ένα μετάλλινο ορθογώνιο, διάτρητο στη μέση κι απάνω τα στοιχεία του φίλου μου: Στάλαγκ VI C. Νο 114.003. Ύστερα ένα κομμάτι από κουβέρτα στενόμακρο -το θυμάμαι, τύλιγε μ' αυτό το κεφάλι του- ένα βαρύ ξύλινο sabot, τρύπιο στη φτέρνα με ξεραμένο αίμα στο χείλος πίσω και πάνω στο χτένι κι η καρτέλα του Νοσοκομείου: Lungen T.B.C., το διάγραμμα του πυρετού του -σταματούσε στις 28 Απρίλη (του 1945) και τελευταία η ένδειξη: Mort. Από κάτω ένα μάτσο χαρτιά. Ήταν κάτι χαρτιά μικρά, κομματάκια, γραμμένα με μολύβι. Δυσκολοδιάβαστα από την αταξία κι από τον καιρό που πέρασε...