Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Το βιβλίο αυτό χαράσσει το δρόμο της ιστορικής εργοβιογραφίας, ταξινομεί, τεκμηριώνει, και καταχωρεί τις δράσεις των πρωταγωνιστών της εκπαίδευσης και όλων εκείνων των θεσμικών οργάνων του Ελληνισμού, που δεν άντεξαν στο ύψος της αποστολής τους και γκρεμίστηκαν από το βάθρο, όπου τους είχε στήσει, αυτό που θεωρεί ο μεγάλος ποιητής Οκτάβιο Παζ "αυτάρεσκο μηδενισμό". Ο Μπωντλαίρ είχε εύστοχα αποφανθεί ότι η παρακμή ή η πρόοδος δεν θα εκφρασθεί στους θεσμούς αλλά στον ευτελισμό της καρδιάς μας. Ο συγγραφέας και εκπαιδευτικός Π. Λιβεριάδης δεν προσαρμόζει τη συμπεριφορά του, τη στάση της ζωής του στα επίκτητα της κοινωνίας που έζησε, αφού αυτά δεν τον εξέφραζαν. Δεν παρέμεινε αποενεργοποιημένος και αδρανοποιημένος πολίτης, μέσα σε αυτό που ο Οκτάβιο Παζ ονομάζει "γενική παθητικότητα". Δεν συμβιβάστηκε, δεν ενέδωσε στις πιέσεις που του ασκήθηκαν. Ο συμβιβασμός άλλωστε ευνουχίζει τους ανθρώπους και τους μετατρέπει σε άμορφες αλλά ικανοποιημένες μάζες, μάζες δίχως θέληση και δίχως προορισμό. Το βιβλίο του Π. Λιβεριάδη έχει προορισμό να καταδείξει ότι η δράση και η προσφορά στην εκπαίδευση, στην κοινωνία και στον Ελληνισμό δεν διατυπώνεται μόνο στα πλαίσια της υπηρεσίας, της θητείας ενός εκπαιδευτικού. Η όδευση προς την ιδιώτευση, ακόμη και μετά την αφυπηρέτηση του δάσκαλου, αφήνει ανυπεράσπιστο το ιερό πεδίο της εκπαίδευσης και το παραδίδει αμαχητί στους ταρτούφους της πολιτικής και της γραφειοκρατίας. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)